ἁγνεύω

Ancient Greek

Etymology

From ἁγνός (hagnós) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

 

Verb

ἁγνεύω • (hagneúō)

  1. to consider as part religion, piety, purity
    • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.140.3:
      οἱ μὲν γὰρ ἁγνεύουσι ἔμψυχον μηδὲν κτείνειν, εἰ μὴ ὅσα θύουσι· οἱ δὲ δὴ Μάγοι αὐτοχειρίῃ πάντα πλὴν κυνὸς καὶ ἀνθρώπου κτείνουσι, καὶ ἀγώνισμα μέγα τοῦτο ποιεῦνται, κτείνοντες ὁμοίως μύρμηκάς τε καὶ ὄφις καὶ τἆλλα ἑρπετὰ καὶ πετεινά. καὶ ἀμφὶ μὲν τῷ νόμῳ τούτῳ ἐχέτω ὡς καὶ ἀρχὴν ἐνομίσθη, ἄνειμι δὲ ἐπὶ τὸν πρότερον λόγον
      hoi mèn gàr hagneúousi émpsukhon mēdèn kteínein, ei mḕ hósa thúousi; hoi dè dḕ Mágoi autokheiríēi pánta plḕn kunòs kaì anthrṓpou kteínousi, kaì agṓnisma méga toûto poieûntai, kteínontes homoíōs múrmēkás te kaì óphis kaì tâlla herpetà kaì peteiná. kaì amphì mèn tōî nómōi toútōi ekhétō hōs kaì arkhḕn enomísthē, áneimi dè epì tòn próteron lógon
      (please add an English translation of this quotation)
  2. to purify
  3. to be pure
    • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Andocides 6.51:
      καὶ διαγνώσεσθε ἄμεινον. οὗτος γὰρ ἐνδὺς στολήν, μιμούμενος τὰ ἱερὰ ἐπεδείκνυε τοῖς ἀμυήτοις καὶ εἶπε τῇ φωνῇ τὰ ἀπόρρητα, τῶν δὲ θεῶν, οὓς ἡμεῖς θεοὺς* νομίζομεν καὶ θεραπεύοντες καὶ ἁγνεύοντες θύομεν καὶ προσευχόμεθα, τούτους περιέκοψε. καὶ ἐπὶ τούτοις ἱέρειαι καὶ ἱερεῖς στάντες κατηράσαντο πρὸς ἑσπέραν καὶ φοινικίδας ἀνέσεισαν, κατὰ τὸ νόμιμον τὸ παλαιὸν καὶ ἀρχαῖον
      kaì diagnṓsesthe ámeinon. hoûtos gàr endùs stolḗn, mimoúmenos tà hierà epedeíknue toîs amuḗtois kaì eîpe tēî phōnēî tà apórrhēta, tôn dè theôn, hoùs hēmeîs theoùs* nomízomen kaì therapeúontes kaì hagneúontes thúomen kaì proseukhómetha, toútous periékopse. kaì epì toútois hiéreiai kaì hiereîs stántes katērásanto pròs hespéran kaì phoinikídas anéseisan, katà tò nómimon tò palaiòn kaì arkhaîon
      (please add an English translation of this quotation)
    • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Suppliant Women 226-229:
      ὄρνιθος ὄρνις πῶς ἂν ἁγνεύοι φαγών; πῶς δʼ ἂν γαμῶν ἄκουσαν ἄκοντος πάρα ἁγνὸς γένοιτʼ ἄν; οὐδὲ μὴ ʼν ᾍδου θανὼν φύγῃ ματαίων αἰτίας, πράξας τάδε.
