ἐντέρινος

Ancient Greek

Etymology

From ἔντερον (énteron, “guts, entrails, bowel”) +‎ -ῐνος (-ĭnos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /en.té.ri.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /enˈte.ri.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /enˈte.ri.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /enˈte.ri.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /enˈde.ri.nos/

Adjective

ἐντέρῐνος • (entérĭnos) m (feminine ἐντερῐ́νη, neuter ἐντέρῐνον); first/second declension

made of guts

Inflection

First and second declension of ἐντέρῐνος; ἐντερῐ́νη; ἐντέρῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐντέρῐνος entérĭnos	ἐντερῐ́νη enterĭ́nē	ἐντέρῐνον entérĭnon	ἐντερῐ́νω enterĭ́nō	ἐντερῐ́νᾱ enterĭ́nā	ἐντερῐ́νω enterĭ́nō	ἐντέρῐνοι entérĭnoi	ἐντέρῐναι entérĭnai	ἐντέρῐνᾰ entérĭnă
Genitive	ἐντερῐ́νου enterĭ́nou	ἐντερῐ́νης enterĭ́nēs	ἐντερῐ́νου enterĭ́nou	ἐντερῐ́νοιν enterĭ́noin	ἐντερῐ́ναιν enterĭ́nain	ἐντερῐ́νοιν enterĭ́noin	ἐντερῐ́νων enterĭ́nōn	ἐντερῐ́νων enterĭ́nōn	ἐντερῐ́νων enterĭ́nōn
Dative	ἐντερῐ́νῳ enterĭ́nōi	ἐντερῐ́νῃ enterĭ́nēi	ἐντερῐ́νῳ enterĭ́nōi	ἐντερῐ́νοιν enterĭ́noin	ἐντερῐ́ναιν enterĭ́nain	ἐντερῐ́νοιν enterĭ́noin	ἐντερῐ́νοις enterĭ́nois	ἐντερῐ́ναις enterĭ́nais	ἐντερῐ́νοις enterĭ́nois
Accusative	ἐντέρῐνον entérĭnon	ἐντερῐ́νην enterĭ́nēn	ἐντέρῐνον entérĭnon	ἐντερῐ́νω enterĭ́nō	ἐντερῐ́νᾱ enterĭ́nā	ἐντερῐ́νω enterĭ́nō	ἐντερῐ́νους enterĭ́nous	ἐντερῐ́νᾱς enterĭ́nās	ἐντέρῐνᾰ entérĭnă
Vocative	ἐντέρῐνε entérĭne	ἐντερῐ́νη enterĭ́nē	ἐντέρῐνον entérĭnon	ἐντερῐ́νω enterĭ́nō	ἐντερῐ́νᾱ enterĭ́nā	ἐντερῐ́νω enterĭ́nō	ἐντέρῐνοι entérĭnoi	ἐντέρῐναι entérĭnai	ἐντέρῐνᾰ entérĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐντερῐ́νως enterĭ́nōs			ἐντερῐνώτερος enterĭnṓteros			ἐντερῐνώτᾰτος enterĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading