ἐνθετικός

Ancient Greek

Etymology

From ἔνθεσις (énthesis, “putting in, insertion”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /en.tʰe.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /en.tʰe.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /en.θe.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /en.θe.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /en.θe.tiˈkos/

Adjective

ἐνθετῐκός • (enthetĭkós) m (feminine ἐνθετῐκή, neuter ἐνθετῐκόν); first/second declension

fit for implanting

Inflection

First and second declension of ἐνθετικός; ἐνθετική; ἐνθετικόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐνθετικός enthetikós	ἐνθετική enthetikḗ	ἐνθετικόν enthetikón	ἐνθετικώ enthetikṓ	ἐνθετικᾱ́ enthetikā́	ἐνθετικώ enthetikṓ	ἐνθετικοί enthetikoí	ἐνθετικαί enthetikaí	ἐνθετικᾰ́ enthetikắ
Genitive	ἐνθετικοῦ enthetikoû	ἐνθετικῆς enthetikês	ἐνθετικοῦ enthetikoû	ἐνθετικοῖν enthetikoîn	ἐνθετικαῖν enthetikaîn	ἐνθετικοῖν enthetikoîn	ἐνθετικῶν enthetikôn	ἐνθετικῶν enthetikôn	ἐνθετικῶν enthetikôn
Dative	ἐνθετικῷ enthetikōî	ἐνθετικῇ enthetikēî	ἐνθετικῷ enthetikōî	ἐνθετικοῖν enthetikoîn	ἐνθετικαῖν enthetikaîn	ἐνθετικοῖν enthetikoîn	ἐνθετικοῖς enthetikoîs	ἐνθετικαῖς enthetikaîs	ἐνθετικοῖς enthetikoîs
Accusative	ἐνθετικόν enthetikón	ἐνθετικήν enthetikḗn	ἐνθετικόν enthetikón	ἐνθετικώ enthetikṓ	ἐνθετικᾱ́ enthetikā́	ἐνθετικώ enthetikṓ	ἐνθετικούς enthetikoús	ἐνθετικᾱ́ς enthetikā́s	ἐνθετικᾰ́ enthetikắ
Vocative	ἐνθετικέ enthetiké	ἐνθετική enthetikḗ	ἐνθετικόν enthetikón	ἐνθετικώ enthetikṓ	ἐνθετικᾱ́ enthetikā́	ἐνθετικώ enthetikṓ	ἐνθετικοί enthetikoí	ἐνθετικαί enthetikaí	ἐνθετικᾰ́ enthetikắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐνθετικῶς enthetikôs			ἐνθετικότερος enthetikóteros			ἐνθετικότᾰτος enthetikótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading