ἐννοέω

Ancient Greek

Etymology

From ἐν- (en-, “in-”) +‎ νοέω (noéō, “to perceive, think, deem”).

Pronunciation

 

Verb

ἐννοέω • (ennoéō)

  1. to consider, reflect on
  2. to understand

Conjugation

   Present: ἐννοέω, ἐννοέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐννοέω ἐννοέεις ἐννοέει ἐννοέετον ἐννοέετον ἐννοέομεν ἐννοέετε ἐννοέουσῐ(ν)
subjunctive ἐννοέω ἐννοέῃς ἐννοέῃ ἐννοέητον ἐννοέητον ἐννοέωμεν ἐννοέητε ἐννοέωσῐ(ν)
optative ἐννοέοιμῐ ἐννοέοις ἐννοέοι ἐννοέοιτον ἐννοεοίτην ἐννοέοιμεν ἐννοέοιτε ἐννοέοιεν
imperative   ἐννόεε ἐννοεέτω ἐννοέετον ἐννοεέτων   ἐννοέετε ἐννοεόντων
middle/
passive 		indicative ἐννοέομαι ἐννοέῃ / ἐννοέει ἐννοέεται ἐννοέεσθον ἐννοέεσθον ἐννοεόμεθᾰ ἐννοέεσθε ἐννοέονται
subjunctive ἐννοέωμαι ἐννοέῃ ἐννοέηται ἐννοέησθον ἐννοέησθον ἐννοεώμεθᾰ ἐννοέησθε ἐννοέωνται
optative ἐννοεοίμην ἐννοέοιο ἐννοέοιτο ἐννοέοισθον ἐννοεοίσθην ἐννοεοίμεθᾰ ἐννοέοισθε ἐννοέοιντο
imperative   ἐννοέου ἐννοεέσθω ἐννοέεσθον ἐννοεέσθων   ἐννοέεσθε ἐννοεέσθων
active middle/passive
infinitive ἐννοέειν ἐννοέεσθαι
participle m ἐννοέων ἐννοεόμενος
f ἐννοέουσᾰ ἐννοεομένη
n ἐννοέον ἐννοεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἐννοῶ, ἐννοοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐννοῶ ἐννοεῖς ἐννοεῖ ἐννοεῖτον ἐννοεῖτον ἐννοοῦμεν ἐννοεῖτε ἐννοοῦσῐ(ν)
subjunctive ἐννοῶ ἐννοῇς ἐννοῇ ἐννοῆτον ἐννοῆτον ἐννοῶμεν ἐννοῆτε ἐννοῶσῐ(ν)
optative ἐννοοίην / ἐννοοῖμῐ ἐννοοίης / ἐννοοῖς ἐννοοίη / ἐννοοῖ ἐννοοῖτον / ἐννοοίητον ἐννοοίτην / ἐννοοιήτην ἐννοοῖμεν / ἐννοοίημεν ἐννοοῖτε / ἐννοοίητε ἐννοοῖεν / ἐννοοίησᾰν
imperative   ἐννόει ἐννοείτω ἐννοεῖτον ἐννοείτων   ἐννοεῖτε ἐννοούντων
middle/
passive 		indicative ἐννοοῦμαι ἐννοεῖ,
ἐννοῇ 		ἐννοεῖται ἐννοεῖσθον ἐννοεῖσθον ἐννοούμεθᾰ ἐννοεῖσθε ἐννοοῦνται
subjunctive ἐννοῶμαι ἐννοῇ ἐννοῆται ἐννοῆσθον ἐννοῆσθον ἐννοώμεθᾰ ἐννοῆσθε ἐννοῶνται
optative ἐννοοίμην ἐννοοῖο ἐννοοῖτο ἐννοοῖσθον ἐννοοίσθην ἐννοοίμεθᾰ ἐννοοῖσθε ἐννοοῖντο
imperative   ἐννοοῦ ἐννοείσθω ἐννοεῖσθον ἐννοείσθων   ἐννοεῖσθε ἐννοείσθων
active middle/passive
infinitive ἐννοεῖν ἐννοεῖσθαι
participle m ἐννοῶν ἐννοούμενος
f ἐννοοῦσᾰ ἐννοουμένη
n ἐννοοῦν ἐννοούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνενόεον, ἐνενοεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνενόεον ἐνενόεες ἐνενόεε(ν) ἐνενοέετον ἐνενοεέτην ἐνενοέομεν ἐνενοέετε ἐνενόεον
middle/
passive 		indicative ἐνενοεόμην ἐνενοέου ἐνενοέετο ἐνενοέεσθον ἐνενοεέσθην ἐνενοεόμεθᾰ ἐνενοέεσθε ἐνενοέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνενόουν, ἐνενοούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνενόουν ἐνενόεις ἐνενόει ἐνενοεῖτον ἐνενοείτην ἐνενοοῦμεν ἐνενοεῖτε ἐνενόουν
