ἐπιείκελος

Ancient Greek

Etymology

From ἐπι- (epi-) +‎ εἴκελος (eíkelos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pi.wěː.ke.los/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.piˈi.ke.los/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.piˈi.ce.los/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.piˈi.ce.los/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.piˈi.ce.los/

Adjective

ἐπῐείκελος • (epĭeíkelos) m or f (neuter ἐπιείκελον); second declension

like, similar, resembling (followed by the dative)

Declension

Second declension of ἐπῐείκελος; ἐπῐείκελον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἐπῐείκελος epĭeíkelos	ἐπῐείκελον epĭeíkelon	ἐπῐεικέλω epĭeikélō	ἐπῐεικέλω epĭeikélō	ἐπῐείκελοι epĭeíkeloi	ἐπῐείκελᾰ epĭeíkelă
Genitive	ἐπῐεικέλου epĭeikélou	ἐπῐεικέλου epĭeikélou	ἐπῐεικέλοιν epĭeikéloin	ἐπῐεικέλοιν epĭeikéloin	ἐπῐεικέλων epĭeikélōn	ἐπῐεικέλων epĭeikélōn
Dative	ἐπῐεικέλῳ epĭeikélōi	ἐπῐεικέλῳ epĭeikélōi	ἐπῐεικέλοιν epĭeikéloin	ἐπῐεικέλοιν epĭeikéloin	ἐπῐεικέλοις epĭeikélois	ἐπῐεικέλοις epĭeikélois
Accusative	ἐπῐείκελον epĭeíkelon	ἐπῐείκελον epĭeíkelon	ἐπῐεικέλω epĭeikélō	ἐπῐεικέλω epĭeikélō	ἐπῐεικέλους epĭeikélous	ἐπῐείκελᾰ epĭeíkelă
Vocative	ἐπῐείκελε epĭeíkele	ἐπῐείκελον epĭeíkelon	ἐπῐεικέλω epĭeikélō	ἐπῐεικέλω epĭeikélō	ἐπῐείκελοι epĭeíkeloi	ἐπῐείκελᾰ epĭeíkelă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἐπῐεικέλως epĭeikélōs		ἐπῐεικελώτερος epĭeikelṓteros		ἐπῐεικελώτᾰτος epĭeikelṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading