ἐπείγω

Ancient Greek

Alternative forms

  • ἐποίγω (epoígō) — Aeolic

Pronunciation

 

Verb

ἐπείγω • (epeígō)

  1. to press hard, oppress
  2. to impel, urge on
  3. (in middle) to press on, hasten, drive fast

Conjugation

   Present: ἐπείγω, ἐπείγομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπείγω ἐπείγεις ἐπείγει ἐπείγετον ἐπείγετον ἐπείγομεν ἐπείγετε ἐπείγουσῐ(ν)
subjunctive ἐπείγω ἐπείγῃς ἐπείγῃ ἐπείγητον ἐπείγητον ἐπείγωμεν ἐπείγητε ἐπείγωσῐ(ν)
optative ἐπείγοιμῐ ἐπείγοις ἐπείγοι ἐπείγοιτον ἐπειγοίτην ἐπείγοιμεν ἐπείγοιτε ἐπείγοιεν
imperative   ἔπειγε ἐπειγέτω ἐπείγετον ἐπειγέτων   ἐπείγετε ἐπειγόντων
middle/
passive 		indicative ἐπείγομαι ἐπείγῃ / ἐπείγει ἐπείγεται ἐπείγεσθον ἐπείγεσθον ἐπειγόμεθᾰ ἐπείγεσθε ἐπείγονται
subjunctive ἐπείγωμαι ἐπείγῃ ἐπείγηται ἐπείγησθον ἐπείγησθον ἐπειγώμεθᾰ ἐπείγησθε ἐπείγωνται
optative ἐπειγοίμην ἐπείγοιο ἐπείγοιτο ἐπείγοισθον ἐπειγοίσθην ἐπειγοίμεθᾰ ἐπείγοισθε ἐπείγοιντο
imperative   ἐπείγου ἐπειγέσθω ἐπείγεσθον ἐπειγέσθων   ἐπείγεσθε ἐπειγέσθων
active middle/passive
infinitive ἐπείγειν ἐπείγεσθαι
participle m ἐπείγων ἐπειγόμενος
f ἐπείγουσᾰ ἐπειγομένη
n ἐπεῖγον ἐπειγόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤπειγον, ἠπειγόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤπειγον ἤπειγες ἤπειγε(ν) ἠπείγετον ἠπειγέτην ἠπείγομεν ἠπείγετε ἤπειγον
middle/
passive 		indicative ἠπειγόμην ἠπείγου ἠπείγετο ἠπείγεσθον ἠπειγέσθην ἠπειγόμεθᾰ ἠπείγεσθε ἠπείγοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔπειγον, ἐπειγόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔπειγον ἔπειγες ἔπειγε(ν) ἐπείγετον ἐπειγέτην ἐπείγομεν ἐπείγετε ἔπειγον
middle/
passive 		indicative ἐπειγόμην ἐπείγου ἐπείγετο ἐπείγεσθον ἐπειγέσθην ἐπειγόμε(σ)θᾰ ἐπείγεσθε ἐπείγοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐπείξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐπείξομαι ἐπείξῃ / ἐπείξει ἐπείξεται ἐπείξεσθον ἐπείξεσθον ἐπειξόμεθᾰ ἐπείξεσθε ἐπείξονται
optative ἐπειξοίμην ἐπείξοιο ἐπείξοιτο ἐπείξοισθον ἐπειξοίσθην ἐπειξοίμεθᾰ ἐπείξοισθε ἐπείξοιντο
middle
infinitive ἐπείξεσθαι
participle m ἐπειξόμενος
f ἐπειξομένη
n ἐπειξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤπειξᾰ, ἠπειξᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤπειξᾰ ἤπειξᾰς ἤπειξε(ν) ἠπείξᾰτον ἠπειξᾰ́την ἠπείξᾰμεν ἠπείξᾰτε ἤπειξᾰν
subjunctive ἐπείξω ἐπείξῃς ἐπείξῃ ἐπείξητον ἐπείξητον ἐπείξωμεν ἐπείξητε ἐπείξωσῐ(ν)
optative ἐπείξαιμῐ ἐπείξειᾰς / ἐπείξαις ἐπείξειε(ν) / ἐπείξαι ἐπείξαιτον ἐπειξαίτην ἐπείξαιμεν ἐπείξαιτε ἐπείξειᾰν / ἐπείξαιεν
imperative   ἔπειξον ἐπειξᾰ́τω ἐπείξᾰτον ἐπειξᾰ́των   ἐπείξᾰτε ἐπειξᾰ́ντων
middle indicative ἠπειξᾰ́μην ἠπείξω ἠπείξᾰτο ἠπείξᾰσθον ἠπειξᾰ́σθην ἠπειξᾰ́μεθᾰ ἠπείξᾰσθε ἠπείξᾰντο
subjunctive ἐπείξωμαι ἐπείξῃ ἐπείξηται ἐπείξησθον ἐπείξησθον ἐπειξώμεθᾰ ἐπείξησθε ἐπείξωνται
optative ἐπειξαίμην ἐπείξαιο ἐπείξαιτο ἐπείξαισθον ἐπειξαίσθην ἐπειξαίμεθᾰ ἐπείξαισθε ἐπείξαιντο
imperative   ἔπειξαι ἐπειξᾰ́σθω ἐπείξᾰσθον ἐπειξᾰ́σθων   ἐπείξᾰσθε ἐπειξᾰ́σθων
active middle
infinitive ἐπεῖξαι ἐπείξᾰσθαι
participle m ἐπείξᾱς ἐπειξᾰ́μενος
f ἐπείξᾱσᾰ ἐπειξᾰμένη
n ἐπεῖξᾰν ἐπειξᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἤπειγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἤπειγμαι ἤπειξαι ἤπεικται ἤπειχθον ἤπειχθον ἠπείγμεθᾰ ἤπειχθε ἠπείγᾰται
subjunctive ἠπειγμένος ὦ ἠπειγμένος ᾖς ἠπειγμένος ᾖ ἠπειγμένω ἦτον ἠπειγμένω ἦτον ἠπειγμένοι ὦμεν ἠπειγμένοι ἦτε ἠπειγμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠπειγμένος εἴην ἠπειγμένος εἴης ἠπειγμένος εἴη ἠπειγμένω εἴητον / εἶτον ἠπειγμένω εἰήτην / εἴτην ἠπειγμένοι εἴημεν / εἶμεν ἠπειγμένοι εἴητε / εἶτε ἠπειγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἤπειξο ἠπείχθω ἤπειχθον ἠπείχθων   ἤπειχθε ἠπείχθων
infinitive ἠπεῖχθαι
participle m ἠπειγμένος
f ἠπειγμένη
n ἠπειγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.