ἄκανθος
Ancient Greek
Etymology
From ἀκή (akḗ, “thorn”) + ἄνθος (ánthos, “flower”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /á.kan.tʰos/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈa.kan.tʰos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈa.kan.θos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈa.kan.θos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈa.kan.θos/
Noun
ἄκᾰνθος • (ákănthos) m or f (genitive ἀκᾰ́νθου); second declension
- The acanthus plant
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἄκᾰνθος ho ákănthos |
τὼ ἀκᾰ́νθω tṑ akắnthō |
οἱ ἄκᾰνθοι hoi ákănthoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἀκᾰ́νθου toû akắnthou |
τοῖν ἀκᾰ́νθοιν toîn akắnthoin |
τῶν ἀκᾰ́νθων tôn akắnthōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἀκᾰ́νθῳ tōî akắnthōi |
τοῖν ἀκᾰ́νθοιν toîn akắnthoin |
τοῖς ἀκᾰ́νθοις toîs akắnthois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἄκᾰνθον tòn ákănthon |
τὼ ἀκᾰ́νθω tṑ akắnthō |
τοὺς ἀκᾰ́νθους toùs akắnthous | ||||||||||
| Vocative | ἄκᾰνθε ákănthe |
ἀκᾰ́νθω akắnthō |
ἄκᾰνθοι ákănthoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- → Latin: acanthus
Further reading
- “ἄκανθος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “ἄκανθος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- ἄκανθος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ἄκανθος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)