ἀφίστημι

Ancient Greek

Alternative forms

  • ἀπίστημι (apístēmi) — Ionic
  • ἀφίστᾱμι (aphístāmi) — Doric

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ ἵστημι (hístēmi)

Pronunciation

 

Verb

ἀφίστημῐ • (aphístēmĭ)

  1. to stand off or away
  2. to depart
  3. to weigh out
  4. (middle voice)
    1. to demand payment for
    2. to relinquish claim to [+ genitive]
    3. to revolt from [+ genitive]

Conjugation

   Present: ἀφῐ́στημῐ, ἀφῐ́στᾰμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφῐ́στημῐ ἀφῐ́στης ἀφῐ́στησῐ(ν) ἀφῐ́στᾰτον ἀφῐ́στᾰτον ἀφῐ́στᾰμεν ἀφῐ́στᾰτε ἀφῐστᾶσῐ(ν)
subjunctive ἀφῐστῶ ἀφῐστῇς ἀφῐστῇ ἀφῐστῆτον ἀφῐστῆτον ἀφῐστῶμεν ἀφῐστῆτε ἀφῐστῶσῐ(ν)
optative ἀφῐσταίην ἀφῐσταίης ἀφῐσταίη ἀφῐσταῖτον / ἀφῐσταίητον ἀφῐσταίτην / ἀφῐσταιήτην ἀφῐσταῖμεν / ἀφῐσταίημεν ἀφῐσταῖτε / ἀφῐσταίητε ἀφῐσταῖεν / ἀφῐσταίησᾰν
imperative   ἀφῐ́στη ἀφῐστᾰ́τω ἀφῐ́στᾰτον ἀφῐστᾰ́των   ἀφῐ́στᾰτε ἀφῐστᾰ́ντων
middle/
passive 		indicative ἀφῐ́στᾰμαι ἀφῐ́στᾰσαι ἀφῐ́στᾰται ἀφῐ́στᾰσθον ἀφῐ́στᾰσθον ἀφῐστᾰ́μεθᾰ ἀφῐ́στᾰσθε ἀφῐ́στᾰνται
subjunctive ἀφῐστῶμαι ἀφῐστῇ ἀφῐστῆται ἀφῐστῆσθον ἀφῐστῆσθον ἀφῐστώμεθᾰ ἀφῐστῆσθε ἀφῐστῶνται
optative ἀφῐσταίμην ἀφῐ́σταιο ἀφῐ́σταιτο ἀφῐ́σταισθον ἀφῐσταίσθην ἀφῐσταίμεθᾰ ἀφῐ́σταισθε ἀφῐ́σταιντο
imperative   ἀφῐ́στᾰσο ἀφῐστᾰ́σθω ἀφῐ́στᾰσθον ἀφῐστᾰ́σθων   ἀφῐ́στᾰσθε ἀφῐστᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive ἀφῐστᾰ́ναι ἀφῐ́στᾰσθαι
participle m ἀφῐστᾱ́ς ἀφῐστᾰ́μενος
f ἀφῐστᾶσᾰ ἀφῐστᾰμένη
n ἀφῐστᾰ́ν ἀφῐστᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀφῑ́στην, ἀφῑστᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφῑ́στην ἀφῑ́στης ἀφῑ́στη ἀφῑ́στᾰτον ἀφῑστᾰ́την ἀφῑ́στᾰμεν ἀφῑ́στᾰτε ἀφῑ́στᾰσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀφῑστᾰ́μην ἀφῑ́στᾰσο ἀφῑ́στᾰτο ἀφῑ́στᾰσθον ἀφῑστᾰ́σθην ἀφῑστᾰ́μεθᾰ ἀφῑ́στᾰσθε ἀφῑ́στᾰντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποστήσω, ἀποστήσομαι, ἀποστήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποστήσω ἀποστήσεις ἀποστήσει ἀποστήσετον ἀποστήσετον ἀποστήσομεν ἀποστήσετε ἀποστήσουσῐ(ν)
