ἐκφαίνω

Ancient Greek

Etymology

From ἐκ- (ek-) +‎ φαίνω (phaínō).

Pronunciation

 

Verb

ἐκφαίνω • (ekphaínō)

  1. to show forth, bring to light, disclose, reveal, make manifest
  2. (passive voice) to show oneself, shine forth, come into view
  3. to exhibit
  4. to declare (war)

Inflection

   Present: ἐκφαίνω, ἐκφαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκφαίνω ἐκφαίνεις ἐκφαίνει ἐκφαίνετον ἐκφαίνετον ἐκφαίνομεν ἐκφαίνετε ἐκφαίνουσῐ(ν)
subjunctive ἐκφαίνω ἐκφαίνῃς ἐκφαίνῃ ἐκφαίνητον ἐκφαίνητον ἐκφαίνωμεν ἐκφαίνητε ἐκφαίνωσῐ(ν)
optative ἐκφαίνοιμῐ ἐκφαίνοις ἐκφαίνοι ἐκφαίνοιτον ἐκφαινοίτην ἐκφαίνοιμεν ἐκφαίνοιτε ἐκφαίνοιεν
imperative   ἔκφαινε ἐκφαινέτω ἐκφαίνετον ἐκφαινέτων   ἐκφαίνετε ἐκφαινόντων
middle/
passive 		indicative ἐκφαίνομαι ἐκφαίνῃ / ἐκφαίνει ἐκφαίνεται ἐκφαίνεσθον ἐκφαίνεσθον ἐκφαινόμεθᾰ ἐκφαίνεσθε ἐκφαίνονται
subjunctive ἐκφαίνωμαι ἐκφαίνῃ ἐκφαίνηται ἐκφαίνησθον ἐκφαίνησθον ἐκφαινώμεθᾰ ἐκφαίνησθε ἐκφαίνωνται
optative ἐκφαινοίμην ἐκφαίνοιο ἐκφαίνοιτο ἐκφαίνοισθον ἐκφαινοίσθην ἐκφαινοίμεθᾰ ἐκφαίνοισθε ἐκφαίνοιντο
imperative   ἐκφαίνου ἐκφαινέσθω ἐκφαίνεσθον ἐκφαινέσθων   ἐκφαίνεσθε ἐκφαινέσθων
active middle/passive
infinitive ἐκφαίνειν ἐκφαίνεσθαι
participle m ἐκφαίνων ἐκφαινόμενος
f ἐκφαίνουσᾰ ἐκφαινομένη
n ἐκφαῖνον ἐκφαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐξέφαινον, ἐξεφαινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξέφαινον ἐξέφαινες ἐξέφαινε(ν) ἐξεφαίνετον ἐξεφαινέτην ἐξεφαίνομεν ἐξεφαίνετε ἐξέφαινον
middle/
passive 		indicative ἐξεφαινόμην ἐξεφαίνου ἐξεφαίνετο ἐξεφαίνεσθον ἐξεφαινέσθην ἐξεφαινόμεθᾰ ἐξεφαίνεσθε ἐξεφαίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐκφᾰνέω, ἐκφᾰνέομαι, ἐκφᾰνήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκφᾰνέω ἐκφᾰνέεις ἐκφᾰνέει ἐκφᾰνέετον ἐκφᾰνέετον ἐκφᾰνέομεν ἐκφᾰνέετε ἐκφᾰνέουσῐ(ν)
optative ἐκφᾰνέοιμῐ ἐκφᾰνέοις ἐκφᾰνέοι ἐκφᾰνέοιτον ἐκφᾰνεοίτην ἐκφᾰνέοιμεν ἐκφᾰνέοιτε ἐκφᾰνέοιεν
middle indicative ἐκφᾰνέομαι ἐκφᾰνέῃ / ἐκφᾰνέει ἐκφᾰνέεται ἐκφᾰνέεσθον ἐκφᾰνέεσθον ἐκφᾰνεόμεθᾰ ἐκφᾰνέεσθε ἐκφᾰνέονται
