Ἀχαρνεύς
Ancient Greek
Etymology
From Ἀχαρναί (Akharnaí, “Acharnae”) + -εύς (-eús).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /a.kʰar.něu̯s/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /a.kʰarˈneʍs/
- (4th CE Koine) IPA(key): /a.xarˈneɸs/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /a.xarˈnefs/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /a.xarˈnefs/
Noun
Ἀχαρνεύς • (Akharneús) m (genitive Ἀχαρνέως); third declension
- an inhabitant of Acharnae
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Ἀχαρνεύς ho Akharneús |
τὼ Ἀχαρνῆ tṑ Akharnê |
οἱ Ἀχαρνῆς / Ἀχαρνεῖς hoi Akharnês / Akharneîs | ||||||||||
| Genitive | τοῦ Ἀχαρνέως toû Akharnéōs |
τοῖν Ἀχαρνέοιν toîn Akharnéoin |
τῶν Ἀχαρνέων tôn Akharnéōn | ||||||||||
| Dative | τῷ Ἀχαρνεῖ tōî Akharneî |
τοῖν Ἀχαρνέοιν toîn Akharnéoin |
τοῖς Ἀχαρνεῦσῐ / Ἀχαρνεῦσῐν toîs Akharneûsĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν Ἀχαρνέᾱ tòn Akharnéā |
τὼ Ἀχαρνῆ tṑ Akharnê |
τοὺς Ἀχαρνέᾱς toùs Akharnéās | ||||||||||
| Vocative | Ἀχαρνεῦ Akharneû |
Ἀχαρνῆ Akharnê |
Ἀχαρνῆς / Ἀχαρνεῖς Akharnês / Akharneîs | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- Greek: Αχαρνεύς (Acharnéfs); Αχαρνέας (Acharnéas)
Further reading
- “Ἀχαρνεύς”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- Ἀχαρνεύς in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 999