optative ἀποστήσοιμῐ ἀποστήσοις ἀποστήσοι ἀποστήσοιτον ἀποστησοίτην ἀποστήσοιμεν ἀποστήσοιτε ἀποστήσοιεν
middle indicative ἀποστήσομαι ἀποστήσῃ / ἀποστήσει ἀποστήσεται ἀποστήσεσθον ἀποστήσεσθον ἀποστησόμεθᾰ ἀποστήσεσθε ἀποστήσονται
optative ἀποστησοίμην ἀποστήσοιο ἀποστήσοιτο ἀποστήσοισθον ἀποστησοίσθην ἀποστησοίμεθᾰ ἀποστήσοισθε ἀποστήσοιντο
passive indicative ἀποστήσομαι ἀποστήσῃ ἀποστήσεται ἀποστήσεσθον ἀποστήσεσθον ἀποστησόμεθᾰ ἀποστήσεσθε ἀποστήσονται
optative ἀποστησοίμην ἀποστήσοιο ἀποστήσοιτο ἀποστήσοισθον ἀποστησοίσθην ἀποστησοίμεθᾰ ἀποστήσοισθε ἀποστήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀποστήσειν ἀποστήσεσθαι ἀποστήσεσθαι
participle m ἀποστήσων ἀποστησόμενος ἀποστησόμενος
f ἀποστήσουσᾰ ἀποστησομένη ἀποστησομένη
n ἀποστῆσον ἀποστησόμενον ἀποστησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέστησᾰ, ἀπεστησᾰ́μην, ἀπεστᾰ́θην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέστησᾰ ἀπέστησᾰς ἀπέστησε(ν) ἀπεστήσᾰτον ἀπεστησᾰ́την ἀπεστήσᾰμεν ἀπεστήσᾰτε ἀπέστησᾰν
subjunctive ἀποστήσω ἀποστήσῃς ἀποστήσῃ ἀποστήσητον ἀποστήσητον ἀποστήσωμεν ἀποστήσητε ἀποστήσωσῐ(ν)
optative ἀποστήσαιμῐ ἀποστήσειᾰς / ἀποστήσαις ἀποστήσειε(ν) / ἀποστήσαι ἀποστήσαιτον ἀποστησαίτην ἀποστήσαιμεν ἀποστήσαιτε ἀποστήσειᾰν / ἀποστήσαιεν
imperative   ἀπόστησον ἀποστησᾰ́τω ἀποστήσᾰτον ἀποστησᾰ́των   ἀποστήσᾰτε ἀποστησᾰ́ντων
middle indicative ἀπεστησᾰ́μην ἀπεστήσω ἀπεστήσᾰτο ἀπεστήσᾰσθον ἀπεστησᾰ́σθην ἀπεστησᾰ́μεθᾰ ἀπεστήσᾰσθε ἀπεστήσᾰντο
subjunctive ἀποστήσωμαι ἀποστήσῃ ἀποστήσηται ἀποστήσησθον ἀποστήσησθον ἀποστησώμεθᾰ ἀποστήσησθε ἀποστήσωνται
optative ἀποστησαίμην ἀποστήσαιο ἀποστήσαιτο ἀποστήσαισθον ἀποστησαίσθην ἀποστησαίμεθᾰ ἀποστήσαισθε ἀποστήσαιντο
imperative   ἀπόστησαι ἀποστησᾰ́σθω ἀποστήσᾰσθον ἀποστησᾰ́σθων   ἀποστήσᾰσθε ἀποστησᾰ́σθων
passive indicative ἀπεστᾰ́θην ἀπεστᾰ́θης ἀπεστᾰ́θη ἀπεστᾰ́θητον ἀπεστᾰθήτην ἀπεστᾰ́θημεν ἀπεστᾰ́θητε ἀπεστᾰ́θησᾰν