optative ἐκφᾰνεοίμην ἐκφᾰνέοιο ἐκφᾰνέοιτο ἐκφᾰνέοισθον ἐκφᾰνεοίσθην ἐκφᾰνεοίμεθᾰ ἐκφᾰνέοισθε ἐκφᾰνέοιντο
passive indicative ἐκφᾰνήσομαι ἐκφᾰνήσῃ ἐκφᾰνήσεται ἐκφᾰνήσεσθον ἐκφᾰνήσεσθον ἐκφᾰνησόμεθᾰ ἐκφᾰνήσεσθε ἐκφᾰνήσονται
optative ἐκφᾰνησοίμην ἐκφᾰνήσοιο ἐκφᾰνήσοιτο ἐκφᾰνήσοισθον ἐκφᾰνησοίσθην ἐκφᾰνησοίμεθᾰ ἐκφᾰνήσοισθε ἐκφᾰνήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐκφᾰνέειν ἐκφᾰνέεσθαι ἐκφᾰνήσεσθαι
participle m ἐκφᾰνέων ἐκφᾰνεόμενος ἐκφᾰνησόμενος
f ἐκφᾰνέουσᾰ ἐκφᾰνεομένη ἐκφᾰνησομένη
n ἐκφᾰνέον ἐκφᾰνεόμενον ἐκφᾰνησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐκφᾰνῶ, ἐκφᾰνοῦμαι, ἐκφᾰνήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκφᾰνῶ ἐκφᾰνεῖς ἐκφᾰνεῖ ἐκφᾰνεῖτον ἐκφᾰνεῖτον ἐκφᾰνοῦμεν ἐκφᾰνεῖτε ἐκφᾰνοῦσῐ(ν)
optative ἐκφᾰνοίην / ἐκφᾰνοῖμῐ ἐκφᾰνοίης / ἐκφᾰνοῖς ἐκφᾰνοίη / ἐκφᾰνοῖ ἐκφᾰνοῖτον / ἐκφᾰνοίητον ἐκφᾰνοίτην / ἐκφᾰνοιήτην ἐκφᾰνοῖμεν / ἐκφᾰνοίημεν ἐκφᾰνοῖτε / ἐκφᾰνοίητε ἐκφᾰνοῖεν / ἐκφᾰνοίησᾰν
middle indicative ἐκφᾰνοῦμαι ἐκφᾰνῇ ἐκφᾰνεῖται ἐκφᾰνεῖσθον ἐκφᾰνεῖσθον ἐκφᾰνούμεθᾰ ἐκφᾰνεῖσθε ἐκφᾰνοῦνται
optative ἐκφᾰνοίμην ἐκφᾰνοῖο ἐκφᾰνοῖτο ἐκφᾰνοῖσθον ἐκφᾰνοίσθην ἐκφᾰνοίμεθᾰ ἐκφᾰνοῖσθε ἐκφᾰνοῖντο
passive indicative ἐκφᾰνήσομαι ἐκφᾰνήσῃ ἐκφᾰνήσεται ἐκφᾰνήσεσθον ἐκφᾰνήσεσθον ἐκφᾰνησόμεθᾰ ἐκφᾰνήσεσθε ἐκφᾰνήσονται
optative ἐκφᾰνησοίμην ἐκφᾰνήσοιο ἐκφᾰνήσοιτο ἐκφᾰνήσοισθον ἐκφᾰνησοίσθην ἐκφᾰνησοίμεθᾰ ἐκφᾰνήσοισθε ἐκφᾰνήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐκφᾰνεῖν ἐκφᾰνεῖσθαι ἐκφᾰνήσεσθαι
participle m ἐκφᾰνῶν ἐκφᾰνούμενος ἐκφᾰνησόμενος
f ἐκφᾰνοῦσᾰ ἐκφᾰνουμένη ἐκφᾰνησομένη
n ἐκφᾰνοῦν ἐκφᾰνούμενον ἐκφᾰνησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐξέφηνᾰ, ἐξεφηνᾰ́μην, ἐξεφᾰ́νθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξέφηνᾰ ἐξέφηνᾰς ἐξέφηνε(ν) ἐξεφήνᾰτον ἐξεφηνᾰ́την ἐξεφήνᾰμεν ἐξεφήνᾰτε ἐξέφηνᾰν
subjunctive ἐκφήνω ἐκφήνῃς ἐκφήνῃ ἐκφήνητον ἐκφήνητον ἐκφήνωμεν ἐκφήνητε ἐκφήνωσῐ(ν)
optative ἐκφήναιμῐ ἐκφήνειᾰς / ἐκφήναις ἐκφήνειε(ν) / ἐκφήναι ἐκφήναιτον ἐκφηναίτην ἐκφήναιμεν ἐκφήναιτε ἐκφήνειᾰν / ἐκφήναιεν
imperative   ἔκφηνον ἐκφηνᾰ́τω ἐκφήνᾰτον ἐκφηνᾰ́των   ἐκφήνᾰτε ἐκφηνᾰ́ντων