      órnithos órnis pôs àn hagneúoi phagṓn? pôs d àn gamôn ákousan ákontos pára hagnòs génoit án? oudè mḕ n Hāídou thanṑn phúgēi mataíōn aitías, práxas táde.
      (please add an English translation of this quotation)
    1. to keep oneself pure
      • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Androdion 22.78:
        ὑμεῖς δʼ εἰς τοῦτʼ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, προῆχθʼ εὐηθείας καὶ ῥᾳθυμίας ὥστʼ οὐδὲ τοιαῦτʼ ἔχοντες παραδείγματα ταῦτα μιμεῖσθε, ἀλλʼ Ἀνδροτίων ὑμῖν πομπείων ἐπισκευαστής, Ἀνδροτίων, ὦ γῆ καὶ θεοί. καὶ τοῦτʼ ἀσέβημʼ ἔλαττον τίνος ἡγεῖσθε; ἐγὼ μὲν γὰρ οἴομαι δεῖν τὸν εἰς ἱέρʼ εἰσιόντα καὶ χερνίβων καὶ κανῶν ἁψόμενον, καὶ τῆς πρὸς τοὺς θεοὺς ἐπιμελείας προστάτην ἐσόμενον οὐχὶ προειρημένον ἡμερῶν ἀριθμὸν ἁγνεύειν, ἀλλὰ τὸν βίον ἡγνευκέναι τοιούτων ἐπιτηδευμάτων οἷα τούτῳ βεβίωται
        humeîs d eis toût, ô ándres Athēnaîoi, proêkhth euētheías kaì rhāithumías hṓst oudè toiaût ékhontes paradeígmata taûta mimeîsthe, all Androtíōn humîn pompeíōn episkeuastḗs, Androtíōn, ô gê kaì theoí. kaì toût asébēm élatton tínos hēgeîsthe? egṑ mèn gàr oíomai deîn tòn eis hiér eisiónta kaì kherníbōn kaì kanôn hapsómenon, kaì tês pròs toùs theoùs epimeleías prostátēn esómenon oukhì proeirēménon hēmerôn arithmòn hagneúein, allà tòn bíon hēgneukénai toioútōn epitēdeumátōn hoîa toútōi bebíōtai
        (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: ἁγνεύω, ἁγνεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἁγνεύω ἁγνεύεις ἁγνεύει ἁγνεύετον ἁγνεύετον ἁγνεύομεν ἁγνεύετε ἁγνεύουσῐ(ν)
subjunctive ἁγνεύω ἁγνεύῃς ἁγνεύῃ ἁγνεύητον ἁγνεύητον ἁγνεύωμεν ἁγνεύητε ἁγνεύωσῐ(ν)
optative ἁγνεύοιμῐ ἁγνεύοις ἁγνεύοι ἁγνεύοιτον ἁγνευοίτην ἁγνεύοιμεν ἁγνεύοιτε ἁγνεύοιεν
imperative   ἅγνευε ἁγνευέτω ἁγνεύετον ἁγνευέτων   ἁγνεύετε ἁγνευόντων
middle/
passive 		indicative ἁγνεύομαι ἁγνεύῃ,
ἁγνεύει 		ἁγνεύεται ἁγνεύεσθον ἁγνεύεσθον ἁγνευόμεθᾰ ἁγνεύεσθε ἁγνεύονται
subjunctive ἁγνεύωμαι ἁγνεύῃ ἁγνεύηται ἁγνεύησθον ἁγνεύησθον ἁγνευώμεθᾰ ἁγνεύησθε ἁγνεύωνται
optative ἁγνευοίμην ἁγνεύοιο ἁγνεύοιτο ἁγνεύοισθον ἁγνευοίσθην ἁγνευοίμεθᾰ ἁγνεύοισθε ἁγνεύοιντο
imperative   ἁγνεύου ἁγνευέσθω ἁγνεύεσθον ἁγνευέσθων   ἁγνεύεσθε ἁγνευέσθων
active middle/passive
infinitive ἁγνεύειν ἁγνεύεσθαι
participle m ἁγνεύων ἁγνευόμενος
f ἁγνεύουσᾰ ἁγνευομένη