middle/
passive 		indicative ἐνενοούμην ἐνενοοῦ ἐνενοεῖτο ἐνενοεῖσθον ἐνενοείσθην ἐνενοούμεθᾰ ἐνενοεῖσθε ἐνενοοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐννοήσω, ἐννοήσομαι, ἐννοηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐννοήσω ἐννοήσεις ἐννοήσει ἐννοήσετον ἐννοήσετον ἐννοήσομεν ἐννοήσετε ἐννοήσουσῐ(ν)
optative ἐννοήσοιμῐ ἐννοήσοις ἐννοήσοι ἐννοήσοιτον ἐννοησοίτην ἐννοήσοιμεν ἐννοήσοιτε ἐννοήσοιεν
middle indicative ἐννοήσομαι ἐννοήσῃ / ἐννοήσει ἐννοήσεται ἐννοήσεσθον ἐννοήσεσθον ἐννοησόμεθᾰ ἐννοήσεσθε ἐννοήσονται
optative ἐννοησοίμην ἐννοήσοιο ἐννοήσοιτο ἐννοήσοισθον ἐννοησοίσθην ἐννοησοίμεθᾰ ἐννοήσοισθε ἐννοήσοιντο
passive indicative ἐννοηθήσομαι ἐννοηθήσῃ ἐννοηθήσεται ἐννοηθήσεσθον ἐννοηθήσεσθον ἐννοηθησόμεθᾰ ἐννοηθήσεσθε ἐννοηθήσονται
optative ἐννοηθησοίμην ἐννοηθήσοιο ἐννοηθήσοιτο ἐννοηθήσοισθον ἐννοηθησοίσθην ἐννοηθησοίμεθᾰ ἐννοηθήσοισθε ἐννοηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐννοήσειν ἐννοήσεσθαι ἐννοηθήσεσθαι
participle m ἐννοήσων ἐννοησόμενος ἐννοηθησόμενος
f ἐννοήσουσᾰ ἐννοησομένη ἐννοηθησομένη
n ἐννοῆσον ἐννοησόμενον ἐννοηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐνενόησᾰ, ἐνενοησᾰ́μην, ἐνενοήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνενόησᾰ ἐνενόησᾰς ἐνενόησε(ν) ἐνενοήσᾰτον ἐνενοησᾰ́την ἐνενοήσᾰμεν ἐνενοήσᾰτε ἐνενόησᾰν
subjunctive ἐννοήσω ἐννοήσῃς ἐννοήσῃ ἐννοήσητον ἐννοήσητον ἐννοήσωμεν ἐννοήσητε ἐννοήσωσῐ(ν)
optative ἐννοήσαιμῐ ἐννοήσειᾰς / ἐννοήσαις ἐννοήσειε(ν) / ἐννοήσαι ἐννοήσαιτον ἐννοησαίτην ἐννοήσαιμεν ἐννοήσαιτε ἐννοήσειᾰν / ἐννοήσαιεν
imperative   ἐννόησον ἐννοησᾰ́τω ἐννοήσᾰτον ἐννοησᾰ́των   ἐννοήσᾰτε ἐννοησᾰ́ντων
middle indicative ἐνενοησᾰ́μην ἐνενοήσω ἐνενοήσᾰτο ἐνενοήσᾰσθον ἐνενοησᾰ́σθην ἐνενοησᾰ́μεθᾰ ἐνενοήσᾰσθε ἐνενοήσᾰντο
subjunctive ἐννοήσωμαι ἐννοήσῃ ἐννοήσηται ἐννοήσησθον ἐννοήσησθον ἐννοησώμεθᾰ ἐννοήσησθε ἐννοήσωνται
optative ἐννοησαίμην ἐννοήσαιο ἐννοήσαιτο ἐννοήσαισθον ἐννοησαίσθην ἐννοησαίμεθᾰ ἐννοήσαισθε ἐννοήσαιντο
imperative   ἐννόησαι ἐννοησᾰ́σθω ἐννοήσᾰσθον ἐννοησᾰ́σθων   ἐννοήσᾰσθε ἐννοησᾰ́σθων
passive indicative ἐνενοήθην ἐνενοήθης ἐνενοήθη ἐνενοήθητον ἐνενοηθήτην ἐνενοήθημεν ἐνενοήθητε ἐνενοήθησᾰν
subjunctive ἐννοηθῶ ἐννοηθῇς ἐννοηθῇ ἐννοηθῆτον ἐννοηθῆτον ἐννοηθῶμεν ἐννοηθῆτε ἐννοηθῶσῐ(ν)
optative ἐννοηθείην ἐννοηθείης ἐννοηθείη ἐννοηθεῖτον / ἐννοηθείητον ἐννοηθείτην / ἐννοηθειήτην ἐννοηθεῖμεν / ἐννοηθείημεν ἐννοηθεῖτε / ἐννοηθείητε ἐννοηθεῖεν / ἐννοηθείησᾰν
