ἐπιλύτοιν
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /e.pi.lý.toi̯n/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /e.piˈly.tyn/
- (4th CE Koine) IPA(key): /e.piˈly.tyn/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /e.piˈly.tyn/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /e.piˈli.tin/
Adjective
ἐπῐλύτοιν • (epĭlútoin)
- masculine/feminine/neuter genitive/dative dual of ἐπίλυτος (epílutos)