ἀφέλκω

Ancient Greek

Alternative forms

  • ἀπέλκω (apélkō) — Ionic

Etymology

From ἀπο- (apo-, “away”) +‎ ἕλκω (hélkō, “to drag”).

Pronunciation

 

Verb

ἀφέλκω • (aphélkō)

  1. to drag off

Conjugation

   Present: ἀφέλκω, ἀφέλκομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφέλκω ἀφέλκεις ἀφέλκει ἀφέλκετον ἀφέλκετον ἀφέλκομεν ἀφέλκετε ἀφέλκουσῐ(ν)
subjunctive ἀφέλκω ἀφέλκῃς ἀφέλκῃ ἀφέλκητον ἀφέλκητον ἀφέλκωμεν ἀφέλκητε ἀφέλκωσῐ(ν)
optative ἀφέλκοιμῐ ἀφέλκοις ἀφέλκοι ἀφέλκοιτον ἀφελκοίτην ἀφέλκοιμεν ἀφέλκοιτε ἀφέλκοιεν
imperative   ἄφελκε ἀφελκέτω ἀφέλκετον ἀφελκέτων   ἀφέλκετε ἀφελκόντων
middle/
passive 		indicative ἀφέλκομαι ἀφέλκῃ / ἀφέλκει ἀφέλκεται ἀφέλκεσθον ἀφέλκεσθον ἀφελκόμεθᾰ ἀφέλκεσθε ἀφέλκονται
subjunctive ἀφέλκωμαι ἀφέλκῃ ἀφέλκηται ἀφέλκησθον ἀφέλκησθον ἀφελκώμεθᾰ ἀφέλκησθε ἀφέλκωνται
optative ἀφελκοίμην ἀφέλκοιο ἀφέλκοιτο ἀφέλκοισθον ἀφελκοίσθην ἀφελκοίμεθᾰ ἀφέλκοισθε ἀφέλκοιντο
imperative   ἀφέλκου ἀφελκέσθω ἀφέλκεσθον ἀφελκέσθων   ἀφέλκεσθε ἀφελκέσθων
active middle/passive
infinitive ἀφέλκειν ἀφέλκεσθαι
participle m ἀφέλκων ἀφελκόμενος
f ἀφέλκουσᾰ ἀφελκομένη
n ἀφέλκον ἀφελκόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἄφειλκον, ἀφειλκόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἄφειλκον ἄφειλκες ἄφειλκε(ν) ἀφείλκετον ἀφειλκέτην ἀφείλκομεν ἀφείλκετε ἄφειλκον
middle/
passive 		indicative ἀφειλκόμην ἀφείλκου ἀφείλκετο ἀφείλκεσθον ἀφειλκέσθην ἀφειλκόμεθᾰ ἀφείλκεσθε ἀφείλκοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀφέλξω, ἀφέλξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφέλξω ἀφέλξεις ἀφέλξει ἀφέλξετον ἀφέλξετον ἀφέλξομεν ἀφέλξετε ἀφέλξουσῐ(ν)
optative ἀφέλξοιμῐ ἀφέλξοις ἀφέλξοι ἀφέλξοιτον ἀφελξοίτην ἀφέλξοιμεν ἀφέλξοιτε ἀφέλξοιεν
middle indicative ἀφέλξομαι ἀφέλξῃ / ἀφέλξει ἀφέλξεται ἀφέλξεσθον ἀφέλξεσθον ἀφελξόμεθᾰ ἀφέλξεσθε ἀφέλξονται
optative ἀφελξοίμην ἀφέλξοιο ἀφέλξοιτο ἀφέλξοισθον ἀφελξοίσθην ἀφελξοίμεθᾰ ἀφέλξοισθε ἀφέλξοιντο
active middle
infinitive ἀφέλξειν ἀφέλξεσθαι
