ἐπικουρέω

Ancient Greek

Etymology

From ἐπίκουρος (epíkouros) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

ἐπῐκουρέω • (epĭkouréō)

  1. to act as an ally
  2. to aid, help

Conjugation

   Present: ἐπῐκουρέω, ἐπῐκουρέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐκουρέω ἐπῐκουρέεις ἐπῐκουρέει ἐπῐκουρέετον ἐπῐκουρέετον ἐπῐκουρέομεν ἐπῐκουρέετε ἐπῐκουρέουσῐ(ν)
subjunctive ἐπῐκουρέω ἐπῐκουρέῃς ἐπῐκουρέῃ ἐπῐκουρέητον ἐπῐκουρέητον ἐπῐκουρέωμεν ἐπῐκουρέητε ἐπῐκουρέωσῐ(ν)
optative ἐπῐκουρέοιμῐ ἐπῐκουρέοις ἐπῐκουρέοι ἐπῐκουρέοιτον ἐπῐκουρεοίτην ἐπῐκουρέοιμεν ἐπῐκουρέοιτε ἐπῐκουρέοιεν
imperative   ἐπῐκούρεε ἐπῐκουρεέτω ἐπῐκουρέετον ἐπῐκουρεέτων   ἐπῐκουρέετε ἐπῐκουρεόντων
middle/
passive 		indicative ἐπῐκουρέομαι ἐπῐκουρέῃ / ἐπῐκουρέει ἐπῐκουρέεται ἐπῐκουρέεσθον ἐπῐκουρέεσθον ἐπῐκουρεόμεθᾰ ἐπῐκουρέεσθε ἐπῐκουρέονται
subjunctive ἐπῐκουρέωμαι ἐπῐκουρέῃ ἐπῐκουρέηται ἐπῐκουρέησθον ἐπῐκουρέησθον ἐπῐκουρεώμεθᾰ ἐπῐκουρέησθε ἐπῐκουρέωνται
optative ἐπῐκουρεοίμην ἐπῐκουρέοιο ἐπῐκουρέοιτο ἐπῐκουρέοισθον ἐπῐκουρεοίσθην ἐπῐκουρεοίμεθᾰ ἐπῐκουρέοισθε ἐπῐκουρέοιντο
imperative   ἐπῐκουρέου ἐπῐκουρεέσθω ἐπῐκουρέεσθον ἐπῐκουρεέσθων   ἐπῐκουρέεσθε ἐπῐκουρεέσθων
active middle/passive
infinitive ἐπῐκουρέειν ἐπῐκουρέεσθαι
participle m ἐπῐκουρέων ἐπῐκουρεόμενος
f ἐπῐκουρέουσᾰ ἐπῐκουρεομένη
n ἐπῐκουρέον ἐπῐκουρεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἐπῐκουρῶ, ἐπῐκουροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐκουρῶ ἐπῐκουρεῖς ἐπῐκουρεῖ ἐπῐκουρεῖτον ἐπῐκουρεῖτον ἐπῐκουροῦμεν ἐπῐκουρεῖτε ἐπῐκουροῦσῐ(ν)
subjunctive ἐπῐκουρῶ ἐπῐκουρῇς ἐπῐκουρῇ ἐπῐκουρῆτον ἐπῐκουρῆτον ἐπῐκουρῶμεν ἐπῐκουρῆτε ἐπῐκουρῶσῐ(ν)
optative ἐπῐκουροίην / ἐπῐκουροῖμῐ ἐπῐκουροίης / ἐπῐκουροῖς ἐπῐκουροίη / ἐπῐκουροῖ ἐπῐκουροῖτον / ἐπῐκουροίητον ἐπῐκουροίτην / ἐπῐκουροιήτην ἐπῐκουροῖμεν / ἐπῐκουροίημεν ἐπῐκουροῖτε / ἐπῐκουροίητε ἐπῐκουροῖεν / ἐπῐκουροίησᾰν
imperative   ἐπῐκούρει ἐπῐκουρείτω ἐπῐκουρεῖτον ἐπῐκουρείτων   ἐπῐκουρεῖτε ἐπῐκουρούντων
middle/
passive 		indicative ἐπῐκουροῦμαι ἐπῐκουρεῖ,
ἐπῐκουρῇ 		ἐπῐκουρεῖται ἐπῐκουρεῖσθον ἐπῐκουρεῖσθον ἐπῐκουρούμεθᾰ ἐπῐκουρεῖσθε ἐπῐκουροῦνται
subjunctive ἐπῐκουρῶμαι ἐπῐκουρῇ ἐπῐκουρῆται ἐπῐκουρῆσθον ἐπῐκουρῆσθον ἐπῐκουρώμεθᾰ ἐπῐκουρῆσθε ἐπῐκουρῶνται
optative ἐπῐκουροίμην ἐπῐκουροῖο ἐπῐκουροῖτο ἐπῐκουροῖσθον ἐπῐκουροίσθην ἐπῐκουροίμεθᾰ ἐπῐκουροῖσθε ἐπῐκουροῖντο
imperative   ἐπῐκουροῦ ἐπῐκουρείσθω ἐπῐκουρεῖσθον ἐπῐκουρείσθων   ἐπῐκουρεῖσθε ἐπῐκουρείσθων
active middle/passive
infinitive ἐπῐκουρεῖν ἐπῐκουρεῖσθαι
participle m ἐπῐκουρῶν ἐπῐκουρούμενος
f ἐπῐκουροῦσᾰ ἐπῐκουρουμένη
n ἐπῐκουροῦν ἐπῐκουρούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπεκούρεον, ἐπεκουρεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεκούρεον ἐπεκούρεες ἐπεκούρεε(ν) ἐπεκουρέετον ἐπεκουρεέτην ἐπεκουρέομεν ἐπεκουρέετε ἐπεκούρεον
