ἐκλῃτουργέω

Ancient Greek

Etymology

From ἐκ- (ek-, “thoroughly, completely”) +‎ λειτουργέω (leitourgéō, “perform public service”); the ῃ (ēi, eta with iota subscript) spelling echoes the verb’s root in λήϊτον (lḗïton, “town-hall, council-chamber”).

Pronunciation

 

Verb

*ἐκλῃτουργέω • (*eklēitourgéō) (prevocalic and clause-final third-person singular aorist active indicative ἐξελῃτούργησεν)

  1. (transitive, construed with a cognate accusative) to undertake and complete a public burden
    • 4th century BC, Isaeus, Apollodorus 40:[1]
      κἀκ τούτων τίνα λῃτουργίαν οὐκ ἐξελῃτούργησεν;
      kak toútōn tína lēitourgían ouk exelēitoúrgēsen?
      • 1962 translation by Edward Seymour Forster[2]
        As a result of these principles, what public service did he fail perfectly to discharge?

Conjugation

   Present: ἐκλῃτουργέω, ἐκλῃτουργέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκλῃτουργέω ἐκλῃτουργέεις ἐκλῃτουργέει ἐκλῃτουργέετον ἐκλῃτουργέετον ἐκλῃτουργέομεν ἐκλῃτουργέετε ἐκλῃτουργέουσῐ(ν)
subjunctive ἐκλῃτουργέω ἐκλῃτουργέῃς ἐκλῃτουργέῃ ἐκλῃτουργέητον ἐκλῃτουργέητον ἐκλῃτουργέωμεν ἐκλῃτουργέητε ἐκλῃτουργέωσῐ(ν)
optative ἐκλῃτουργέοιμῐ ἐκλῃτουργέοις ἐκλῃτουργέοι ἐκλῃτουργέοιτον ἐκλῃτουργεοίτην ἐκλῃτουργέοιμεν ἐκλῃτουργέοιτε ἐκλῃτουργέοιεν
imperative   ἐκλῃτούργεε ἐκλῃτουργεέτω ἐκλῃτουργέετον ἐκλῃτουργεέτων   ἐκλῃτουργέετε ἐκλῃτουργεόντων
middle/
passive 		indicative ἐκλῃτουργέομαι ἐκλῃτουργέῃ / ἐκλῃτουργέει ἐκλῃτουργέεται ἐκλῃτουργέεσθον ἐκλῃτουργέεσθον ἐκλῃτουργεόμεθᾰ ἐκλῃτουργέεσθε ἐκλῃτουργέονται
subjunctive ἐκλῃτουργέωμαι ἐκλῃτουργέῃ ἐκλῃτουργέηται ἐκλῃτουργέησθον ἐκλῃτουργέησθον ἐκλῃτουργεώμεθᾰ ἐκλῃτουργέησθε ἐκλῃτουργέωνται
optative ἐκλῃτουργεοίμην ἐκλῃτουργέοιο ἐκλῃτουργέοιτο ἐκλῃτουργέοισθον ἐκλῃτουργεοίσθην ἐκλῃτουργεοίμεθᾰ ἐκλῃτουργέοισθε ἐκλῃτουργέοιντο
imperative   ἐκλῃτουργέου ἐκλῃτουργεέσθω ἐκλῃτουργέεσθον ἐκλῃτουργεέσθων   ἐκλῃτουργέεσθε ἐκλῃτουργεέσθων
active middle/passive
infinitive ἐκλῃτουργέειν ἐκλῃτουργέεσθαι
