ἐπικλώθω

Ancient Greek

Etymology

ἐπῐ- (epĭ-, “for”) +‎ κλώθω (klṓthō, “spin”). Describes the action of the Fates, who spun the thread of each person's destiny.

Pronunciation

 

Verb

ἐπῐκλώθω • (epĭklṓthō)

  1. (transitive or intransitive, active voice or middle voice) to assign to, to destine [with dative ‘someone’, along with accusative ‘something’ or infinitive ‘to do something’]
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey, 1:16–18:
      ἀλλ’ ὅτε δὴ ἔτος ἦλθε περιπλομένων ἐνιαυτῶν,
      τῷ οἱ ἐπεκλώσαντο θεοὶ οἶκόνδε νέεσθαι
      εἰς Ἰθάκην,
      all’ hóte dḕ étos êlthe periploménōn eniautôn,
      tōî hoi epeklṓsanto theoì oîkónde néesthai
      eis Ithákēn,
      But when the year had finally come in the turning of time,
      in which the gods had destined [Odysseus] to return home
      to Ithaca,
    • 125 CE – 200 CE, Lucian, Dialogi mortuorum 24.2:
      ὁπόσα ἔπραττον ἐν τῷ βίῳ, πότερα ἑκὼν ἔπραττον ἢ ἐπεκέκλωστό μοι ὑπὸ τῆς Μοίρας
      hopósa épratton en tōî bíōi, pótera hekṑn épratton ḕ epekéklōstó moi hupò tês Moíras
      (please add an English translation of this quotation)