middle indicative ἐξεφηνᾰ́μην ἐξεφήνω ἐξεφήνᾰτο ἐξεφήνᾰσθον ἐξεφηνᾰ́σθην ἐξεφηνᾰ́μεθᾰ ἐξεφήνᾰσθε ἐξεφήνᾰντο
subjunctive ἐκφήνωμαι ἐκφήνῃ ἐκφήνηται ἐκφήνησθον ἐκφήνησθον ἐκφηνώμεθᾰ ἐκφήνησθε ἐκφήνωνται
optative ἐκφηναίμην ἐκφήναιο ἐκφήναιτο ἐκφήναισθον ἐκφηναίσθην ἐκφηναίμεθᾰ ἐκφήναισθε ἐκφήναιντο
imperative   ἔκφηναι ἐκφηνᾰ́σθω ἐκφήνᾰσθον ἐκφηνᾰ́σθων   ἐκφήνᾰσθε ἐκφηνᾰ́σθων
passive indicative ἐξεφᾰ́νθην ἐξεφᾰ́νθης ἐξεφᾰ́νθη ἐξεφᾰ́νθητον ἐξεφᾰνθήτην ἐξεφᾰ́νθημεν ἐξεφᾰ́νθητε ἐξεφᾰ́νθησᾰν
subjunctive ἐκφᾰνθῶ ἐκφᾰνθῇς ἐκφᾰνθῇ ἐκφᾰνθῆτον ἐκφᾰνθῆτον ἐκφᾰνθῶμεν ἐκφᾰνθῆτε ἐκφᾰνθῶσῐ(ν)
optative ἐκφᾰνθείην ἐκφᾰνθείης ἐκφᾰνθείη ἐκφᾰνθεῖτον / ἐκφᾰνθείητον ἐκφᾰνθείτην / ἐκφᾰνθειήτην ἐκφᾰνθεῖμεν / ἐκφᾰνθείημεν ἐκφᾰνθεῖτε / ἐκφᾰνθείητε ἐκφᾰνθεῖεν / ἐκφᾰνθείησᾰν
imperative   ἐκφᾰ́νθητῐ ἐκφᾰνθήτω ἐκφᾰ́νθητον ἐκφᾰνθήτων   ἐκφᾰ́νθητε ἐκφᾰνθέντων
active middle passive
infinitive ἐκφῆναι ἐκφήνᾰσθαι ἐκφᾰνθῆναι
participle m ἐκφήνᾱς ἐκφηνᾰ́μενος ἐκφᾰνθείς
f ἐκφήνᾱσᾰ ἐκφηνᾰμένη ἐκφᾰνθεῖσᾰ
n ἐκφῆνᾰν ἐκφηνᾰ́μενον ἐκφᾰνθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐξεφᾰ́νην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἐξεφᾰ́νην ἐξεφᾰ́νης ἐξεφᾰ́νη ἐξεφᾰ́νητον ἐξεφᾰνήτην ἐξεφᾰ́νημεν ἐξεφᾰ́νητε ἐξεφᾰ́νησᾰν
subjunctive ἐκφᾰνῶ ἐκφᾰνῇς ἐκφᾰνῇ ἐκφᾰνῆτον ἐκφᾰνῆτον ἐκφᾰνῶμεν ἐκφᾰνῆτε ἐκφᾰνῶσῐ(ν)
optative ἐκφᾰνείην ἐκφᾰνείης ἐκφᾰνείη ἐκφᾰνεῖτον / ἐκφᾰνείητον ἐκφᾰνείτην / ἐκφᾰνειήτην ἐκφᾰνεῖμεν / ἐκφᾰνείημεν ἐκφᾰνεῖτε / ἐκφᾰνείητε ἐκφᾰνεῖεν / ἐκφᾰνείησᾰν
imperative   ἐκφᾰ́νηθῐ ἐκφᾰνήτω ἐκφᾰ́νητον ἐκφᾰνήτων   ἐκφᾰ́νητε ἐκφᾰνέντων
passive
infinitive ἐκφᾰνῆναι
participle m ἐκφᾰνείς
f ἐκφᾰνεῖσᾰ
n ἐκφᾰνέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀνέκφαντος (anékphantos)
  • ἐκφάνδην (ekphándēn)
  • ἐκφάνεια (ekpháneia)
  • ἐκφανής (ekphanḗs)
  • ἐκφανίζω (ekphanízō)
  • ἔκφανσις (ékphansis)
  • ἐκφαντικός (ekphantikós)
  • ἐκφαντορία (ekphantoría)
  • ἐκφαντορικός (ekphantorikós)
  • ἔκφαντος (ékphantos)
  • ἐκφάντωρ (ekphántōr)
  • ἡμιεκφανής (hēmiekphanḗs)

Further reading

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.