n ἁγνεῦον ἁγνευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἁγνεύσω, ἁγνεύσομαι, ἁγνευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἁγνεύσω ἁγνεύσεις ἁγνεύσει ἁγνεύσετον ἁγνεύσετον ἁγνεύσομεν ἁγνεύσετε ἁγνεύσουσῐ(ν)
optative ἁγνεύσοιμῐ ἁγνεύσοις ἁγνεύσοι ἁγνεύσοιτον ἁγνευσοίτην ἁγνεύσοιμεν ἁγνεύσοιτε ἁγνεύσοιεν
middle indicative ἁγνεύσομαι ἁγνεύσῃ,
ἁγνεύσει 		ἁγνεύσεται ἁγνεύσεσθον ἁγνεύσεσθον ἁγνευσόμεθᾰ ἁγνεύσεσθε ἁγνεύσονται
optative ἁγνευσοίμην ἁγνεύσοιο ἁγνεύσοιτο ἁγνεύσοισθον ἁγνευσοίσθην ἁγνευσοίμεθᾰ ἁγνεύσοισθε ἁγνεύσοιντο
passive indicative ἁγνευθήσομαι ἁγνευθήσῃ ἁγνευθήσεται ἁγνευθήσεσθον ἁγνευθήσεσθον ἁγνευθησόμεθᾰ ἁγνευθήσεσθε ἁγνευθήσονται
optative ἁγνευθησοίμην ἁγνευθήσοιο ἁγνευθήσοιτο ἁγνευθήσοισθον ἁγνευθησοίσθην ἁγνευθησοίμεθᾰ ἁγνευθήσοισθε ἁγνευθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἁγνεύσειν ἁγνεύσεσθαι ἁγνευθήσεσθαι
participle m ἁγνεύσων ἁγνευσόμενος ἁγνευθησόμενος
f ἁγνεύσουσᾰ ἁγνευσομένη ἁγνευθησομένη
n ἁγνεῦσον ἁγνευσόμενον ἁγνευθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἥγνευκᾰ, ἥγνευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἥγνευκᾰ ἥγνευκᾰς ἥγνευκε(ν) ἡγνεύκᾰτον ἡγνεύκᾰτον ἡγνεύκᾰμεν ἡγνεύκᾰτε ἡγνεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἡγνεύκω ἡγνεύκῃς ἡγνεύκῃ ἡγνεύκητον ἡγνεύκητον ἡγνεύκωμεν ἡγνεύκητε ἡγνεύκωσῐ(ν)
optative ἡγνεύκοιμῐ,
ἡγνευκοίην 		ἡγνεύκοις,
ἡγνευκοίης 		ἡγνεύκοι,
ἡγνευκοίη 		ἡγνεύκοιτον ἡγνευκοίτην ἡγνεύκοιμεν ἡγνεύκοιτε ἡγνεύκοιεν
imperative   ἥγνευκε ἡγνευκέτω ἡγνεύκετον ἡγνευκέτων   ἡγνεύκετε ἡγνευκόντων
middle/
passive 		indicative ἥγνευμαι ἥγνευσαι ἥγνευται ἥγνευσθον ἥγνευσθον ἡγνεύμεθᾰ ἥγνευσθε ἥγνευνται
subjunctive ἡγνευμένος ὦ ἡγνευμένος ᾖς ἡγνευμένος ᾖ ἡγνευμένω ἦτον ἡγνευμένω ἦτον ἡγνευμένοι ὦμεν ἡγνευμένοι ἦτε ἡγνευμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἡγνευμένος εἴην ἡγνευμένος εἴης ἡγνευμένος εἴη ἡγνευμένω εἴητον/εἶτον ἡγνευμένω εἰήτην/εἴτην ἡγνευμένοι εἴημεν/εἶμεν ἡγνευμένοι εἴητε/εἶτε ἡγνευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἥγνευσο ἡγνεύσθω ἥγνευσθον ἡγνεύσθων   ἥγνευσθε ἡγνεύσθων
active middle/passive
infinitive ἡγνευκέναι ἡγνεῦσθαι
participle m ἡγνευκώς ἡγνευμένος
f ἡγνευκυῖᾰ ἡγνευμένη
n ἡγνευκός ἡγνευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.