Ἀρσακίδης
Ancient Greek
Etymology
From Ἀρσάκης (Arsákēs, “Arsaces”) + -ίδης (-ídēs, “child of”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ar.sa.kí.dɛːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ar.saˈki.de̝s/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ar.saˈci.ðis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ar.saˈci.ðis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ar.saˈci.ðis/
Proper noun
Ἀρσᾰκίδης • (Arsăkídēs) m (genitive Ἀρσᾰκίδου); first declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Ἀρσακῐ́δης ho Arsakĭ́dēs |
τὼ Ἀρσακῐ́δᾱ tṑ Arsakĭ́dā |
οἱ Ἀρσακῐ́δαι hoi Arsakĭ́dai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ Ἀρσακῐ́δου toû Arsakĭ́dou |
τοῖν Ἀρσακῐ́δαιν toîn Arsakĭ́dain |
τῶν Ἀρσακῐδῶν tôn Arsakĭdôn | ||||||||||
| Dative | τῷ Ἀρσακῐ́δῃ tōî Arsakĭ́dēi |
τοῖν Ἀρσακῐ́δαιν toîn Arsakĭ́dain |
τοῖς Ἀρσακῐ́δαις toîs Arsakĭ́dais | ||||||||||
| Accusative | τὸν Ἀρσακῐ́δην tòn Arsakĭ́dēn |
τὼ Ἀρσακῐ́δᾱ tṑ Arsakĭ́dā |
τοὺς Ἀρσακῐ́δᾱς toùs Arsakĭ́dās | ||||||||||
| Vocative | Ἀρσακῐ́δη Arsakĭ́dē |
Ἀρσακῐ́δᾱ Arsakĭ́dā |
Ἀρσακῐ́δαι Arsakĭ́dai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- Greek: Αρσακίδης (Arsakídis)
- → Latin: Arsacidēs
Further reading
- Ἀρσακίδης in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,002