ἐπινοέω

Ancient Greek

Etymology

From ἐπι- (epi-) +‎ νοέω (noéō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pi.no.é.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pi.noˈe.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.pi.noˈe.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pi.noˈe.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pi.noˈe.o/

Verb

ἐπῐνοέω • (epĭnoéō)

to think on, think of, contrive [with infinitive]
(intransitive) to form plans
(transitive) to plan, invent
to have in mind, intend, purpose

Conjugation

Present: ἐπῐνοέω, ἐπῐνοέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐνοέω	ἐπῐνοέεις	ἐπῐνοέει	ἐπῐνοέετον	ἐπῐνοέετον	ἐπῐνοέομεν	ἐπῐνοέετε	ἐπῐνοέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπῐνοέω	ἐπῐνοέῃς	ἐπῐνοέῃ	ἐπῐνοέητον	ἐπῐνοέητον	ἐπῐνοέωμεν	ἐπῐνοέητε	ἐπῐνοέωσῐ(ν)
	optative	ἐπῐνοέοιμῐ	ἐπῐνοέοις	ἐπῐνοέοι	ἐπῐνοέοιτον	ἐπῐνοεοίτην	ἐπῐνοέοιμεν	ἐπῐνοέοιτε	ἐπῐνοέοιεν
	imperative		ἐπῐνόεε	ἐπῐνοεέτω	ἐπῐνοέετον	ἐπῐνοεέτων		ἐπῐνοέετε	ἐπῐνοεόντων
middle/ passive	indicative	ἐπῐνοέομαι	ἐπῐνοέῃ / ἐπῐνοέει	ἐπῐνοέεται	ἐπῐνοέεσθον	ἐπῐνοέεσθον	ἐπῐνοεόμεθᾰ	ἐπῐνοέεσθε	ἐπῐνοέονται
	subjunctive	ἐπῐνοέωμαι	ἐπῐνοέῃ	ἐπῐνοέηται	ἐπῐνοέησθον	ἐπῐνοέησθον	ἐπῐνοεώμεθᾰ	ἐπῐνοέησθε	ἐπῐνοέωνται
	optative	ἐπῐνοεοίμην	ἐπῐνοέοιο	ἐπῐνοέοιτο	ἐπῐνοέοισθον	ἐπῐνοεοίσθην	ἐπῐνοεοίμεθᾰ	ἐπῐνοέοισθε	ἐπῐνοέοιντο
	imperative		ἐπῐνοέου	ἐπῐνοεέσθω	ἐπῐνοέεσθον	ἐπῐνοεέσθων		ἐπῐνοέεσθε	ἐπῐνοεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπῐνοέειν				ἐπῐνοέεσθαι
participle	m	ἐπῐνοέων				ἐπῐνοεόμενος
	f	ἐπῐνοέουσᾰ				ἐπῐνοεομένη
	n	ἐπῐνοέον				ἐπῐνοεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἐπῐνοῶ, ἐπῐνοοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐνοῶ	ἐπῐνοεῖς	ἐπῐνοεῖ	ἐπῐνοεῖτον	ἐπῐνοεῖτον	ἐπῐνοοῦμεν	ἐπῐνοεῖτε	ἐπῐνοοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπῐνοῶ	ἐπῐνοῇς	ἐπῐνοῇ	ἐπῐνοῆτον	ἐπῐνοῆτον	ἐπῐνοῶμεν	ἐπῐνοῆτε	ἐπῐνοῶσῐ(ν)
	optative	ἐπῐνοοίην / ἐπῐνοοῖμῐ	ἐπῐνοοίης / ἐπῐνοοῖς	ἐπῐνοοίη / ἐπῐνοοῖ	ἐπῐνοοῖτον / ἐπῐνοοίητον	ἐπῐνοοίτην / ἐπῐνοοιήτην	ἐπῐνοοῖμεν / ἐπῐνοοίημεν	ἐπῐνοοῖτε / ἐπῐνοοίητε	ἐπῐνοοῖεν / ἐπῐνοοίησᾰν
	imperative		ἐπῐνόει	ἐπῐνοείτω	ἐπῐνοεῖτον	ἐπῐνοείτων		ἐπῐνοεῖτε	ἐπῐνοούντων