participle m ἐκλῃτουργέων ἐκλῃτουργεόμενος
f ἐκλῃτουργέουσᾰ ἐκλῃτουργεομένη
n ἐκλῃτουργέον ἐκλῃτουργεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἐκλῃτουργῶ, ἐκλῃτουργοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκλῃτουργῶ ἐκλῃτουργεῖς ἐκλῃτουργεῖ ἐκλῃτουργεῖτον ἐκλῃτουργεῖτον ἐκλῃτουργοῦμεν ἐκλῃτουργεῖτε ἐκλῃτουργοῦσῐ(ν)
subjunctive ἐκλῃτουργῶ ἐκλῃτουργῇς ἐκλῃτουργῇ ἐκλῃτουργῆτον ἐκλῃτουργῆτον ἐκλῃτουργῶμεν ἐκλῃτουργῆτε ἐκλῃτουργῶσῐ(ν)
optative ἐκλῃτουργοίην / ἐκλῃτουργοῖμῐ ἐκλῃτουργοίης / ἐκλῃτουργοῖς ἐκλῃτουργοίη / ἐκλῃτουργοῖ ἐκλῃτουργοῖτον / ἐκλῃτουργοίητον ἐκλῃτουργοίτην / ἐκλῃτουργοιήτην ἐκλῃτουργοῖμεν / ἐκλῃτουργοίημεν ἐκλῃτουργοῖτε / ἐκλῃτουργοίητε ἐκλῃτουργοῖεν / ἐκλῃτουργοίησᾰν
imperative   ἐκλῃτούργει ἐκλῃτουργείτω ἐκλῃτουργεῖτον ἐκλῃτουργείτων   ἐκλῃτουργεῖτε ἐκλῃτουργούντων
middle/
passive 		indicative ἐκλῃτουργοῦμαι ἐκλῃτουργεῖ,
ἐκλῃτουργῇ 		ἐκλῃτουργεῖται ἐκλῃτουργεῖσθον ἐκλῃτουργεῖσθον ἐκλῃτουργούμεθᾰ ἐκλῃτουργεῖσθε ἐκλῃτουργοῦνται
subjunctive ἐκλῃτουργῶμαι ἐκλῃτουργῇ ἐκλῃτουργῆται ἐκλῃτουργῆσθον ἐκλῃτουργῆσθον ἐκλῃτουργώμεθᾰ ἐκλῃτουργῆσθε ἐκλῃτουργῶνται
optative ἐκλῃτουργοίμην ἐκλῃτουργοῖο ἐκλῃτουργοῖτο ἐκλῃτουργοῖσθον ἐκλῃτουργοίσθην ἐκλῃτουργοίμεθᾰ ἐκλῃτουργοῖσθε ἐκλῃτουργοῖντο
imperative   ἐκλῃτουργοῦ ἐκλῃτουργείσθω ἐκλῃτουργεῖσθον ἐκλῃτουργείσθων   ἐκλῃτουργεῖσθε ἐκλῃτουργείσθων
active middle/passive
infinitive ἐκλῃτουργεῖν ἐκλῃτουργεῖσθαι
participle m ἐκλῃτουργῶν ἐκλῃτουργούμενος
f ἐκλῃτουργοῦσᾰ ἐκλῃτουργουμένη
n ἐκλῃτουργοῦν ἐκλῃτουργούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐξελῃτούργεον, ἐξελῃτουργεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξελῃτούργεον ἐξελῃτούργεες ἐξελῃτούργεε(ν) ἐξελῃτουργέετον ἐξελῃτουργεέτην ἐξελῃτουργέομεν ἐξελῃτουργέετε ἐξελῃτούργεον
middle/
passive 		indicative ἐξελῃτουργεόμην ἐξελῃτουργέου ἐξελῃτουργέετο ἐξελῃτουργέεσθον ἐξελῃτουργεέσθην ἐξελῃτουργεόμεθᾰ ἐξελῃτουργέεσθε ἐξελῃτουργέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐξελῃτούργουν, ἐξελῃτουργούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξελῃτούργουν ἐξελῃτούργεις ἐξελῃτούργει ἐξελῃτουργεῖτον ἐξελῃτουργείτην ἐξελῃτουργοῦμεν ἐξελῃτουργεῖτε ἐξελῃτούργουν
