ἐπάλμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pál.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈpal.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈpal.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈpal.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈpal.me.nos/

Participle

ἐπάλμενος • (epálmenos) m (feminine ἐπαλμένη, neuter ἐπάλμενον); first/second declension

aorist middle participle of ἐπάλλομαι (epállomai)

Declension

First and second declension of ἐπάλμενος; ἐπαλμένη; ἐπάλμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐπάλμενος epálmenos	ἐπαλμένη epalménē	ἐπάλμενον epálmenon	ἐπαλμένω epalménō	ἐπαλμένᾱ epalménā	ἐπαλμένω epalménō	ἐπάλμενοι epálmenoi	ἐπάλμεναι epálmenai	ἐπάλμενᾰ epálmenă
Genitive	ἐπαλμένου epalménou	ἐπαλμένης epalménēs	ἐπαλμένου epalménou	ἐπαλμένοιν epalménoin	ἐπαλμέναιν epalménain	ἐπαλμένοιν epalménoin	ἐπαλμένων epalménōn	ἐπαλμένων epalménōn	ἐπαλμένων epalménōn
Dative	ἐπαλμένῳ epalménōi	ἐπαλμένῃ epalménēi	ἐπαλμένῳ epalménōi	ἐπαλμένοιν epalménoin	ἐπαλμέναιν epalménain	ἐπαλμένοιν epalménoin	ἐπαλμένοις epalménois	ἐπαλμέναις epalménais	ἐπαλμένοις epalménois
Accusative	ἐπάλμενον epálmenon	ἐπαλμένην epalménēn	ἐπάλμενον epálmenon	ἐπαλμένω epalménō	ἐπαλμένᾱ epalménā	ἐπαλμένω epalménō	ἐπαλμένους epalménous	ἐπαλμένᾱς epalménās	ἐπάλμενᾰ epálmenă
Vocative	ἐπάλμενε epálmene	ἐπαλμένη epalménē	ἐπάλμενον epálmenon	ἐπαλμένω epalménō	ἐπαλμένᾱ epalménā	ἐπαλμένω epalménō	ἐπάλμενοι epálmenoi	ἐπάλμεναι epálmenai	ἐπάλμενᾰ epálmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐπαλμένως epalménōs			ἐπαλμενώτερος epalmenṓteros			ἐπαλμενώτᾰτος epalmenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.