ἐκλείπω

Ancient Greek

Etymology

From ἐκ- (ek-, “out”) +‎ λείπω (leípō, “to leave”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.klěː.pɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈkli.po/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈkli.po/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈkli.po/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈkli.po/

Verb

ἐκλείπω • (ekleípō)

to leave out, pass over
- 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 97
- 472 BCE, Aeschylus, The Persians 513
- 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 827
- 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Aristogiton 1 47
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.33
- 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 188e
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 7.48
to forsake, desert, abandon
- 425 BCE, Euripides, Andromache 1040
- 428 BCE, Euripides, Hippolytus 52
- 413 BCE, Euripides, Iphigenia in Tauris 750
- 408 BCE, Euripides, The Phoenician Women 1635
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.169
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.105
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.13
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.24
- 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 911
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.144
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.74
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 7.4.2
to leave off, cease
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.239
- 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates of Kos, Aphorisms 4.56
- 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, On the Peace 20
- 386 BCE – 367 BCE, Plato, Menexenus 234b
- 386 BCE – 367 BCE, Plato, Menexenus 249b
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 19
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 985
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1149
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.87
to fail, be wanting, be inferior
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 1286a37
- 50 CE – 250 CE, Apollonius Dyscolus, On Syntax 11.17
- 50 CE – 250 CE, Apollonius Dyscolus, On Syntax 168.21
- 36 BCE – 30 BCE, Diodorus Siculus, Historical Library 16.75
- 416 BCE, Euripides, Herakles 230
- 125 CE – 200 CE, Lucian, Nigrinus 35
- 380 BCE, Plato, The Republic 485d
to fail (someone)
- 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Accusation of Calumny 16
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 657d
to die
- 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Against the Stepmother for Poisoning 21
- 413 BCE, Euripides, Ion 1186
- 4th century BC, Isaeus, Hagnias 10
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 856e
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1131
to faint
- 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates of Kos, Prorrh 1.71
to depart
- 472 BCE, Aeschylus, The Persians 128
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 219
to be left, remain
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, 2 Kings 7.13
(astronomy) to be eclipsed
- 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 584
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.37
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.28

