ἄχθομαι

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *h₂edʰǵʰ- (“to squeeze, (op)press”).

Pronunciation

 

Verb

ἄχθομαι • (ákhthomai)

  1. to be loaded
  2. to be vexed or grieved

Inflection

   Present: ἄχθομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἄχθομαι ἄχθῃ,
ἄχθει 		ἄχθεται ἄχθεσθον ἄχθεσθον ἀχθόμεθᾰ ἄχθεσθε ἄχθονται
subjunctive ἄχθωμαι ἄχθῃ ἄχθηται ἄχθησθον ἄχθησθον ἀχθώμεθᾰ ἄχθησθε ἄχθωνται
optative ἀχθοίμην ἄχθοιο ἄχθοιτο ἄχθοισθον ἀχθοίσθην ἀχθοίμεθᾰ ἄχθοισθε ἄχθοιντο
imperative   ἄχθου ἀχθέσθω ἄχθεσθον ἀχθέσθων   ἄχθεσθε ἀχθέσθων
middle/passive
infinitive ἄχθεσθαι
participle m ἀχθόμενος
f ἀχθομένη
n ἀχθόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠχθόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἠχθόμην ἤχθου ἤχθετο ἤχθεσθον ἠχθέσθην ἠχθόμεθᾰ ἤχθεσθε ἤχθοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀχθέσομαι, ἀχθεσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀχθέσομαι ἀχθέσῃ,
ἀχθέσει 		ἀχθέσεται ἀχθέσεσθον ἀχθέσεσθον ἀχθεσόμεθᾰ ἀχθέσεσθε ἀχθέσονται
optative ἀχθεσοίμην ἀχθέσοιο ἀχθέσοιτο ἀχθέσοισθον ἀχθεσοίσθην ἀχθεσοίμεθᾰ ἀχθέσοισθε ἀχθέσοιντο
passive indicative ἀχθεσθήσομαι ἀχθεσθήσῃ ἀχθεσθήσεται ἀχθεσθήσεσθον ἀχθεσθήσεσθον ἀχθεσθησόμεθᾰ ἀχθεσθήσεσθε ἀχθεσθήσονται
optative ἀχθεσθησοίμην ἀχθεσθήσοιο ἀχθεσθήσοιτο ἀχθεσθήσοισθον ἀχθεσθησοίσθην ἀχθεσθησοίμεθᾰ ἀχθεσθήσοισθε ἀχθεσθήσοιντο
middle passive
infinitive ἀχθέσεσθαι ἀχθεσθήσεσθαι
participle m ἀχθεσόμενος ἀχθεσθησόμενος
f ἀχθεσομένη ἀχθεσθησομένη
n ἀχθεσόμενον ἀχθεσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠχθέσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἠχθέσθην ἠχθέσθης ἠχθέσθη ἠχθέσθητον ἠχθεσθήτην ἠχθέσθημεν ἠχθέσθητε ἠχθέσθησᾰν
subjunctive ἀχθεσθῶ ἀχθεσθῇς ἀχθεσθῇ ἀχθεσθῆτον ἀχθεσθῆτον ἀχθεσθῶμεν ἀχθεσθῆτε ἀχθεσθῶσῐ(ν)
optative ἀχθεσθείην ἀχθεσθείης ἀχθεσθείη ἀχθεσθεῖτον,
ἀχθεσθείητον 		ἀχθεσθείτην,
ἀχθεσθειήτην 		ἀχθεσθεῖμεν,
ἀχθεσθείημεν 		ἀχθεσθεῖτε,
ἀχθεσθείητε 		ἀχθεσθεῖεν,
ἀχθεσθείησᾰν
imperative   ἀχθέσθητῐ ἀχθεσθήτω ἀχθέσθητον ἀχθεσθήτων   ἀχθέσθητε ἀχθεσθέντων
passive
infinitive ἀχθεσθῆναι
participle m ἀχθεσθείς
f ἀχθεσθεῖσᾰ
n ἀχθεσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἤχθημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἤχθημαι ἤχθησαι ἤχθηται ἤχθησθον ἤχθησθον ἠχθήμεθᾰ ἤχθησθε ἤχθηνται
subjunctive ἠχθημένος ὦ ἠχθημένος ᾖς ἠχθημένος ᾖ ἠχθημένω ἦτον ἠχθημένω ἦτον ἠχθημένοι ὦμεν ἠχθημένοι ἦτε ἠχθημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠχθημένος εἴην ἠχθημένος εἴης ἠχθημένος εἴη ἠχθημένω εἴητον/εἶτον ἠχθημένω εἰήτην/εἴτην ἠχθημένοι εἴημεν/εἶμεν ἠχθημένοι εἴητε/εἶτε ἠχθημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἤχθησο ἠχθήσθω ἤχθησθον ἠχθήσθων   ἤχθησθε ἠχθήσθων
middle/passive
infinitive ἠχθῆσθαι
participle m ἠχθημένος
f ἠχθημένη
n ἠχθημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.