subjunctive ἀποστᾰθῶ ἀποστᾰθῇς ἀποστᾰθῇ ἀποστᾰθῆτον ἀποστᾰθῆτον ἀποστᾰθῶμεν ἀποστᾰθῆτε ἀποστᾰθῶσῐ(ν)
optative ἀποστᾰθείην ἀποστᾰθείης ἀποστᾰθείη ἀποστᾰθεῖτον / ἀποστᾰθείητον ἀποστᾰθείτην / ἀποστᾰθειήτην ἀποστᾰθεῖμεν / ἀποστᾰθείημεν ἀποστᾰθεῖτε / ἀποστᾰθείητε ἀποστᾰθεῖεν / ἀποστᾰθείησᾰν
imperative   ἀποστᾰ́θητῐ ἀποστᾰθήτω ἀποστᾰ́θητον ἀποστᾰθήτων   ἀποστᾰ́θητε ἀποστᾰθέντων
active middle passive
infinitive ἀποστῆσαι ἀποστήσᾰσθαι ἀποστᾰθῆναι
participle m ἀποστήσᾱς ἀποστησᾰ́μενος ἀποστᾰθείς
f ἀποστήσᾱσᾰ ἀποστησᾰμένη ἀποστᾰθεῖσᾰ
n ἀποστῆσᾰν ἀποστησᾰ́μενον ἀποστᾰθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέστην, ἀπεστᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέστην ἀπέστης ἀπέστη ἀπέστητον ἀπεστήτην ἀπέστημεν ἀπέστητε ἀπέστησᾰν,
ἀπέστᾰν
subjunctive ἀποστῶ ἀποστῇς ἀποστῇ ἀποστῆτον ἀποστῆτον ἀποστῶμεν ἀποστῆτε ἀποστῶσῐ(ν)
optative ἀποσταίην ἀποσταίης ἀποσταίη ἀποσταῖτον / ἀποσταίητον ἀποσταίτην / ἀποσταιήτην ἀποσταῖμεν / ἀποσταίημεν ἀποσταῖτε / ἀποσταίητε ἀποσταῖεν / ἀποσταίησᾰν
imperative   ἀπόστηθῐ ἀποστήτω ἀπόστητον ἀποστήτων   ἀπόστητε ἀποστᾰ́ντων
middle indicative ἀπεστᾰ́μην ἀπέστω ἀπέστᾰτο ἀπέστᾰσθον ἀπεστᾰ́σθην ἀπεστᾰ́μεθᾰ ἀπέστᾰσθε ἀπέστᾰντο
subjunctive ἀποστῶμαι ἀποστῇ ἀποστῆται ἀποστῆσθον ἀποστῆσθον ἀποστώμεθᾰ ἀποστῆσθε ἀποστῶνται
optative ἀποσταίμην ἀποσταῖο ἀποσταῖτο ἀποσταῖσθον ἀποσταίσθην ἀποσταίμεθᾰ ἀποσταῖσθε ἀποσταῖντο
imperative   ἀπόστω ἀποστᾰ́σθω ἀπόστᾰσθον ἀποστᾰ́σθων   ἀπόστᾰσθε ἀποστᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀποστῆναι ἀπόστᾰσθαι
participle m ἀποστᾱ́ς ἀποστᾰ́μενος
f ἀποστᾶσᾰ ἀποστᾰμένη
n ἀποστᾰ́ν ἀποστᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπόστην, ἀποστᾰ́μην (Epic, unaugmented)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπόστην ἀπόστης ἀπόστη ἀπόστητον ἀποστήτην ἀπόστημεν ἀπόστητε ἀποστῆσᾰν,
ἀποστᾰ́ν
subjunctive ἀποστῶ ἀποστῇς ἀποστῇ ἀποστῆτον ἀποστῆτον ἀποστῶμεν ἀποστῆτε ἀποστῶσῐ(ν)
optative ἀποσταίην ἀποσταίης ἀποσταίη ἀποσταῖτον / ἀποσταίητον ἀποσταίτην / ἀποσταιήτην ἀποσταῖμεν / ἀποσταίημεν ἀποσταῖτε / ἀποσταίητε ἀποσταῖεν / ἀποσταίησᾰν