Inflection

   Present: ἐπῐκλώθω, ἐπῐκλώθομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐκλώθω ἐπῐκλώθεις ἐπῐκλώθει ἐπῐκλώθετον ἐπῐκλώθετον ἐπῐκλώθομεν ἐπῐκλώθετε ἐπῐκλώθουσῐ(ν)
subjunctive ἐπῐκλώθω ἐπῐκλώθῃς ἐπῐκλώθῃ ἐπῐκλώθητον ἐπῐκλώθητον ἐπῐκλώθωμεν ἐπῐκλώθητε ἐπῐκλώθωσῐ(ν)
optative ἐπῐκλώθοιμῐ ἐπῐκλώθοις ἐπῐκλώθοι ἐπῐκλώθοιτον ἐπῐκλωθοίτην ἐπῐκλώθοιμεν ἐπῐκλώθοιτε ἐπῐκλώθοιεν
imperative   ἐπῐ́κλωθε ἐπῐκλωθέτω ἐπῐκλώθετον ἐπῐκλωθέτων   ἐπῐκλώθετε ἐπῐκλωθόντων
middle/
passive 		indicative ἐπῐκλώθομαι ἐπῐκλώθῃ,
ἐπῐκλώθει 		ἐπῐκλώθεται ἐπῐκλώθεσθον ἐπῐκλώθεσθον ἐπῐκλωθόμεθᾰ ἐπῐκλώθεσθε ἐπῐκλώθονται
subjunctive ἐπῐκλώθωμαι ἐπῐκλώθῃ ἐπῐκλώθηται ἐπῐκλώθησθον ἐπῐκλώθησθον ἐπῐκλωθώμεθᾰ ἐπῐκλώθησθε ἐπῐκλώθωνται
optative ἐπῐκλωθοίμην ἐπῐκλώθοιο ἐπῐκλώθοιτο ἐπῐκλώθοισθον ἐπῐκλωθοίσθην ἐπῐκλωθοίμεθᾰ ἐπῐκλώθοισθε ἐπῐκλώθοιντο
imperative   ἐπῐκλώθου ἐπῐκλωθέσθω ἐπῐκλώθεσθον ἐπῐκλωθέσθων   ἐπῐκλώθεσθε ἐπῐκλωθέσθων
active middle/passive
infinitive ἐπῐκλώθειν ἐπῐκλώθεσθαι
participle m ἐπῐκλώθων ἐπῐκλωθόμενος
f ἐπῐκλώθουσᾰ ἐπῐκλωθομένη
n ἐπῐκλῶθον ἐπῐκλωθόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπέκλωθον, ἐπεκλωθόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπέκλωθον ἐπέκλωθες ἐπέκλωθε(ν) ἐπεκλώθετον ἐπεκλωθέτην ἐπεκλώθομεν ἐπεκλώθετε ἐπέκλωθον
middle/
passive 		indicative ἐπεκλωθόμην ἐπεκλώθου ἐπεκλώθετο ἐπεκλώθεσθον ἐπεκλωθέσθην ἐπεκλωθόμεθᾰ ἐπεκλώθεσθε ἐπεκλώθοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐπικλώσω, ἐπικλώσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπικλώσω ἐπικλώσεις ἐπικλώσει ἐπικλώσετον ἐπικλώσετον ἐπικλώσομεν ἐπικλώσετε ἐπικλώσουσῐ(ν)
optative ἐπικλώσοιμῐ ἐπικλώσοις ἐπικλώσοι ἐπικλώσοιτον ἐπικλωσοίτην ἐπικλώσοιμεν ἐπικλώσοιτε ἐπικλώσοιεν
middle indicative ἐπικλώσομαι ἐπικλώσῃ,
ἐπικλώσει 		ἐπικλώσεται ἐπικλώσεσθον ἐπικλώσεσθον ἐπικλωσόμεθᾰ ἐπικλώσεσθε ἐπικλώσονται
optative ἐπικλωσοίμην ἐπικλώσοιο ἐπικλώσοιτο ἐπικλώσοισθον ἐπικλωσοίσθην ἐπικλωσοίμεθᾰ ἐπικλώσοισθε ἐπικλώσοιντο
active middle
infinitive ἐπικλώσειν ἐπικλώσεσθαι
participle m ἐπικλώσων ἐπικλωσόμενος
f ἐπικλώσουσᾰ ἐπικλωσομένη
n ἐπικλῶσον ἐπικλωσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπέκλωσᾰ, ἐπεκλωσᾰ́μην, ἐπεκλώσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπέκλωσᾰ ἐπέκλωσᾰς ἐπέκλωσε(ν) ἐπεκλώσᾰτον ἐπεκλωσᾰ́την ἐπεκλώσᾰμεν ἐπεκλώσᾰτε ἐπέκλωσᾰν
subjunctive ἐπῐκλώσω ἐπῐκλώσῃς ἐπῐκλώσῃ ἐπῐκλώσητον ἐπῐκλώσητον ἐπῐκλώσωμεν ἐπῐκλώσητε ἐπῐκλώσωσῐ(ν)
optative ἐπῐκλώσαιμῐ ἐπῐκλώσειᾰς,
ἐπῐκλώσαις 		ἐπῐκλώσειε(ν),
ἐπῐκλώσαι 		ἐπῐκλώσαιτον ἐπῐκλωσαίτην ἐπῐκλώσαιμεν ἐπῐκλώσαιτε ἐπῐκλώσειᾰν,
ἐπῐκλώσαιεν
imperative   ἐπῐ́κλωσον ἐπῐκλωσᾰ́τω ἐπῐκλώσᾰτον ἐπῐκλωσᾰ́των   ἐπῐκλώσᾰτε ἐπῐκλωσᾰ́ντων