imperative   ἐννοήθητῐ ἐννοηθήτω ἐννοήθητον ἐννοηθήτων   ἐννοήθητε ἐννοηθέντων
active middle passive
infinitive ἐννοῆσαι ἐννοήσᾰσθαι ἐννοηθῆναι
participle m ἐννοήσᾱς ἐννοησᾰ́μενος ἐννοηθείς
f ἐννοήσᾱσᾰ ἐννοησᾰμένη ἐννοηθεῖσᾰ
n ἐννοῆσᾰν ἐννοησᾰ́μενον ἐννοηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐννενόηκᾰ, ἐννενόημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐννενόηκᾰ ἐννενόηκᾰς ἐννενόηκε(ν) ἐννενοήκᾰτον ἐννενοήκᾰτον ἐννενοήκᾰμεν ἐννενοήκᾰτε ἐννενοήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐννενοήκω ἐννενοήκῃς ἐννενοήκῃ ἐννενοήκητον ἐννενοήκητον ἐννενοήκωμεν ἐννενοήκητε ἐννενοήκωσῐ(ν)
optative ἐννενοήκοιμῐ / ἐννενοηκοίην ἐννενοήκοις / ἐννενοηκοίης ἐννενοήκοι / ἐννενοηκοίη ἐννενοήκοιτον ἐννενοηκοίτην ἐννενοήκοιμεν ἐννενοήκοιτε ἐννενοήκοιεν
imperative   ἐννενόηκε ἐννενοηκέτω ἐννενοήκετον ἐννενοηκέτων   ἐννενοήκετε ἐννενοηκόντων
middle/
passive 		indicative ἐννενόημαι ἐννενόησαι ἐννενόηται ἐννενόησθον ἐννενόησθον ἐννενοήμεθᾰ ἐννενόησθε ἐννενόηνται
subjunctive ἐννενοημένος ὦ ἐννενοημένος ᾖς ἐννενοημένος ᾖ ἐννενοημένω ἦτον ἐννενοημένω ἦτον ἐννενοημένοι ὦμεν ἐννενοημένοι ἦτε ἐννενοημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐννενοημένος εἴην ἐννενοημένος εἴης ἐννενοημένος εἴη ἐννενοημένω εἴητον / εἶτον ἐννενοημένω εἰήτην / εἴτην ἐννενοημένοι εἴημεν / εἶμεν ἐννενοημένοι εἴητε / εἶτε ἐννενοημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐννενόησο ἐννενοήσθω ἐννενόησθον ἐννενοήσθων   ἐννενόησθε ἐννενοήσθων
active middle/passive
infinitive ἐννενοηκέναι ἐννενοῆσθαι
participle m ἐννενοηκώς ἐννενοημένος
f ἐννενοηκυῖᾰ ἐννενοημένη
n ἐννενοηκός ἐννενοημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐἐννενοήκειν / ἐἐννενοήκη, ἐἐννενοήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐἐννενοήκειν / ἐἐννενοήκη ἐἐννενοήκεις / ἐἐννενοήκης ἐἐννενοήκει(ν) ἐἐννενοήκετον ἐἐννενοηκέτην ἐἐννενοήκεμεν ἐἐννενοήκετε ἐἐννενοήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐἐννενοήμην ἐἐννενόησο ἐἐννενόητο ἐἐννενόησθον ἐἐννενοήσθην ἐἐννενοήμεθᾰ ἐἐννενόησθε ἐἐννενόηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

  • “ἐννοέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “ἐννοέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “ἐννοέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • (no entry for the specified headword) Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • “ἐννοέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.