ἁμαρτών

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ha.mar.tɔ̌ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)a.marˈton/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.marˈton/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.marˈton/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.marˈton/

Participle

ἁμαρτών • (hamartṓn) m (feminine ἁμαρτοῦσᾰ, neuter ἁμαρτόν); first/third declension

aorist active participle of ἁμαρτάνω (hamartánō)

Declension

First and third declension of ἁμαρτών; ἁμαρτοῦσᾰ; ἁμαρτόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἁμαρτών hamartṓn	ἁμαρτοῦσᾰ hamartoûsă	ἁμαρτόν hamartón	ἁμαρτόντε hamartónte	ἁμαρτούσᾱ hamartoúsā	ἁμαρτόντε hamartónte	ἁμαρτόντες hamartóntes	ἁμαρτοῦσαι hamartoûsai	ἁμαρτόντᾰ hamartóntă
Genitive	ἁμαρτόντος hamartóntos	ἁμαρτούσης hamartoúsēs	ἁμαρτόντος hamartóntos	ἁμαρτόντοιν hamartóntoin	ἁμαρτούσαιν hamartoúsain	ἁμαρτόντοιν hamartóntoin	ἁμαρτόντων hamartóntōn	ἁμαρτουσῶν hamartousôn	ἁμαρτόντων hamartóntōn
Dative	ἁμαρτόντῐ hamartóntĭ	ἁμαρτούσῃ hamartoúsēi	ἁμαρτόντῐ hamartóntĭ	ἁμαρτόντοιν hamartóntoin	ἁμαρτούσαιν hamartoúsain	ἁμαρτόντοιν hamartóntoin	ἁμαρτοῦσῐ / ἁμαρτοῦσῐν hamartoûsĭ(n)	ἁμαρτούσαις hamartoúsais	ἁμαρτοῦσῐ / ἁμαρτοῦσῐν hamartoûsĭ(n)
Accusative	ἁμαρτόντᾰ hamartóntă	ἁμαρτοῦσᾰν hamartoûsăn	ἁμαρτόν hamartón	ἁμαρτόντε hamartónte	ἁμαρτούσᾱ hamartoúsā	ἁμαρτόντε hamartónte	ἁμαρτόντᾰς hamartóntăs	ἁμαρτούσᾱς hamartoúsās	ἁμαρτόντᾰ hamartóntă
Vocative	ἁμαρτών hamartṓn	ἁμαρτοῦσᾰ hamartoûsă	ἁμαρτόν hamartón	ἁμαρτόντε hamartónte	ἁμαρτούσᾱ hamartoúsā	ἁμαρτόντε hamartónte	ἁμαρτόντες hamartóntes	ἁμαρτοῦσαι hamartoûsai	ἁμαρτόντᾰ hamartóntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἁμαρτόντως hamartóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.