imperative   ἀπόστηθῐ ἀποστήτω ἀπόστητον ἀποστήτων   ἀπόστητε ἀποστᾰ́ντων
middle indicative ἀποστᾰ́μην ἀπόστω ἀπόστᾰτο ἀπόστᾰσθον ἀποστᾰ́σθην ἀποστᾰ́μεθᾰ ἀπόστᾰσθε ἀπόστᾰντο
subjunctive ἀποστῶμαι ἀποστῇ ἀποστῆται ἀποστῆσθον ἀποστῆσθον ἀποστώμεθᾰ ἀποστῆσθε ἀποστῶνται
optative ἀποσταίμην ἀποσταῖο ἀποσταῖτο ἀποσταῖσθον ἀποσταίσθην ἀποσταίμεθᾰ ἀποσταῖσθε ἀποσταῖντο
imperative   ἀπόστω ἀποστᾰ́σθω ἀπόστᾰσθον ἀποστᾰ́σθων   ἀπόστᾰσθε ἀποστᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀποστῆναι ἀπόστᾰσθαι
participle m ἀποστᾱ́ς ἀποστᾰ́μενος
f ἀποστᾶσᾰ ἀποστᾰμένη
n ἀποστᾰ́ν ἀποστᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀφέστᾰκᾰ, ἀφέστᾰμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφέστᾰκᾰ ἀφέστᾰκᾰς ἀφέστᾰκε(ν) ἀφεστᾰ́κᾰτον ἀφεστᾰ́κᾰτον ἀφεστᾰ́κᾰμεν ἀφεστᾰ́κᾰτε ἀφεστᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀφεστᾰ́κω ἀφεστᾰ́κῃς ἀφεστᾰ́κῃ ἀφεστᾰ́κητον ἀφεστᾰ́κητον ἀφεστᾰ́κωμεν ἀφεστᾰ́κητε ἀφεστᾰ́κωσῐ(ν)
optative ἀφεστᾰ́κοιμῐ / ἀφεστᾰκοίην ἀφεστᾰ́κοις / ἀφεστᾰκοίης ἀφεστᾰ́κοι / ἀφεστᾰκοίη ἀφεστᾰ́κοιτον ἀφεστᾰκοίτην ἀφεστᾰ́κοιμεν ἀφεστᾰ́κοιτε ἀφεστᾰ́κοιεν
imperative   ἀφέστᾰκε ἀφεστᾰκέτω ἀφεστᾰ́κετον ἀφεστᾰκέτων   ἀφεστᾰ́κετε ἀφεστᾰκόντων
middle/
passive 		indicative ἀφέστᾰμαι ἀφέστᾰσαι ἀφέστᾰται ἀφέστᾰσθον ἀφέστᾰσθον ἀφεστᾰ́μεθᾰ ἀφέστᾰσθε ἀφέστᾰνται
subjunctive ἀφεστᾰμένος ὦ ἀφεστᾰμένος ᾖς ἀφεστᾰμένος ᾖ ἀφεστᾰμένω ἦτον ἀφεστᾰμένω ἦτον ἀφεστᾰμένοι ὦμεν ἀφεστᾰμένοι ἦτε ἀφεστᾰμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀφεστᾰμένος εἴην ἀφεστᾰμένος εἴης ἀφεστᾰμένος εἴη ἀφεστᾰμένω εἴητον / εἶτον ἀφεστᾰμένω εἰήτην / εἴτην ἀφεστᾰμένοι εἴημεν / εἶμεν ἀφεστᾰμένοι εἴητε / εἶτε ἀφεστᾰμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἀφέστᾰσο ἀφεστᾰ́σθω ἀφέστᾰσθον ἀφεστᾰ́σθων   ἀφέστᾰσθε ἀφεστᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive ἀφεστᾰκέναι ἀφεστᾰ́σθαι
participle m ἀφεστᾰκώς ἀφεστᾰμένος
f ἀφεστᾰκυῖᾰ ἀφεστᾰμένη
