ἐντίθημι

Ancient Greek

Etymology

From ἐν- (en-, “in”) +‎ τίθημι (títhēmi, “put, place”).

Pronunciation

 

Verb

ἐντίθημι • (entíthēmi)

  1. to put in, implant, insert

Conjugation

   Present: ἐντῐ́θημῐ, ἐντῐ́θεμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐντῐ́θημῐ ἐντῐ́θης ἐντῐ́θησῐ(ν) ἐντῐ́θετον ἐντῐ́θετον ἐντῐ́θεμεν ἐντῐ́θετε ἐντῐθέᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐντῐθῶ ἐντῐθῇς ἐντῐθῇ ἐντῐθῆτον ἐντῐθῆτον ἐντῐθῶμεν ἐντῐθῆτε ἐντῐθῶσῐ(ν)
optative ἐντῐθείην ἐντῐθείης ἐντῐθείη ἐντῐθεῖτον / ἐντῐθείητον ἐντῐθείτην / ἐντῐθειήτην ἐντῐθεῖμεν / ἐντῐθείημεν ἐντῐθεῖτε / ἐντῐθείητε ἐντῐθεῖεν / ἐντῐθείησᾰν
imperative   ἐντῐ́θει ἐντῐθέτω ἐντῐ́θετον ἐντῐθέτων   ἐντῐ́θετε ἐντῐθέντων
middle/
passive 		indicative ἐντῐ́θεμαι ἐντῐ́θεσαι ἐντῐ́θεται ἐντῐ́θεσθον ἐντῐ́θεσθον ἐντῐθέμεθᾰ ἐντῐ́θεσθε ἐντῐ́θενται
subjunctive ἐντῐθῶμαι ἐντῐθῇ ἐντῐθῆται ἐντῐθῆσθον ἐντῐθῆσθον ἐντῐθώμεθᾰ ἐντῐθῆσθε ἐντῐθῶνται
optative ἐντῐθείμην ἐντῐθεῖο ἐντῐθεῖτο / ἐντῐθοῖτο ἐντῐθεῖσθον / ἐντῐθοῖσθον ἐντῐθείσθην / ἐντῐθοίσθην ἐντῐθείμεθᾰ / ἐντῐθοίμεθᾰ ἐντῐθεῖσθε / ἐντῐθοῖσθε ἐντῐθεῖντο / ἐντῐθοῖντο
imperative   ἐντῐ́θεσο ἐντῐθέσθω ἐντῐ́θεσθον ἐντῐθέσθων   ἐντῐ́θεσθε ἐντῐθέσθων
active middle/passive
infinitive ἐντῐθέναι ἐντῐ́θεσθαι
participle m ἐντῐθείς ἐντῐθέμενος
f ἐντῐθεῖσᾰ ἐντῐθεμένη
n ἐντῐθέν ἐντῐθέμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνετῐ́θην, ἐνετῐθέμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνετῐ́θην ἐνετῐ́θεις ἐνετῐ́θει ἐνετῐ́θετον ἐνετῐθέτην ἐνετῐ́θεμεν ἐνετῐ́θετε ἐνετῐ́θεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐνετῐθέμην ἐνετῐ́θεσο ἐνετῐ́θετο ἐνετῐ́θεσθον ἐνετῐθέσθην ἐνετῐθέμεθᾰ ἐνετῐ́θεσθε ἐνετῐ́θεντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐντῐ́θεσκον, ἐντῐθεσκόμην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐντῐ́θεσκον ἐντῐ́θεσκες ἐντῐ́θεσκε(ν) ἐντῐθέσκετον ἐντῐθεσκέτην ἐντῐθέσκομεν ἐντῐθέσκετε ἐντῐ́θεσκον
middle/
