ἐντέλλω

Ancient Greek

Etymology

From ἐν- (en-) +‎ τέλλω (téllō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /en.tél.lɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /enˈtel.lo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /enˈtel.lo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /enˈtel.lo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /enˈde.lo/

Verb

ἐντέλλω • (entéllō)

to order, command to be done, enjoin

Conjugation

Present: ἐντέλλω, ἐντέλλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐντέλλω	ἐντέλλεις	ἐντέλλει	ἐντέλλετον	ἐντέλλετον	ἐντέλλομεν	ἐντέλλετε	ἐντέλλουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐντέλλω	ἐντέλλῃς	ἐντέλλῃ	ἐντέλλητον	ἐντέλλητον	ἐντέλλωμεν	ἐντέλλητε	ἐντέλλωσῐ(ν)
	optative	ἐντέλλοιμῐ	ἐντέλλοις	ἐντέλλοι	ἐντέλλοιτον	ἐντελλοίτην	ἐντέλλοιμεν	ἐντέλλοιτε	ἐντέλλοιεν
	imperative		ἔντελλε	ἐντελλέτω	ἐντέλλετον	ἐντελλέτων		ἐντέλλετε	ἐντελλόντων
middle/ passive	indicative	ἐντέλλομαι	ἐντέλλῃ / ἐντέλλει	ἐντέλλεται	ἐντέλλεσθον	ἐντέλλεσθον	ἐντελλόμεθᾰ	ἐντέλλεσθε	ἐντέλλονται
	subjunctive	ἐντέλλωμαι	ἐντέλλῃ	ἐντέλληται	ἐντέλλησθον	ἐντέλλησθον	ἐντελλώμεθᾰ	ἐντέλλησθε	ἐντέλλωνται
	optative	ἐντελλοίμην	ἐντέλλοιο	ἐντέλλοιτο	ἐντέλλοισθον	ἐντελλοίσθην	ἐντελλοίμεθᾰ	ἐντέλλοισθε	ἐντέλλοιντο
	imperative		ἐντέλλου	ἐντελλέσθω	ἐντέλλεσθον	ἐντελλέσθων		ἐντέλλεσθε	ἐντελλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐντέλλειν				ἐντέλλεσθαι
participle	m	ἐντέλλων				ἐντελλόμενος
	f	ἐντέλλουσᾰ				ἐντελλομένη
	n	ἐντέλλον				ἐντελλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐνέτελλον, ἐνετελλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνέτελλον	ἐνέτελλες	ἐνέτελλε(ν)	ἐνετέλλετον	ἐνετελλέτην	ἐνετέλλομεν	ἐνετέλλετε	ἐνέτελλον
middle/ passive	indicative	ἐνετελλόμην	ἐνετέλλου	ἐνετέλλετο	ἐνετέλλεσθον	ἐνετελλέσθην	ἐνετελλόμεθᾰ	ἐνετέλλεσθε	ἐνετέλλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐνέτειλᾰ, ἐνετειλᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνέτειλᾰ	ἐνέτειλᾰς	ἐνέτειλε(ν)	ἐνετείλᾰτον	ἐνετειλᾰ́την	ἐνετείλᾰμεν	ἐνετείλᾰτε	ἐνέτειλᾰν
	subjunctive	ἐντείλω	ἐντείλῃς	ἐντείλῃ	ἐντείλητον	ἐντείλητον	ἐντείλωμεν	ἐντείλητε	ἐντείλωσῐ(ν)
	optative	ἐντείλαιμῐ	ἐντείλειᾰς / ἐντείλαις	ἐντείλειε(ν) / ἐντείλαι	ἐντείλαιτον	ἐντειλαίτην	ἐντείλαιμεν	ἐντείλαιτε	ἐντείλειᾰν / ἐντείλαιεν
	imperative		ἔντειλον	ἐντειλᾰ́τω	ἐντείλᾰτον	ἐντειλᾰ́των		ἐντείλᾰτε	ἐντειλᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνετειλᾰ́μην	ἐνετείλω	ἐνετείλᾰτο	ἐνετείλᾰσθον	ἐνετειλᾰ́σθην	ἐνετειλᾰ́μεθᾰ	ἐνετείλᾰσθε	ἐνετείλᾰντο
	subjunctive	ἐντείλωμαι	ἐντείλῃ	ἐντείληται	ἐντείλησθον	ἐντείλησθον	ἐντειλώμεθᾰ	ἐντείλησθε	ἐντείλωνται
	optative	ἐντειλαίμην	ἐντείλαιο	ἐντείλαιτο	ἐντείλαισθον	ἐντειλαίσθην	ἐντειλαίμεθᾰ	ἐντείλαισθε	ἐντείλαιντο
	imperative		ἔντειλαι	ἐντειλᾰ́σθω	ἐντείλᾰσθον	ἐντειλᾰ́σθων		ἐντείλᾰσθε	ἐντειλᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἐντεῖλαι			ἐντείλᾰσθαι
participle	m	ἐντείλᾱς			ἐντειλᾰ́μενος
	f	ἐντείλᾱσᾰ			ἐντειλᾰμένη
	n	ἐντεῖλᾰν			ἐντειλᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐντέταλκᾰ, ἐντέταλμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐντέταλκᾰ	ἐντέταλκᾰς	ἐντέταλκε(ν)	ἐντετάλκᾰτον	ἐντετάλκᾰτον	ἐντετάλκᾰμεν	ἐντετάλκᾰτε	ἐντετάλκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐντετάλκω	ἐντετάλκῃς	ἐντετάλκῃ	ἐντετάλκητον	ἐντετάλκητον	ἐντετάλκωμεν	ἐντετάλκητε	ἐντετάλκωσῐ(ν)
	optative	ἐντετάλκοιμῐ / ἐντεταλκοίην	ἐντετάλκοις / ἐντεταλκοίης	ἐντετάλκοι / ἐντεταλκοίη	ἐντετάλκοιτον	ἐντεταλκοίτην	ἐντετάλκοιμεν	ἐντετάλκοιτε	ἐντετάλκοιεν
	imperative		ἐντέταλκε	ἐντεταλκέτω	ἐντετάλκετον	ἐντεταλκέτων		ἐντετάλκετε	ἐντεταλκόντων
middle/ passive	indicative	ἐντέταλμαι	ἐντέταλσαι	ἐντέταλται	ἐντέταλθον	ἐντέταλθον	ἐντετάλμεθᾰ	ἐντέταλθε	ἐντετάλᾰται
	subjunctive	ἐντεταλμένος ὦ	ἐντεταλμένος ᾖς	ἐντεταλμένος ᾖ	ἐντεταλμένω ἦτον	ἐντεταλμένω ἦτον	ἐντεταλμένοι ὦμεν	ἐντεταλμένοι ἦτε	ἐντεταλμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐντεταλμένος εἴην	ἐντεταλμένος εἴης	ἐντεταλμένος εἴη	ἐντεταλμένω εἴητον / εἶτον	ἐντεταλμένω εἰήτην / εἴτην	ἐντεταλμένοι εἴημεν / εἶμεν	ἐντεταλμένοι εἴητε / εἶτε	ἐντεταλμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἐντέταλσο	ἐντετάλθω	ἐντέταλθον	ἐντετάλθων		ἐντέταλθε	ἐντετάλθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐντεταλκέναι				ἐντετᾶλθαι
participle	m	ἐντεταλκώς				ἐντεταλμένος
	f	ἐντεταλκυῖᾰ				ἐντεταλμένη
	n	ἐντεταλκός				ἐντεταλμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Further reading