participle m ἀφέλξων ἀφελξόμενος
f ἀφέλξουσᾰ ἀφελξομένη
n ἀφέλξον ἀφελξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀφείλκυσᾰ, ἀφειλκυσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφείλκυσᾰ ἀφείλκυσᾰς ἀφείλκυσε(ν) ἀφειλκύσᾰτον ἀφειλκυσᾰ́την ἀφειλκύσᾰμεν ἀφειλκύσᾰτε ἀφείλκυσᾰν
subjunctive ἀφελκύσω ἀφελκύσῃς ἀφελκύσῃ ἀφελκύσητον ἀφελκύσητον ἀφελκύσωμεν ἀφελκύσητε ἀφελκύσωσῐ(ν)
optative ἀφελκύσαιμῐ ἀφελκύσειᾰς / ἀφελκύσαις ἀφελκύσειε(ν) / ἀφελκύσαι ἀφελκύσαιτον ἀφελκυσαίτην ἀφελκύσαιμεν ἀφελκύσαιτε ἀφελκύσειᾰν / ἀφελκύσαιεν
imperative   ἀφέλκυσον ἀφελκυσᾰ́τω ἀφελκύσᾰτον ἀφελκυσᾰ́των   ἀφελκύσᾰτε ἀφελκυσᾰ́ντων
middle indicative ἀφειλκυσᾰ́μην ἀφειλκύσω ἀφειλκύσᾰτο ἀφειλκύσᾰσθον ἀφειλκυσᾰ́σθην ἀφειλκυσᾰ́μεθᾰ ἀφειλκύσᾰσθε ἀφειλκύσᾰντο
subjunctive ἀφελκύσωμαι ἀφελκύσῃ ἀφελκύσηται ἀφελκύσησθον ἀφελκύσησθον ἀφελκυσώμεθᾰ ἀφελκύσησθε ἀφελκύσωνται
optative ἀφελκυσαίμην ἀφελκύσαιο ἀφελκύσαιτο ἀφελκύσαισθον ἀφελκυσαίσθην ἀφελκυσαίμεθᾰ ἀφελκύσαισθε ἀφελκύσαιντο
imperative   ἀφέλκυσαι ἀφελκυσᾰ́σθω ἀφελκύσᾰσθον ἀφελκυσᾰ́σθων   ἀφελκύσᾰσθε ἀφελκυσᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀφελκῦσαι ἀφελκύσᾰσθαι
participle m ἀφελκύσᾱς ἀφελκυσᾰ́μενος
f ἀφελκύσᾱσᾰ ἀφελκυσᾰμένη
n ἀφελκῦσᾰν ἀφελκυσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀφείλκῠκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφείλκῠκᾰ ἀφείλκῠκᾰς ἀφείλκῠκε(ν) ἀφειλκῠ́κᾰτον ἀφειλκῠ́κᾰτον ἀφειλκῠ́κᾰμεν ἀφειλκῠ́κᾰτε ἀφειλκῠ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀφειλκῠ́κω ἀφειλκῠ́κῃς ἀφειλκῠ́κῃ ἀφειλκῠ́κητον ἀφειλκῠ́κητον ἀφειλκῠ́κωμεν ἀφειλκῠ́κητε ἀφειλκῠ́κωσῐ(ν)
optative ἀφειλκῠ́κοιμῐ / ἀφειλκῠκοίην ἀφειλκῠ́κοις / ἀφειλκῠκοίης ἀφειλκῠ́κοι / ἀφειλκῠκοίη ἀφειλκῠ́κοιτον ἀφειλκῠκοίτην ἀφειλκῠ́κοιμεν ἀφειλκῠ́κοιτε ἀφειλκῠ́κοιεν
imperative   ἀφείλκῠκε ἀφειλκῠκέτω ἀφειλκῠ́κετον ἀφειλκῠκέτων   ἀφειλκῠ́κετε ἀφειλκῠκόντων
active
infinitive ἀφειλκῠκέναι
participle m ἀφειλκῠκώς
f ἀφειλκῠκυῖᾰ
n ἀφειλκῠκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.