passive 		indicative ἐντῐθεσκόμην ἐντῐθέσκου ἐντῐθέσκετο ἐντῐθέσκεσθον ἐντῐθεσκέσθην ἐντῐθεσκόμεθᾰ ἐντῐθέσκεσθε ἐντῐθέσκοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐνθήσω, ἐνθήσομαι, ἐντεθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνθήσω ἐνθήσεις ἐνθήσει ἐνθήσετον ἐνθήσετον ἐνθήσομεν ἐνθήσετε ἐνθήσουσῐ(ν)
optative ἐνθήσοιμῐ ἐνθήσοις ἐνθήσοι ἐνθήσοιτον ἐνθησοίτην ἐνθήσοιμεν ἐνθήσοιτε ἐνθήσοιεν
middle indicative ἐνθήσομαι ἐνθήσῃ / ἐνθήσει ἐνθήσεται ἐνθήσεσθον ἐνθήσεσθον ἐνθησόμεθᾰ ἐνθήσεσθε ἐνθήσονται
optative ἐνθησοίμην ἐνθήσοιο ἐνθήσοιτο ἐνθήσοισθον ἐνθησοίσθην ἐνθησοίμεθᾰ ἐνθήσοισθε ἐνθήσοιντο
passive indicative ἐντεθήσομαι ἐντεθήσῃ ἐντεθήσεται ἐντεθήσεσθον ἐντεθήσεσθον ἐντεθησόμεθᾰ ἐντεθήσεσθε ἐντεθήσονται
optative ἐντεθησοίμην ἐντεθήσοιο ἐντεθήσοιτο ἐντεθήσοισθον ἐντεθησοίσθην ἐντεθησοίμεθᾰ ἐντεθήσοισθε ἐντεθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐνθήσειν ἐνθήσεσθαι ἐντεθήσεσθαι
participle m ἐνθήσων ἐνθησόμενος ἐντεθησόμενος
f ἐνθήσουσᾰ ἐνθησομένη ἐντεθησομένη
n ἐνθῆσον ἐνθησόμενον ἐντεθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐνέθετον, ἐνεθέμην, ἐνετέθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative       ἐνέθετον ἐνεθέτην ἐνέθεμεν ἐνέθετε ἐνέθεσᾰν
subjunctive ἐνθῶ ἐνθῇς ἐνθῇ ἐνθῆτον ἐνθῆτον ἐνθῶμεν ἐνθῆτε ἐνθῶσῐ(ν)
optative ἐνθείην ἐνθείης ἐνθείη ἐνθεῖτον / ἐνθείητον ἐνθείτην / ἐνθειήτην ἐνθεῖμεν / ἐνθείημεν ἐνθεῖτε / ἐνθείητε ἐνθεῖεν / ἐνθείησᾰν
imperative   ἔνθες ἐνθέτω ἔνθετον ἐνθέτων   ἔνθετε ἐνθέντων
middle indicative ἐνεθέμην ἐνέθου ἐνέθετο ἐνέθεσθον ἐνεθέσθην ἐνεθέμεθᾰ ἐνέθεσθε ἐνέθεντο
subjunctive ἐνθῶμαι ἐνθῇ ἐνθῆται ἐνθῆσθον ἐνθῆσθον ἐνθώμεθᾰ ἐνθῆσθε ἐνθῶνται
optative ἐνθείμην ἐνθεῖο ἐνθεῖτο / ἐνθοῖτο ἐνθεῖσθον ἐνθείσθην ἐνθείμεθᾰ ἐνθεῖσθε ἐνθεῖντο
imperative   ἔνθου ἐνθέσθω ἔνθεσθον ἐνθέσθων   ἔνθεσθε ἐνθέσθων
passive indicative ἐνετέθην ἐνετέθης ἐνετέθη ἐνετέθητον ἐνετεθήτην ἐνετέθημεν ἐνετέθητε ἐνετέθησᾰν
subjunctive ἐντεθῶ ἐντεθῇς ἐντεθῇ ἐντεθῆτον ἐντεθῆτον ἐντεθῶμεν ἐντεθῆτε ἐντεθῶσῐ(ν)