n ἀφεστᾰκός ἀφεστᾰμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀφέστηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφέστηκᾰ ἀφέστηκᾰς ἀφέστηκε(ν) ἀφεστήκᾰτον ἀφεστήκᾰτον ἀφεστήκᾰμεν ἀφεστήκᾰτε ἀφεστήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀφεστήκω ἀφεστήκῃς ἀφεστήκῃ ἀφεστήκητον ἀφεστήκητον ἀφεστήκωμεν ἀφεστήκητε ἀφεστήκωσῐ(ν)
optative ἀφεστήκοιμῐ / ἀφεστηκοίην ἀφεστήκοις / ἀφεστηκοίης ἀφεστήκοι / ἀφεστηκοίη ἀφεστήκοιτον ἀφεστηκοίτην ἀφεστήκοιμεν ἀφεστήκοιτε ἀφεστήκοιεν
imperative   ἀφέστηκε ἀφεστηκέτω ἀφεστήκετον ἀφεστηκέτων   ἀφεστήκετε ἀφεστηκόντων
active
infinitive ἀφεστηκέναι
participle m ἀφεστηκώς
f ἀφεστηκυῖᾰ
n ἀφεστηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀφέστᾰτον (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative     ἀφέστᾰτε ἀφέστᾰτον ἀφέστᾰτον ἀφέστᾰμεν ἀφέστᾰτε ἀφεστᾶσῐ(ν)
subjunctive ἀφεστῶ,
ἀφεστῶμῐ 		ἀφεστῇς,
ἀφεστῇσθᾰ 		ἀφεστῇ,
ἀφεστῇσῐ 		ἀφεστῆτον ἀφεστῆτον ἀφεστῶμεν ἀφεστῆτε ἀφεστῶσῐ(ν)
optative ἀφεσταίην ἀφεσταίης ἀφεσταίη ἀφεσταῖτον ἀφεσταίτην ἀφεσταῖμεν ἀφεσταῖτε ἀφεσταῖεν
imperative   ἀφεστᾰ́θι ἀφεστᾰ́τω ἀφέστᾰτον ἀφεστᾰ́των   ἀφέστᾰτε ἀφεστᾰ́ντων
active
infinitive ἀφεστᾰ́ναι / ἀφεστᾰ́μεν(αι)
participle m ἀφεστώς,
ἀφεστᾰώς,
ἀφεστηώς
f ἀφεστῶσᾰ,
ἀφεστᾰοῦσᾰ,
ἀφεστηοῦσᾰ
n ἀφεστός,
ἀφεστᾰός,
ἀφεστηός
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀφεστήκειν / ἀφεστήκη
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφεστήκειν / ἀφεστήκη ἀφεστήκεις / ἀφεστήκης ἀφεστήκει(ν) ἀφεστήκετον ἀφεστηκέτην ἀφεστήκεμεν ἀφεστήκετε ἀφεστήκεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀφεεστήκειν / ἀφεεστήκη
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφεεστήκειν / ἀφεεστήκη ἀφεεστήκεις / ἀφεεστήκης ἀφεεστήκει(ν) ἀφεεστήκετον ἀφεεστηκέτην ἀφεεστήκεμεν ἀφεεστήκετε ἀφεεστήκεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀφέστᾰτον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative       ἀφέστᾰτον ἀφεστᾰ́την ἀφέστᾰμεν ἀφέστᾰτε ἀφέστᾰσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.