ἐπεξηγέομαι
Ancient Greek
Etymology
From ἐπι- (epi-) + ἐξηγέομαι (exēgéomai).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /e.pek.sɛː.ɡé.o.mai̯/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /e.pek.se̝ˈɡe.o.mɛ/
- (4th CE Koine) IPA(key): /e.pek.siˈʝe.o.mɛ/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /e.pek.siˈʝe.o.me/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /e.pek.siˈʝe.o.me/
Verb
ἐπεξηγέομαι • (epexēgéomai)
Inflection
Present: ἐπεξηγέομαι (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle/ passive |
indicative | ἐπεξηγέομαι | ἐπεξηγέῃ / ἐπεξηγέει | ἐπεξηγέεται | ἐπεξηγέεσθον | ἐπεξηγέεσθον | ἐπεξηγεόμεθᾰ | ἐπεξηγέεσθε | ἐπεξηγέονται | ||||
| subjunctive | ἐπεξηγέωμαι | ἐπεξηγέῃ | ἐπεξηγέηται | ἐπεξηγέησθον | ἐπεξηγέησθον | ἐπεξηγεώμεθᾰ | ἐπεξηγέησθε | ἐπεξηγέωνται | |||||
| optative | ἐπεξηγεοίμην | ἐπεξηγέοιο | ἐπεξηγέοιτο | ἐπεξηγέοισθον | ἐπεξηγεοίσθην | ἐπεξηγεοίμεθᾰ | ἐπεξηγέοισθε | ἐπεξηγέοιντο | |||||
| imperative | ἐπεξηγέου | ἐπεξηγεέσθω | ἐπεξηγέεσθον | ἐπεξηγεέσθων | ἐπεξηγέεσθε | ἐπεξηγεέσθων | |||||||
| middle/passive | |||||||||||||
| infinitive | ἐπεξηγέεσθαι | ||||||||||||
| participle | m | ἐπεξηγεόμενος | |||||||||||
| f | ἐπεξηγεομένη | ||||||||||||
| n | ἐπεξηγεόμενον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Present: ἐπεξηγοῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle/ passive |
indicative | ἐπεξηγοῦμαι | ἐπεξηγεῖ, ἐπεξηγῇ |
ἐπεξηγεῖται | ἐπεξηγεῖσθον | ἐπεξηγεῖσθον | ἐπεξηγούμεθᾰ | ἐπεξηγεῖσθε | ἐπεξηγοῦνται | ||||
| subjunctive | ἐπεξηγῶμαι | ἐπεξηγῇ | ἐπεξηγῆται | ἐπεξηγῆσθον | ἐπεξηγῆσθον | ἐπεξηγώμεθᾰ | ἐπεξηγῆσθε | ἐπεξηγῶνται | |||||
| optative | ἐπεξηγοίμην | ἐπεξηγοῖο | ἐπεξηγοῖτο | ἐπεξηγοῖσθον | ἐπεξηγοίσθην | ἐπεξηγοίμεθᾰ | ἐπεξηγοῖσθε | ἐπεξηγοῖντο | |||||
| imperative | ἐπεξηγοῦ | ἐπεξηγείσθω | ἐπεξηγεῖσθον | ἐπεξηγείσθων | ἐπεξηγεῖσθε | ἐπεξηγείσθων | |||||||
| middle/passive | |||||||||||||
| infinitive | ἐπεξηγεῖσθαι | ||||||||||||
| participle | m | ἐπεξηγούμενος | |||||||||||
| f | ἐπεξηγουμένη | ||||||||||||
| n | ἐπεξηγούμενον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Derived terms
- ἐπεξήγησις (epexḗgēsis)
References
- “ἐπεξηγέομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press