Inflection

Present: ἐκλείπω, ἐκλείπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκλείπω	ἐκλείπεις	ἐκλείπει	ἐκλείπετον	ἐκλείπετον	ἐκλείπομεν	ἐκλείπετε	ἐκλείπουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκλείπω	ἐκλείπῃς	ἐκλείπῃ	ἐκλείπητον	ἐκλείπητον	ἐκλείπωμεν	ἐκλείπητε	ἐκλείπωσῐ(ν)
	optative	ἐκλείποιμῐ	ἐκλείποις	ἐκλείποι	ἐκλείποιτον	ἐκλειποίτην	ἐκλείποιμεν	ἐκλείποιτε	ἐκλείποιεν
	imperative		ἔκλειπε	ἐκλειπέτω	ἐκλείπετον	ἐκλειπέτων		ἐκλείπετε	ἐκλειπόντων
middle/ passive	indicative	ἐκλείπομαι	ἐκλείπῃ / ἐκλείπει	ἐκλείπεται	ἐκλείπεσθον	ἐκλείπεσθον	ἐκλειπόμεθᾰ	ἐκλείπεσθε	ἐκλείπονται
	subjunctive	ἐκλείπωμαι	ἐκλείπῃ	ἐκλείπηται	ἐκλείπησθον	ἐκλείπησθον	ἐκλειπώμεθᾰ	ἐκλείπησθε	ἐκλείπωνται
	optative	ἐκλειποίμην	ἐκλείποιο	ἐκλείποιτο	ἐκλείποισθον	ἐκλειποίσθην	ἐκλειποίμεθᾰ	ἐκλείποισθε	ἐκλείποιντο
	imperative		ἐκλείπου	ἐκλειπέσθω	ἐκλείπεσθον	ἐκλειπέσθων		ἐκλείπεσθε	ἐκλειπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκλείπειν				ἐκλείπεσθαι
participle	m	ἐκλείπων				ἐκλειπόμενος
	f	ἐκλείπουσᾰ				ἐκλειπομένη
	n	ἐκλεῖπον				ἐκλειπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐξέλειπον, ἐξελειπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέλειπον	ἐξέλειπες	ἐξέλειπε(ν)	ἐξελείπετον	ἐξελειπέτην	ἐξελείπομεν	ἐξελείπετε	ἐξέλειπον
middle/ passive	indicative	ἐξελειπόμην	ἐξελείπου	ἐξελείπετο	ἐξελείπεσθον	ἐξελειπέσθην	ἐξελειπόμεθᾰ	ἐξελείπεσθε	ἐξελείποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐκλείψω, ἐκλείψομαι, ἐκλειφθήσομαι (middle often used in passive sense)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκλείψω	ἐκλείψεις	ἐκλείψει	ἐκλείψετον	ἐκλείψετον	ἐκλείψομεν	ἐκλείψετε	ἐκλείψουσῐ(ν)
active	optative	ἐκλείψοιμῐ	ἐκλείψοις	ἐκλείψοι	ἐκλείψοιτον	ἐκλειψοίτην	ἐκλείψοιμεν	ἐκλείψοιτε	ἐκλείψοιεν
middle	indicative	ἐκλείψομαι	ἐκλείψῃ / ἐκλείψει	ἐκλείψεται	ἐκλείψεσθον	ἐκλείψεσθον	ἐκλειψόμεθᾰ	ἐκλείψεσθε	ἐκλείψονται
middle	optative	ἐκλειψοίμην	ἐκλείψοιο	ἐκλείψοιτο	ἐκλείψοισθον	ἐκλειψοίσθην	ἐκλειψοίμεθᾰ	ἐκλείψοισθε	ἐκλείψοιντο
passive	indicative	ἐκλειφθήσομαι	ἐκλειφθήσῃ	ἐκλειφθήσεται	ἐκλειφθήσεσθον	ἐκλειφθήσεσθον	ἐκλειφθησόμεθᾰ	ἐκλειφθήσεσθε	ἐκλειφθήσονται
passive	optative	ἐκλειφθησοίμην	ἐκλειφθήσοιο	ἐκλειφθήσοιτο	ἐκλειφθήσοισθον	ἐκλειφθησοίσθην	ἐκλειφθησοίμεθᾰ	ἐκλειφθήσοισθε	ἐκλειφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐκλείψειν			ἐκλείψεσθαι		ἐκλειφθήσεσθαι
participle	m	ἐκλείψων			ἐκλειψόμενος		ἐκλειφθησόμενος
	f	ἐκλείψουσᾰ			ἐκλειψομένη		ἐκλειφθησομένη
	n	ἐκλεῖψον			ἐκλειψόμενον		ἐκλειφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐξέλῐπον, ἐξελῐπόμην, ἐξελείφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέλῐπον	ἐξέλῐπες	ἐξέλῐπε(ν)	ἐξελῐ́πετον	ἐξελῐπέτην	ἐξελῐ́πομεν	ἐξελῐ́πετε	ἐξέλῐπον
	subjunctive	ἐκλῐ́πω	ἐκλῐ́πῃς	ἐκλῐ́πῃ	ἐκλῐ́πητον	ἐκλῐ́πητον	ἐκλῐ́πωμεν	ἐκλῐ́πητε	ἐκλῐ́πωσῐ(ν)
	optative	ἐκλῐ́ποιμῐ	ἐκλῐ́ποις	ἐκλῐ́ποι	ἐκλῐ́ποιτον	ἐκλῐποίτην	ἐκλῐ́ποιμεν	ἐκλῐ́ποιτε	ἐκλῐ́ποιεν
	imperative		ἔκλῐπε	ἐκλῐπέτω	ἐκλῐ́πετον	ἐκλῐπέτων		ἐκλῐ́πετε	ἐκλῐπόντων
middle	indicative	ἐξελῐπόμην	ἐξελῐ́που	ἐξελῐ́πετο	ἐξελῐ́πεσθον	ἐξελῐπέσθην	ἐξελῐπόμεθᾰ	ἐξελῐ́πεσθε	ἐξελῐ́ποντο
