ἀσυνετέω

Ancient Greek

Alternative forms

  • ἀσυνέτημι (asunétēmi) — Aeolic

Etymology

From ἀσύνετος (asúnetos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

ἀσῠνετέω • (asŭnetéō)

  1. to lack or be without understanding or comprehension
    • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates of Kos, Fractures 25:
      Αὕτη ἡ ἴησις κακὴ, καὶ εἰκὸς τοὺς οὕτως ἰητρεύοντας τὰ μέγιστα ἀσυνετέειν, καὶ ἐν τοῖσιν ἄλλοισι κατήγμασι, καὶ ἐν τοῖσι τοιούτοισιν.
      Haútē hē íēsis kakḕ, kaì eikòs toùs hoútōs iētreúontas tà mégista asunetéein, kaì en toîsin álloisi katḗgmasi, kaì en toîsi toioútoisin.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates of Kos, Fractures 31:
      Ὅσοι δὲ ἐπὶ μίαν ἢ δύο ἡμέρας εἴρια ἐπιδέειν δικαιοῦσι, τρίτῃ δὲ καὶ τετάρτῃ ὀθονίοισιν ἐπιδέοντες πιέζουσι καὶ κατατείνουσι τότε μάλιστα, οὗτοι πουλύ τι τῆς ἰητρικῆς καὶ κάρτα ἐπίκαιρον ἀσυνετέουσιν·
      Hósoi dè epì mían ḕ dúo hēméras eíria epidéein dikaioûsi, trítēi dè kaì tetártēi othoníoisin epidéontes piézousi kaì katateínousi tóte málista, hoûtoi poulú ti tês iētrikês kaì kárta epíkairon asunetéousin;
      (please add an English translation of this quotation)
    • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates of Kos, Joints 14:
      Ὁπότε οὖν ταῦτα τοιαῦτά ἐστιν, ἀξυνετέουσιν ὅσοι τὸ ὑπερέχον τοῦ ὀστέου ἐς τὸ κάτω καταναγκάσαι οἴονται
      Hopóte oûn taûta toiaûtá estin, axunetéousin hósoi tò huperékhon toû ostéou es tò kátō katanankásai oíontai
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: ἀσῠνετέω, ἀσῠνετέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀσῠνετέω ἀσῠνετέεις ἀσῠνετέει ἀσῠνετέετον ἀσῠνετέετον ἀσῠνετέομεν ἀσῠνετέετε ἀσῠνετέουσῐ(ν)
subjunctive ἀσῠνετέω ἀσῠνετέῃς ἀσῠνετέῃ ἀσῠνετέητον ἀσῠνετέητον ἀσῠνετέωμεν ἀσῠνετέητε ἀσῠνετέωσῐ(ν)
optative ἀσῠνετέοιμῐ ἀσῠνετέοις ἀσῠνετέοι ἀσῠνετέοιτον ἀσῠνετεοίτην ἀσῠνετέοιμεν ἀσῠνετέοιτε ἀσῠνετέοιεν
imperative   ἀσῠνέτεε ἀσῠνετεέτω ἀσῠνετέετον ἀσῠνετεέτων   ἀσῠνετέετε ἀσῠνετεόντων
middle/
passive 		indicative ἀσῠνετέομαι ἀσῠνετέῃ / ἀσῠνετέει ἀσῠνετέεται ἀσῠνετέεσθον ἀσῠνετέεσθον ἀσῠνετεόμεθᾰ ἀσῠνετέεσθε ἀσῠνετέονται
subjunctive ἀσῠνετέωμαι ἀσῠνετέῃ ἀσῠνετέηται ἀσῠνετέησθον ἀσῠνετέησθον ἀσῠνετεώμεθᾰ ἀσῠνετέησθε ἀσῠνετέωνται
optative ἀσῠνετεοίμην ἀσῠνετέοιο ἀσῠνετέοιτο ἀσῠνετέοισθον ἀσῠνετεοίσθην ἀσῠνετεοίμεθᾰ ἀσῠνετέοισθε ἀσῠνετέοιντο
imperative   ἀσῠνετέου ἀσῠνετεέσθω ἀσῠνετέεσθον ἀσῠνετεέσθων   ἀσῠνετέεσθε ἀσῠνετεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀσῠνετέειν ἀσῠνετέεσθαι
participle m ἀσῠνετέων ἀσῠνετεόμενος
f ἀσῠνετέουσᾰ ἀσῠνετεομένη
n ἀσῠνετέον ἀσῠνετεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀσῠνετῶ, ἀσῠνετοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀσῠνετῶ ἀσῠνετεῖς ἀσῠνετεῖ ἀσῠνετεῖτον ἀσῠνετεῖτον ἀσῠνετοῦμεν ἀσῠνετεῖτε ἀσῠνετοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀσῠνετῶ ἀσῠνετῇς ἀσῠνετῇ ἀσῠνετῆτον ἀσῠνετῆτον ἀσῠνετῶμεν ἀσῠνετῆτε ἀσῠνετῶσῐ(ν)
optative ἀσῠνετοίην / ἀσῠνετοῖμῐ ἀσῠνετοίης / ἀσῠνετοῖς ἀσῠνετοίη / ἀσῠνετοῖ ἀσῠνετοῖτον / ἀσῠνετοίητον ἀσῠνετοίτην / ἀσῠνετοιήτην ἀσῠνετοῖμεν / ἀσῠνετοίημεν ἀσῠνετοῖτε / ἀσῠνετοίητε ἀσῠνετοῖεν / ἀσῠνετοίησᾰν
imperative   ἀσῠνέτει ἀσῠνετείτω ἀσῠνετεῖτον ἀσῠνετείτων   ἀσῠνετεῖτε ἀσῠνετούντων
middle/
passive 		indicative ἀσῠνετοῦμαι ἀσῠνετεῖ,
ἀσῠνετῇ 		ἀσῠνετεῖται ἀσῠνετεῖσθον ἀσῠνετεῖσθον ἀσῠνετούμεθᾰ ἀσῠνετεῖσθε ἀσῠνετοῦνται
subjunctive ἀσῠνετῶμαι ἀσῠνετῇ ἀσῠνετῆται ἀσῠνετῆσθον ἀσῠνετῆσθον ἀσῠνετώμεθᾰ ἀσῠνετῆσθε ἀσῠνετῶνται
optative ἀσῠνετοίμην ἀσῠνετοῖο ἀσῠνετοῖτο ἀσῠνετοῖσθον ἀσῠνετοίσθην ἀσῠνετοίμεθᾰ ἀσῠνετοῖσθε ἀσῠνετοῖντο
imperative   ἀσῠνετοῦ ἀσῠνετείσθω ἀσῠνετεῖσθον ἀσῠνετείσθων   ἀσῠνετεῖσθε ἀσῠνετείσθων
active middle/passive
infinitive ἀσῠνετεῖν ἀσῠνετεῖσθαι
participle m ἀσῠνετῶν ἀσῠνετούμενος
f ἀσῠνετοῦσᾰ ἀσῠνετουμένη
n ἀσῠνετοῦν ἀσῠνετούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.