optative ἐντεθείην ἐντεθείης ἐντεθείη ἐντεθεῖτον / ἐντεθείητον ἐντεθείτην / ἐντεθειήτην ἐντεθεῖμεν / ἐντεθείημεν ἐντεθεῖτε / ἐντεθείητε ἐντεθεῖεν / ἐντεθείησᾰν
imperative   ἐντέθηθῐ ἐντεθήτω ἐντέθητον ἐντεθήτων   ἐντέθητε ἐντεθέντων
active middle passive
infinitive ἐνθεῖναι ἐνθέσθαι ἐντεθῆναι
participle m ἐνθείς ἐνθέμενος ἐντεθείς
f ἐνθεῖσᾰ ἐνθεμένη ἐντεθεῖσᾰ
n ἐνθέν ἐνθέμενον ἐντεθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔνθετον, ἐνθέμην, ἐντέθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative       ἔνθετον ἐνθέτην ἔνθεμεν ἔνθετε ἔνθεσᾰν
subjunctive ἐνθῶ,
ἐνθῶμῐ 		ἐνθῇς,
ἐνθῇσθᾰ 		ἐνθῇ,
ἐνθῇσῐ 		ἐνθῆτον ἐνθῆτον ἐνθῶμεν ἐνθῆτε ἐνθῶσῐ(ν)
optative ἐνθείην ἐνθείης ἐνθείη ἐνθεῖτον ἐνθείτην ἐνθεῖμεν ἐνθεῖτε ἐνθεῖεν
imperative   ἔνθες ἐνθέτω ἔνθετον ἐνθέτων   ἔνθετε ἐνθέντων
middle indicative ἐνθέμην ἔνθου ἔνθετο ἔνθεσθον ἐνθέσθην ἐνθέμε(σ)θᾰ ἔνθεσθε ἔνθεντο
subjunctive ἐνθῶμαι ἐνθῇ ἐνθῆται ἐνθῆσθον ἐνθῆσθον ἐνθώμε(σ)θᾰ ἐνθῆσθε ἐνθῶνται
optative ἐνθείμην ἐνθεῖο ἐνθεῖτο / ἐνθοῖτο ἐνθεῖσθον ἐνθείσθην ἐνθείμε(σ)θᾰ ἐνθεῖσθε ἐνθείᾰτο
imperative   ἔνθου ἐνθέσθω ἔνθεσθον ἐνθέσθων   ἔνθεσθε ἐνθέσθων
passive indicative ἐντέθην ἐντέθης ἐντέθη ἐντέθητον ἐντεθήτην ἐντέθημεν ἐντέθητε ἐντέθησᾰν
subjunctive ἐντεθῶ ἐντεθῇς ἐντεθῇ ἐντεθῆτον ἐντεθῆτον ἐντεθῶμεν ἐντεθῆτε ἐντεθῶσῐ(ν)
optative ἐντεθείην ἐντεθείης ἐντεθείη ἐντεθεῖτον / ἐντεθείητον ἐντεθείτην / ἐντεθειήτην ἐντεθεῖμεν / ἐντεθείημεν ἐντεθεῖτε / ἐντεθείητε ἐντέθειεν / ἐντεθείησᾰν
imperative   ἐντέθηθῐ ἐντεθήτω ἐντέθητον ἐντεθήτων   ἐντέθητε ἐντεθέντων
active middle passive
infinitive ἐνθέμεν(αι) ἐνθέσθαι ἐντεθῆναι
participle m ἐνθείς ἐνθέμενος ἐντεθείς
f ἐνθεῖσᾰ ἐνθεμένη ἐντεθεῖσᾰ
n ἐνθέν ἐνθέμενον ἐντεθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐνέθηκᾰ, ἐνεθηκᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνέθηκᾰ ἐνέθηκᾰς ἐνέθηκε(ν) ἐνεθήκᾰτον ἐνεθηκᾰ́την ἐνεθήκᾰμεν ἐνεθήκᾰτε ἐνέθηκᾰν
middle indicative ἐνεθηκᾰ́μην ἐνεθήκω ἐνεθήκᾰτο ἐνεθήκᾰσθον ἐνεθηκᾰ́σθην ἐνεθηκᾰ́μεθᾰ ἐνεθήκᾰσθε ἐνεθήκᾰντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.