middle/
passive 		indicative ἐξελῃτουργούμην ἐξελῃτουργοῦ ἐξελῃτουργεῖτο ἐξελῃτουργεῖσθον ἐξελῃτουργείσθην ἐξελῃτουργούμεθᾰ ἐξελῃτουργεῖσθε ἐξελῃτουργοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐκλῃτουργήσω, ἐκλῃτουργήσομαι, ἐκλῃτουργηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκλῃτουργήσω ἐκλῃτουργήσεις ἐκλῃτουργήσει ἐκλῃτουργήσετον ἐκλῃτουργήσετον ἐκλῃτουργήσομεν ἐκλῃτουργήσετε ἐκλῃτουργήσουσῐ(ν)
optative ἐκλῃτουργήσοιμῐ ἐκλῃτουργήσοις ἐκλῃτουργήσοι ἐκλῃτουργήσοιτον ἐκλῃτουργησοίτην ἐκλῃτουργήσοιμεν ἐκλῃτουργήσοιτε ἐκλῃτουργήσοιεν
middle indicative ἐκλῃτουργήσομαι ἐκλῃτουργήσῃ / ἐκλῃτουργήσει ἐκλῃτουργήσεται ἐκλῃτουργήσεσθον ἐκλῃτουργήσεσθον ἐκλῃτουργησόμεθᾰ ἐκλῃτουργήσεσθε ἐκλῃτουργήσονται
optative ἐκλῃτουργησοίμην ἐκλῃτουργήσοιο ἐκλῃτουργήσοιτο ἐκλῃτουργήσοισθον ἐκλῃτουργησοίσθην ἐκλῃτουργησοίμεθᾰ ἐκλῃτουργήσοισθε ἐκλῃτουργήσοιντο
passive indicative ἐκλῃτουργηθήσομαι ἐκλῃτουργηθήσῃ ἐκλῃτουργηθήσεται ἐκλῃτουργηθήσεσθον ἐκλῃτουργηθήσεσθον ἐκλῃτουργηθησόμεθᾰ ἐκλῃτουργηθήσεσθε ἐκλῃτουργηθήσονται
optative ἐκλῃτουργηθησοίμην ἐκλῃτουργηθήσοιο ἐκλῃτουργηθήσοιτο ἐκλῃτουργηθήσοισθον ἐκλῃτουργηθησοίσθην ἐκλῃτουργηθησοίμεθᾰ ἐκλῃτουργηθήσοισθε ἐκλῃτουργηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐκλῃτουργήσειν ἐκλῃτουργήσεσθαι ἐκλῃτουργηθήσεσθαι
participle m ἐκλῃτουργήσων ἐκλῃτουργησόμενος ἐκλῃτουργηθησόμενος
f ἐκλῃτουργήσουσᾰ ἐκλῃτουργησομένη ἐκλῃτουργηθησομένη
n ἐκλῃτουργῆσον ἐκλῃτουργησόμενον ἐκλῃτουργηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐξελῃτούργησᾰ, ἐξελῃτουργησᾰ́μην, ἐξελῃτουργήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξελῃτούργησᾰ ἐξελῃτούργησᾰς ἐξελῃτούργησε(ν) ἐξελῃτουργήσᾰτον ἐξελῃτουργησᾰ́την ἐξελῃτουργήσᾰμεν ἐξελῃτουργήσᾰτε ἐξελῃτούργησᾰν
subjunctive ἐκλῃτουργήσω ἐκλῃτουργήσῃς ἐκλῃτουργήσῃ ἐκλῃτουργήσητον ἐκλῃτουργήσητον ἐκλῃτουργήσωμεν ἐκλῃτουργήσητε ἐκλῃτουργήσωσῐ(ν)
