ἁρμονικός

Ancient Greek

Etymology

From ἁρμονίᾱ (harmoníā) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /har.mo.ni.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ar.mo.niˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ar.mo.niˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ar.mo.niˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ar.mo.niˈkos/

Adjective

ἁρμονῐκός • (harmonĭkós) m (feminine ἁρμονῐκή, neuter ἁρμονῐκόν); first/second declension

skilled in music

Declension

First and second declension of ἁρμονῐκός; ἁρμονῐκή; ἁρμονῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἁρμονῐκός harmonĭkós	ἁρμονῐκή harmonĭkḗ	ἁρμονῐκόν harmonĭkón	ἁρμονῐκώ harmonĭkṓ	ἁρμονῐκᾱ́ harmonĭkā́	ἁρμονῐκώ harmonĭkṓ	ἁρμονῐκοί harmonĭkoí	ἁρμονῐκαί harmonĭkaí	ἁρμονῐκᾰ́ harmonĭkắ
Genitive	ἁρμονῐκοῦ harmonĭkoû	ἁρμονῐκῆς harmonĭkês	ἁρμονῐκοῦ harmonĭkoû	ἁρμονῐκοῖν harmonĭkoîn	ἁρμονῐκαῖν harmonĭkaîn	ἁρμονῐκοῖν harmonĭkoîn	ἁρμονῐκῶν harmonĭkôn	ἁρμονῐκῶν harmonĭkôn	ἁρμονῐκῶν harmonĭkôn
Dative	ἁρμονῐκῷ harmonĭkōî	ἁρμονῐκῇ harmonĭkēî	ἁρμονῐκῷ harmonĭkōî	ἁρμονῐκοῖν harmonĭkoîn	ἁρμονῐκαῖν harmonĭkaîn	ἁρμονῐκοῖν harmonĭkoîn	ἁρμονῐκοῖς harmonĭkoîs	ἁρμονῐκαῖς harmonĭkaîs	ἁρμονῐκοῖς harmonĭkoîs
Accusative	ἁρμονῐκόν harmonĭkón	ἁρμονῐκήν harmonĭkḗn	ἁρμονῐκόν harmonĭkón	ἁρμονῐκώ harmonĭkṓ	ἁρμονῐκᾱ́ harmonĭkā́	ἁρμονῐκώ harmonĭkṓ	ἁρμονῐκούς harmonĭkoús	ἁρμονῐκᾱ́ς harmonĭkā́s	ἁρμονῐκᾰ́ harmonĭkắ
Vocative	ἁρμονῐκέ harmonĭké	ἁρμονῐκή harmonĭkḗ	ἁρμονῐκόν harmonĭkón	ἁρμονῐκώ harmonĭkṓ	ἁρμονῐκᾱ́ harmonĭkā́	ἁρμονῐκώ harmonĭkṓ	ἁρμονῐκοί harmonĭkoí	ἁρμονῐκαί harmonĭkaí	ἁρμονῐκᾰ́ harmonĭkắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἁρμονῐκῶς harmonĭkôs			ἁρμονῐκώτερος harmonĭkṓteros			ἁρμονῐκώτᾰτος harmonĭkṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Quotations

428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 268d:
Ἀλλ’ οὐκ ἂν ἀγροίκως γε οἶμαι λοιδορήσειαν, ἀλλ’ ὥσπερ ἂν μουσικὸς ἐντυχὼν ἀνδρὶ οἰομένῳ ἁρμονικῷ εἶναι, ὅτι δὴ τυγχάνει ἐπιστάμενος ὡς οἷόν τε ὀξυτάτην καὶ βαρυτάτην χορδὴν ποιεῖν, οὐκ ἀγρίως εἴποι ἄν· “Ὦ μοχθηρέ, μελαγχολᾷς,” ἀλλ’ ἅτε μουσικὸς ὢν πρᾳότερον ὅτι “Ὦ ἄριστε, ἀνάγκη μὲν καὶ ταῦτ’ ἐπίστασθαι τὸν μέλλοντα ἁρμονικὸν ἔσεσθαι, οὐδὲν μὴν κωλύει μηδὲ σμικρὸν ἁρμονίας ἐπαΐειν τὸν τὴν σὴν ἕξιν ἔχοντα· τὰ γὰρ πρὸ ἁρμονίας ἀναγκαῖα μαθήματα ἐπίστασαι ἀλλ’ οὐ τὰ ἁρμονικά.”
All’ ouk àn agroíkōs ge oîmai loidorḗseian, all’ hṓsper àn mousikòs entukhṑn andrì oioménōi harmonikōî eînai, hóti dḕ tunkhánei epistámenos hōs hoîón te oxutátēn kaì barutátēn khordḕn poieîn, ouk agríōs eípoi án; “Ô mokhthēré, melankholāîs,” all’ háte mousikòs ṑn prāióteron hóti “Ô áriste, anánkē mèn kaì taût’ epístasthai tòn méllonta harmonikòn ésesthai, oudèn mḕn kōlúei mēdè smikròn harmonías epaḯein tòn tḕn sḕn héxin ékhonta; tà gàr prò harmonías anankaîa mathḗmata epístasai all’ ou tà harmoniká.”
(please add an English translation of this quotation)

Descendants

→ Latin: harmonicus
- Catalan: harmònic
- English: harmonic
- French: harmonique
- Italian: armonico
- Norman: harmonnique
- → Norwegian Bokmål: harmonisk
- → Norwegian Nynorsk: harmonisk
- Spanish: armónico
  - → English: armónico