ἐπικεύθω

Ancient Greek

Etymology

ἐπι- (epi-) +‎ κεύθω (keúthō), from Proto-Indo-European *(s)kewdʰ- (“to hide, conceal”); cognate with English hide.

Pronunciation

 

Verb

ἐπῐκεύθω • (epĭkeúthō)

  1. to hide, conceal

Conjugation

   Present: ἐπικεύθω, ἐπικεύθομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπικεύθω ἐπικεύθεις ἐπικεύθει ἐπικεύθετον ἐπικεύθετον ἐπικεύθομεν ἐπικεύθετε ἐπικεύθουσῐ(ν)
subjunctive ἐπικεύθω ἐπικεύθῃς ἐπικεύθῃ ἐπικεύθητον ἐπικεύθητον ἐπικεύθωμεν ἐπικεύθητε ἐπικεύθωσῐ(ν)
optative ἐπικεύθοιμῐ ἐπικεύθοις ἐπικεύθοι ἐπικεύθοιτον ἐπικευθοίτην ἐπικεύθοιμεν ἐπικεύθοιτε ἐπικεύθοιεν
imperative   ἐπίκευθε ἐπικευθέτω ἐπικεύθετον ἐπικευθέτων   ἐπικεύθετε ἐπικευθόντων
middle/
passive 		indicative ἐπικεύθομαι ἐπικεύθῃ / ἐπικεύθει ἐπικεύθεται ἐπικεύθεσθον ἐπικεύθεσθον ἐπικευθόμεθᾰ ἐπικεύθεσθε ἐπικεύθονται
subjunctive ἐπικεύθωμαι ἐπικεύθῃ ἐπικεύθηται ἐπικεύθησθον ἐπικεύθησθον ἐπικευθώμεθᾰ ἐπικεύθησθε ἐπικεύθωνται
optative ἐπικευθοίμην ἐπικεύθοιο ἐπικεύθοιτο ἐπικεύθοισθον ἐπικευθοίσθην ἐπικευθοίμεθᾰ ἐπικεύθοισθε ἐπικεύθοιντο
imperative   ἐπικεύθου ἐπικευθέσθω ἐπικεύθεσθον ἐπικευθέσθων   ἐπικεύθεσθε ἐπικευθέσθων
active middle/passive
infinitive ἐπικεύθειν ἐπικεύθεσθαι
participle m ἐπικεύθων ἐπικευθόμενος
f ἐπικεύθουσᾰ ἐπικευθομένη
n ἐπικεῦθον ἐπικευθόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐπικεύσω, ἐπικεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπικεύσω ἐπικεύσεις ἐπικεύσει ἐπικεύσετον ἐπικεύσετον ἐπικεύσομεν ἐπικεύσετε ἐπικεύσουσῐ(ν)
optative ἐπικεύσοιμῐ ἐπικεύσοις ἐπικεύσοι ἐπικεύσοιτον ἐπικευσοίτην ἐπικεύσοιμεν ἐπικεύσοιτε ἐπικεύσοιεν
middle indicative ἐπικεύσομαι ἐπικεύσῃ / ἐπικεύσει ἐπικεύσεται ἐπικεύσεσθον ἐπικεύσεσθον ἐπικευσόμεθᾰ ἐπικεύσεσθε ἐπικεύσονται
optative ἐπικευσοίμην ἐπικεύσοιο ἐπικεύσοιτο ἐπικεύσοισθον ἐπικευσοίσθην ἐπικευσοίμεθᾰ ἐπικεύσοισθε ἐπικεύσοιντο
active middle
infinitive ἐπικεύσειν ἐπικεύσεσθαι
participle m ἐπικεύσων ἐπικευσόμενος
f ἐπικεύσουσᾰ ἐπικευσομένη
n ἐπικεῦσον ἐπικευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπέκευσᾰ, ἐπεκευσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπέκευσᾰ ἐπέκευσᾰς ἐπέκευσε(ν) ἐπεκεύσᾰτον ἐπεκευσᾰ́την ἐπεκεύσᾰμεν ἐπεκεύσᾰτε ἐπέκευσᾰν
subjunctive ἐπικεύσω ἐπικεύσῃς ἐπικεύσῃ ἐπικεύσητον ἐπικεύσητον ἐπικεύσωμεν ἐπικεύσητε ἐπικεύσωσῐ(ν)
optative ἐπικεύσαιμῐ ἐπικεύσειᾰς / ἐπικεύσαις ἐπικεύσειε(ν) / ἐπικεύσαι ἐπικεύσαιτον ἐπικευσαίτην ἐπικεύσαιμεν ἐπικεύσαιτε ἐπικεύσειᾰν / ἐπικεύσαιεν
imperative   ἐπίκευσον ἐπικευσᾰ́τω ἐπικεύσᾰτον ἐπικευσᾰ́των   ἐπικεύσᾰτε ἐπικευσᾰ́ντων
middle indicative ἐπεκευσᾰ́μην ἐπεκεύσω ἐπεκεύσᾰτο ἐπεκεύσᾰσθον ἐπεκευσᾰ́σθην ἐπεκευσᾰ́μεθᾰ ἐπεκεύσᾰσθε ἐπεκεύσᾰντο
subjunctive ἐπικεύσωμαι ἐπικεύσῃ ἐπικεύσηται ἐπικεύσησθον ἐπικεύσησθον ἐπικευσώμεθᾰ ἐπικεύσησθε ἐπικεύσωνται
optative ἐπικευσαίμην ἐπικεύσαιο ἐπικεύσαιτο ἐπικεύσαισθον ἐπικευσαίσθην ἐπικευσαίμεθᾰ ἐπικεύσαισθε ἐπικεύσαιντο
imperative   ἐπίκευσαι ἐπικευσᾰ́σθω ἐπικεύσᾰσθον ἐπικευσᾰ́σθων   ἐπικεύσᾰσθε ἐπικευσᾰ́σθων
active middle
infinitive ἐπικεῦσαι ἐπικεύσᾰσθαι
participle m ἐπικεύσᾱς ἐπικευσᾰ́μενος
f ἐπικεύσᾱσᾰ ἐπικευσᾰμένη
n ἐπικεῦσᾰν ἐπικευσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.