middle indicative ἐπεκλωσᾰ́μην ἐπεκλώσω ἐπεκλώσᾰτο ἐπεκλώσᾰσθον ἐπεκλωσᾰ́σθην ἐπεκλωσᾰ́μεθᾰ ἐπεκλώσᾰσθε ἐπεκλώσᾰντο
subjunctive ἐπῐκλώσωμαι ἐπῐκλώσῃ ἐπῐκλώσηται ἐπῐκλώσησθον ἐπῐκλώσησθον ἐπῐκλωσώμεθᾰ ἐπῐκλώσησθε ἐπῐκλώσωνται
optative ἐπῐκλωσαίμην ἐπῐκλώσαιο ἐπῐκλώσαιτο ἐπῐκλώσαισθον ἐπῐκλωσαίσθην ἐπῐκλωσαίμεθᾰ ἐπῐκλώσαισθε ἐπῐκλώσαιντο
imperative   ἐπῐ́κλωσαι ἐπῐκλωσᾰ́σθω ἐπῐκλώσᾰσθον ἐπῐκλωσᾰ́σθων   ἐπῐκλώσᾰσθε ἐπῐκλωσᾰ́σθων
passive indicative ἐπεκλώσθην ἐπεκλώσθης ἐπεκλώσθη ἐπεκλώσθητον ἐπεκλωσθήτην ἐπεκλώσθημεν ἐπεκλώσθητε ἐπεκλώσθησᾰν
subjunctive ἐπῐκλωσθῶ ἐπῐκλωσθῇς ἐπῐκλωσθῇ ἐπῐκλωσθῆτον ἐπῐκλωσθῆτον ἐπῐκλωσθῶμεν ἐπῐκλωσθῆτε ἐπῐκλωσθῶσῐ(ν)
optative ἐπῐκλωσθείην ἐπῐκλωσθείης ἐπῐκλωσθείη ἐπῐκλωσθεῖτον,
ἐπῐκλωσθείητον 		ἐπῐκλωσθείτην,
ἐπῐκλωσθειήτην 		ἐπῐκλωσθεῖμεν,
ἐπῐκλωσθείημεν 		ἐπῐκλωσθεῖτε,
ἐπῐκλωσθείητε 		ἐπῐκλωσθεῖεν,
ἐπῐκλωσθείησᾰν
imperative   ἐπῐκλώσθητῐ ἐπῐκλωσθήτω ἐπῐκλώσθητον ἐπῐκλωσθήτων   ἐπῐκλώσθητε ἐπῐκλωσθέντων
active middle passive
infinitive ἐπῐκλῶσαι ἐπῐκλώσᾰσθαι ἐπῐκλωσθῆναι
participle m ἐπῐκλώσᾱς ἐπῐκλωσᾰ́μενος ἐπῐκλωσθείς
f ἐπῐκλώσᾱσᾰ ἐπῐκλωσᾰμένη ἐπῐκλωσθεῖσᾰ
n ἐπῐκλῶσᾰν ἐπῐκλωσᾰ́μενον ἐπῐκλωσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐπῐκέκλωσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐπῐκέκλωσμαι ἐπῐκέκλωσαι ἐπῐκέκλωσται ἐπῐκέκλωσθον ἐπῐκέκλωσθον ἐπῐκεκλώσμεθᾰ ἐπῐκέκλωσθε ἐπῐκεκλώσᾰται
subjunctive ἐπῐκεκλωσμένος ὦ ἐπῐκεκλωσμένος ᾖς ἐπῐκεκλωσμένος ᾖ ἐπῐκεκλωσμένω ἦτον ἐπῐκεκλωσμένω ἦτον ἐπῐκεκλωσμένοι ὦμεν ἐπῐκεκλωσμένοι ἦτε ἐπῐκεκλωσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐπῐκεκλωσμένος εἴην ἐπῐκεκλωσμένος εἴης ἐπῐκεκλωσμένος εἴη ἐπῐκεκλωσμένω εἴητον/εἶτον ἐπῐκεκλωσμένω εἰήτην/εἴτην ἐπῐκεκλωσμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐπῐκεκλωσμένοι εἴητε/εἶτε ἐπῐκεκλωσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐπῐκέκλωσο ἐπῐκεκλώσθω ἐπῐκέκλωσθον ἐπῐκεκλώσθων   ἐπῐκέκλωσθε ἐπῐκεκλώσθων
middle/passive
infinitive ἐπῐκεκλῶσθαι
participle m ἐπῐκεκλωσμένος
f ἐπῐκεκλωσμένη
n ἐπῐκεκλωσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπεκεκλώσμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐπεκεκλώσμην ἐπεκέκλωσο ἐπεκέκλωστο ἐπεκέκλωσθον ἐπεκεκλώσθην ἐπεκεκλώσμεθᾰ ἐπεκέκλωσθε ἐπεκεκλώσᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἐπικλωσθέντα n pl (epiklōsthénta, “destiny”, aorist passive participle)

Further reading

  • “ἐπικλώθω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “ἐπικλώθω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “ἐπικλώθω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • ἐπικλώθω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.