optative ἐκλῃτουργήσαιμῐ ἐκλῃτουργήσειᾰς / ἐκλῃτουργήσαις ἐκλῃτουργήσειε(ν) / ἐκλῃτουργήσαι ἐκλῃτουργήσαιτον ἐκλῃτουργησαίτην ἐκλῃτουργήσαιμεν ἐκλῃτουργήσαιτε ἐκλῃτουργήσειᾰν / ἐκλῃτουργήσαιεν
imperative   ἐκλῃτούργησον ἐκλῃτουργησᾰ́τω ἐκλῃτουργήσᾰτον ἐκλῃτουργησᾰ́των   ἐκλῃτουργήσᾰτε ἐκλῃτουργησᾰ́ντων
middle indicative ἐξελῃτουργησᾰ́μην ἐξελῃτουργήσω ἐξελῃτουργήσᾰτο ἐξελῃτουργήσᾰσθον ἐξελῃτουργησᾰ́σθην ἐξελῃτουργησᾰ́μεθᾰ ἐξελῃτουργήσᾰσθε ἐξελῃτουργήσᾰντο
subjunctive ἐκλῃτουργήσωμαι ἐκλῃτουργήσῃ ἐκλῃτουργήσηται ἐκλῃτουργήσησθον ἐκλῃτουργήσησθον ἐκλῃτουργησώμεθᾰ ἐκλῃτουργήσησθε ἐκλῃτουργήσωνται
optative ἐκλῃτουργησαίμην ἐκλῃτουργήσαιο ἐκλῃτουργήσαιτο ἐκλῃτουργήσαισθον ἐκλῃτουργησαίσθην ἐκλῃτουργησαίμεθᾰ ἐκλῃτουργήσαισθε ἐκλῃτουργήσαιντο
imperative   ἐκλῃτούργησαι ἐκλῃτουργησᾰ́σθω ἐκλῃτουργήσᾰσθον ἐκλῃτουργησᾰ́σθων   ἐκλῃτουργήσᾰσθε ἐκλῃτουργησᾰ́σθων
passive indicative ἐξελῃτουργήθην ἐξελῃτουργήθης ἐξελῃτουργήθη ἐξελῃτουργήθητον ἐξελῃτουργηθήτην ἐξελῃτουργήθημεν ἐξελῃτουργήθητε ἐξελῃτουργήθησᾰν
subjunctive ἐκλῃτουργηθῶ ἐκλῃτουργηθῇς ἐκλῃτουργηθῇ ἐκλῃτουργηθῆτον ἐκλῃτουργηθῆτον ἐκλῃτουργηθῶμεν ἐκλῃτουργηθῆτε ἐκλῃτουργηθῶσῐ(ν)
optative ἐκλῃτουργηθείην ἐκλῃτουργηθείης ἐκλῃτουργηθείη ἐκλῃτουργηθεῖτον / ἐκλῃτουργηθείητον ἐκλῃτουργηθείτην / ἐκλῃτουργηθειήτην ἐκλῃτουργηθεῖμεν / ἐκλῃτουργηθείημεν ἐκλῃτουργηθεῖτε / ἐκλῃτουργηθείητε ἐκλῃτουργηθεῖεν / ἐκλῃτουργηθείησᾰν
imperative   ἐκλῃτουργήθητῐ ἐκλῃτουργηθήτω ἐκλῃτουργήθητον ἐκλῃτουργηθήτων   ἐκλῃτουργήθητε ἐκλῃτουργηθέντων
active middle passive
infinitive ἐκλῃτουργῆσαι ἐκλῃτουργήσᾰσθαι ἐκλῃτουργηθῆναι
participle m ἐκλῃτουργήσᾱς ἐκλῃτουργησᾰ́μενος ἐκλῃτουργηθείς
f ἐκλῃτουργήσᾱσᾰ ἐκλῃτουργησᾰμένη ἐκλῃτουργηθεῖσᾰ
n ἐκλῃτουργῆσᾰν ἐκλῃτουργησᾰ́μενον ἐκλῃτουργηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐκλελῃτούργηκᾰ, ἐκλελῃτούργημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκλελῃτούργηκᾰ ἐκλελῃτούργηκᾰς ἐκλελῃτούργηκε(ν) ἐκλελῃτουργήκᾰτον ἐκλελῃτουργήκᾰτον ἐκλελῃτουργήκᾰμεν ἐκλελῃτουργήκᾰτε ἐκλελῃτουργήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐκλελῃτουργήκω ἐκλελῃτουργήκῃς ἐκλελῃτουργήκῃ ἐκλελῃτουργήκητον ἐκλελῃτουργήκητον ἐκλελῃτουργήκωμεν ἐκλελῃτουργήκητε ἐκλελῃτουργήκωσῐ(ν)