	subjunctive	ἐκλῐ́πωμαι	ἐκλῐ́πῃ	ἐκλῐ́πηται	ἐκλῐ́πησθον	ἐκλῐ́πησθον	ἐκλῐπώμεθᾰ	ἐκλῐ́πησθε	ἐκλῐ́πωνται
	optative	ἐκλῐποίμην	ἐκλῐ́ποιο	ἐκλῐ́ποιτο	ἐκλῐ́ποισθον	ἐκλῐποίσθην	ἐκλῐποίμεθᾰ	ἐκλῐ́ποισθε	ἐκλῐ́ποιντο
	imperative		ἐκλῐποῦ	ἐκλῐπέσθω	ἐκλῐ́πεσθον	ἐκλῐπέσθων		ἐκλῐ́πεσθε	ἐκλῐπέσθων
passive	indicative	ἐξελείφθην	ἐξελείφθης	ἐξελείφθη	ἐξελείφθητον	ἐξελειφθήτην	ἐξελείφθημεν	ἐξελείφθητε	ἐξελείφθησᾰν
	subjunctive	ἐκλειφθῶ	ἐκλειφθῇς	ἐκλειφθῇ	ἐκλειφθῆτον	ἐκλειφθῆτον	ἐκλειφθῶμεν	ἐκλειφθῆτε	ἐκλειφθῶσῐ(ν)
	optative	ἐκλειφθείην	ἐκλειφθείης	ἐκλειφθείη	ἐκλειφθεῖτον / ἐκλειφθείητον	ἐκλειφθείτην / ἐκλειφθειήτην	ἐκλειφθεῖμεν / ἐκλειφθείημεν	ἐκλειφθεῖτε / ἐκλειφθείητε	ἐκλειφθεῖεν / ἐκλειφθείησᾰν
	imperative		ἐκλείφθητῐ	ἐκλειφθήτω	ἐκλείφθητον	ἐκλειφθήτων		ἐκλείφθητε	ἐκλειφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐκλῐπεῖν			ἐκλῐπέσθαι		ἐκλειφθῆναι
participle	m	ἐκλῐπών			ἐκλῐπόμενος		ἐκλειφθείς
	f	ἐκλῐποῦσᾰ			ἐκλῐπομένη		ἐκλειφθεῖσᾰ
	n	ἐκλῐπόν			ἐκλῐπόμενον		ἐκλειφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐκλέλοιπᾰ, ἐκλέλειμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκλέλοιπᾰ	ἐκλέλοιπᾰς	ἐκλέλοιπε(ν)	ἐκλελοίπᾰτον	ἐκλελοίπᾰτον	ἐκλελοίπᾰμεν	ἐκλελοίπᾰτε	ἐκλελοίπᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκλελοίπω	ἐκλελοίπῃς	ἐκλελοίπῃ	ἐκλελοίπητον	ἐκλελοίπητον	ἐκλελοίπωμεν	ἐκλελοίπητε	ἐκλελοίπωσῐ(ν)
	optative	ἐκλελοίποιμῐ / ἐκλελοιποίην	ἐκλελοίποις / ἐκλελοιποίης	ἐκλελοίποι / ἐκλελοιποίη	ἐκλελοίποιτον	ἐκλελοιποίτην	ἐκλελοίποιμεν	ἐκλελοίποιτε	ἐκλελοίποιεν
	imperative		ἐκλέλοιπε	ἐκλελοιπέτω	ἐκλελοίπετον	ἐκλελοιπέτων		ἐκλελοίπετε	ἐκλελοιπόντων
middle/ passive	indicative	ἐκλέλειμμαι	ἐκλέλειψαι	ἐκλέλειπται	ἐκλέλειφθον	ἐκλέλειφθον	ἐκλελείμμεθᾰ	ἐκλέλειφθε	ἐκλελείπᾰται
	subjunctive	ἐκλελειμμένος ὦ	ἐκλελειμμένος ᾖς	ἐκλελειμμένος ᾖ	ἐκλελειμμένω ἦτον	ἐκλελειμμένω ἦτον	ἐκλελειμμένοι ὦμεν	ἐκλελειμμένοι ἦτε	ἐκλελειμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐκλελειμμένος εἴην	ἐκλελειμμένος εἴης	ἐκλελειμμένος εἴη	ἐκλελειμμένω εἴητον / εἶτον	ἐκλελειμμένω εἰήτην / εἴτην	ἐκλελειμμένοι εἴημεν / εἶμεν	ἐκλελειμμένοι εἴητε / εἶτε	ἐκλελειμμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἐκλέλειψο	ἐκλελείφθω	ἐκλέλειφθον	ἐκλελείφθων		ἐκλέλειφθε	ἐκλελείφθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκλελοιπέναι				ἐκλελεῖφθαι
participle	m	ἐκλελοιπώς				ἐκλελειμμένος
	f	ἐκλελοιπυῖᾰ				ἐκλελειμμένη
	n	ἐκλελοιπός				ἐκλελειμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐξελελοίπειν / ἐξελελοίπη, ἐξελελείμμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξελελοίπειν / ἐξελελοίπη	ἐξελελοίπεις / ἐξελελοίπης	ἐξελελοίπει(ν)	ἐξελελοίπετον	ἐξελελοιπέτην	ἐξελελοίπεμεν	ἐξελελοίπετε	ἐξελελοίπεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐξελελείμμην	ἐξελέλειψο	ἐξελέλειπτο	ἐξελέλειφθον	ἐξελελείφθην	ἐξελελείμμεθᾰ	ἐξελέλειφθε	ἐξελελείπᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

παρεκλείπω (parekleípō)
προεκλείπω (proekleípō)
συνεκλείπω (sunekleípō)
ὑπεκλείπω (hupekleípō)

Related terms

ἀνέκλειπτος (anékleiptos)
δυσέκλειπτος (dusékleiptos)
ἐκλειπία (ekleipía)
ἐκλειπτέον (ekleiptéon)
ἐκλειπτικός (ekleiptikós)
ἔκλειψις (ékleipsis)
ἐκλιπής (eklipḗs)
ἐκλοιπάζω (ekloipázō)