middle/
passive 		indicative ἐπεκουρεόμην ἐπεκουρέου ἐπεκουρέετο ἐπεκουρέεσθον ἐπεκουρεέσθην ἐπεκουρεόμεθᾰ ἐπεκουρέεσθε ἐπεκουρέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπεκούρουν, ἐπεκουρούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεκούρουν ἐπεκούρεις ἐπεκούρει ἐπεκουρεῖτον ἐπεκουρείτην ἐπεκουροῦμεν ἐπεκουρεῖτε ἐπεκούρουν
middle/
passive 		indicative ἐπεκουρούμην ἐπεκουροῦ ἐπεκουρεῖτο ἐπεκουρεῖσθον ἐπεκουρείσθην ἐπεκουρούμεθᾰ ἐπεκουρεῖσθε ἐπεκουροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐπῐκουρήσω, ἐπῐκουρήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐκουρήσω ἐπῐκουρήσεις ἐπῐκουρήσει ἐπῐκουρήσετον ἐπῐκουρήσετον ἐπῐκουρήσομεν ἐπῐκουρήσετε ἐπῐκουρήσουσῐ(ν)
optative ἐπῐκουρήσοιμῐ ἐπῐκουρήσοις ἐπῐκουρήσοι ἐπῐκουρήσοιτον ἐπῐκουρησοίτην ἐπῐκουρήσοιμεν ἐπῐκουρήσοιτε ἐπῐκουρήσοιεν
middle indicative ἐπῐκουρήσομαι ἐπῐκουρήσῃ / ἐπῐκουρήσει ἐπῐκουρήσεται ἐπῐκουρήσεσθον ἐπῐκουρήσεσθον ἐπῐκουρησόμεθᾰ ἐπῐκουρήσεσθε ἐπῐκουρήσονται
optative ἐπῐκουρησοίμην ἐπῐκουρήσοιο ἐπῐκουρήσοιτο ἐπῐκουρήσοισθον ἐπῐκουρησοίσθην ἐπῐκουρησοίμεθᾰ ἐπῐκουρήσοισθε ἐπῐκουρήσοιντο
active middle
infinitive ἐπῐκουρήσειν ἐπῐκουρήσεσθαι
participle m ἐπῐκουρήσων ἐπῐκουρησόμενος
f ἐπῐκουρήσουσᾰ ἐπῐκουρησομένη
n ἐπῐκουρῆσον ἐπῐκουρησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπεκούρησᾰ, ἐπεκουρησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεκούρησᾰ ἐπεκούρησᾰς ἐπεκούρησε(ν) ἐπεκουρήσᾰτον ἐπεκουρησᾰ́την ἐπεκουρήσᾰμεν ἐπεκουρήσᾰτε ἐπεκούρησᾰν
subjunctive ἐπῐκουρήσω ἐπῐκουρήσῃς ἐπῐκουρήσῃ ἐπῐκουρήσητον ἐπῐκουρήσητον ἐπῐκουρήσωμεν ἐπῐκουρήσητε ἐπῐκουρήσωσῐ(ν)
optative ἐπῐκουρήσαιμῐ ἐπῐκουρήσειᾰς / ἐπῐκουρήσαις ἐπῐκουρήσειε(ν) / ἐπῐκουρήσαι ἐπῐκουρήσαιτον ἐπῐκουρησαίτην ἐπῐκουρήσαιμεν ἐπῐκουρήσαιτε ἐπῐκουρήσειᾰν / ἐπῐκουρήσαιεν
imperative   ἐπῐκούρησον ἐπῐκουρησᾰ́τω ἐπῐκουρήσᾰτον ἐπῐκουρησᾰ́των   ἐπῐκουρήσᾰτε ἐπῐκουρησᾰ́ντων
middle indicative ἐπεκουρησᾰ́μην ἐπεκουρήσω ἐπεκουρήσᾰτο ἐπεκουρήσᾰσθον ἐπεκουρησᾰ́σθην ἐπεκουρησᾰ́μεθᾰ ἐπεκουρήσᾰσθε ἐπεκουρήσᾰντο
subjunctive ἐπῐκουρήσωμαι ἐπῐκουρήσῃ ἐπῐκουρήσηται ἐπῐκουρήσησθον ἐπῐκουρήσησθον ἐπῐκουρησώμεθᾰ ἐπῐκουρήσησθε ἐπῐκουρήσωνται
optative ἐπῐκουρησαίμην ἐπῐκουρήσαιο ἐπῐκουρήσαιτο ἐπῐκουρήσαισθον ἐπῐκουρησαίσθην ἐπῐκουρησαίμεθᾰ ἐπῐκουρήσαισθε ἐπῐκουρήσαιντο
imperative   ἐπῐκούρησαι ἐπῐκουρησᾰ́σθω ἐπῐκουρήσᾰσθον ἐπῐκουρησᾰ́σθων   ἐπῐκουρήσᾰσθε ἐπῐκουρησᾰ́σθων
active middle
infinitive ἐπῐκουρῆσαι ἐπῐκουρήσᾰσθαι
participle m ἐπῐκουρήσᾱς ἐπῐκουρησᾰ́μενος
f ἐπῐκουρήσᾱσᾰ ἐπῐκουρησᾰμένη
n ἐπῐκουρῆσᾰν ἐπῐκουρησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἐπικούρημα (epikoúrēma)
  • ἐπικούρησις (epikoúrēsis)
  • ἐπικουρητικός (epikourētikós)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.