optative ἐκλελῃτουργήκοιμῐ / ἐκλελῃτουργηκοίην ἐκλελῃτουργήκοις / ἐκλελῃτουργηκοίης ἐκλελῃτουργήκοι / ἐκλελῃτουργηκοίη ἐκλελῃτουργήκοιτον ἐκλελῃτουργηκοίτην ἐκλελῃτουργήκοιμεν ἐκλελῃτουργήκοιτε ἐκλελῃτουργήκοιεν
imperative   ἐκλελῃτούργηκε ἐκλελῃτουργηκέτω ἐκλελῃτουργήκετον ἐκλελῃτουργηκέτων   ἐκλελῃτουργήκετε ἐκλελῃτουργηκόντων
middle/
passive 		indicative ἐκλελῃτούργημαι ἐκλελῃτούργησαι ἐκλελῃτούργηται ἐκλελῃτούργησθον ἐκλελῃτούργησθον ἐκλελῃτουργήμεθᾰ ἐκλελῃτούργησθε ἐκλελῃτούργηνται
subjunctive ἐκλελῃτουργημένος ὦ ἐκλελῃτουργημένος ᾖς ἐκλελῃτουργημένος ᾖ ἐκλελῃτουργημένω ἦτον ἐκλελῃτουργημένω ἦτον ἐκλελῃτουργημένοι ὦμεν ἐκλελῃτουργημένοι ἦτε ἐκλελῃτουργημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐκλελῃτουργημένος εἴην ἐκλελῃτουργημένος εἴης ἐκλελῃτουργημένος εἴη ἐκλελῃτουργημένω εἴητον / εἶτον ἐκλελῃτουργημένω εἰήτην / εἴτην ἐκλελῃτουργημένοι εἴημεν / εἶμεν ἐκλελῃτουργημένοι εἴητε / εἶτε ἐκλελῃτουργημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐκλελῃτούργησο ἐκλελῃτουργήσθω ἐκλελῃτούργησθον ἐκλελῃτουργήσθων   ἐκλελῃτούργησθε ἐκλελῃτουργήσθων
active middle/passive
infinitive ἐκλελῃτουργηκέναι ἐκλελῃτουργῆσθαι
participle m ἐκλελῃτουργηκώς ἐκλελῃτουργημένος
f ἐκλελῃτουργηκυῖᾰ ἐκλελῃτουργημένη
n ἐκλελῃτουργηκός ἐκλελῃτουργημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐξελελῃτουργήκειν / ἐξελελῃτουργήκη, ἐξελελῃτουργήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξελελῃτουργήκειν / ἐξελελῃτουργήκη ἐξελελῃτουργήκεις / ἐξελελῃτουργήκης ἐξελελῃτουργήκει(ν) ἐξελελῃτουργήκετον ἐξελελῃτουργηκέτην ἐξελελῃτουργήκεμεν ἐξελελῃτουργήκετε ἐξελελῃτουργήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐξελελῃτουργήμην ἐξελελῃτούργησο ἐξελελῃτούργητο ἐξελελῃτούργησθον ἐξελελῃτουργήσθην ἐξελελῃτουργήμεθᾰ ἐξελελῃτούργησθε ἐξελελῃτούργηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.