Ἄγκυρα
Ancient Greek
Etymology
From ἄγκυρα (ánkura, “anchor”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /áŋ.kyː.ra/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈaŋ.ky.ra/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈaɲ.ɟy.ra/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈaɲ.ɟy.ra/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈaɲ.ɟi.ra/
Proper noun
Ἄγκῡρα • (Ánkūra) f (genitive Ἀγκῡ́ρᾱς); first declension
Inflection
| Case / # | Singular | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ Ἄγκῡρᾰ hē Ánkūră | ||||||||||||
| Genitive | τῆς Ἀγκῡ́ρᾱς tês Ankū́rās | ||||||||||||
| Dative | τῇ Ἀγκῡ́ρᾳ tēî Ankū́rāi | ||||||||||||
| Accusative | τὴν Ἄγκῡρᾰν tḕn Ánkūrăn | ||||||||||||
| Vocative | Ἄγκῡρᾰ Ánkūră | ||||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||