middle/ passive	indicative	ἐπῐνοοῦμαι	ἐπῐνοεῖ, ἐπῐνοῇ	ἐπῐνοεῖται	ἐπῐνοεῖσθον	ἐπῐνοεῖσθον	ἐπῐνοούμεθᾰ	ἐπῐνοεῖσθε	ἐπῐνοοῦνται
	subjunctive	ἐπῐνοῶμαι	ἐπῐνοῇ	ἐπῐνοῆται	ἐπῐνοῆσθον	ἐπῐνοῆσθον	ἐπῐνοώμεθᾰ	ἐπῐνοῆσθε	ἐπῐνοῶνται
	optative	ἐπῐνοοίμην	ἐπῐνοοῖο	ἐπῐνοοῖτο	ἐπῐνοοῖσθον	ἐπῐνοοίσθην	ἐπῐνοοίμεθᾰ	ἐπῐνοοῖσθε	ἐπῐνοοῖντο
	imperative		ἐπῐνοοῦ	ἐπῐνοείσθω	ἐπῐνοεῖσθον	ἐπῐνοείσθων		ἐπῐνοεῖσθε	ἐπῐνοείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπῐνοεῖν				ἐπῐνοεῖσθαι
participle	m	ἐπῐνοῶν				ἐπῐνοούμενος
	f	ἐπῐνοοῦσᾰ				ἐπῐνοουμένη
	n	ἐπῐνοοῦν				ἐπῐνοούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπενόεον, ἐπενοεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπενόεον	ἐπενόεες	ἐπενόεε(ν)	ἐπενοέετον	ἐπενοεέτην	ἐπενοέομεν	ἐπενοέετε	ἐπενόεον
middle/ passive	indicative	ἐπενοεόμην	ἐπενοέου	ἐπενοέετο	ἐπενοέεσθον	ἐπενοεέσθην	ἐπενοεόμεθᾰ	ἐπενοέεσθε	ἐπενοέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπενόουν, ἐπενοούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπενόουν	ἐπενόεις	ἐπενόει	ἐπενοεῖτον	ἐπενοείτην	ἐπενοοῦμεν	ἐπενοεῖτε	ἐπενόουν
middle/ passive	indicative	ἐπενοούμην	ἐπενοοῦ	ἐπενοεῖτο	ἐπενοεῖσθον	ἐπενοείσθην	ἐπενοούμεθᾰ	ἐπενοεῖσθε	ἐπενοοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐπῐνοήσω, ἐπῐνοήσομαι, ἐπῐνοηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐνοήσω	ἐπῐνοήσεις	ἐπῐνοήσει	ἐπῐνοήσετον	ἐπῐνοήσετον	ἐπῐνοήσομεν	ἐπῐνοήσετε	ἐπῐνοήσουσῐ(ν)
active	optative	ἐπῐνοήσοιμῐ	ἐπῐνοήσοις	ἐπῐνοήσοι	ἐπῐνοήσοιτον	ἐπῐνοησοίτην	ἐπῐνοήσοιμεν	ἐπῐνοήσοιτε	ἐπῐνοήσοιεν
middle	indicative	ἐπῐνοήσομαι	ἐπῐνοήσῃ / ἐπῐνοήσει	ἐπῐνοήσεται	ἐπῐνοήσεσθον	ἐπῐνοήσεσθον	ἐπῐνοησόμεθᾰ	ἐπῐνοήσεσθε	ἐπῐνοήσονται
middle	optative	ἐπῐνοησοίμην	ἐπῐνοήσοιο	ἐπῐνοήσοιτο	ἐπῐνοήσοισθον	ἐπῐνοησοίσθην	ἐπῐνοησοίμεθᾰ	ἐπῐνοήσοισθε	ἐπῐνοήσοιντο
passive	indicative	ἐπῐνοηθήσομαι	ἐπῐνοηθήσῃ	ἐπῐνοηθήσεται	ἐπῐνοηθήσεσθον	ἐπῐνοηθήσεσθον	ἐπῐνοηθησόμεθᾰ	ἐπῐνοηθήσεσθε	ἐπῐνοηθήσονται
passive	optative	ἐπῐνοηθησοίμην	ἐπῐνοηθήσοιο	ἐπῐνοηθήσοιτο	ἐπῐνοηθήσοισθον	ἐπῐνοηθησοίσθην	ἐπῐνοηθησοίμεθᾰ	ἐπῐνοηθήσοισθε	ἐπῐνοηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐπῐνοήσειν			ἐπῐνοήσεσθαι		ἐπῐνοηθήσεσθαι
participle	m	ἐπῐνοήσων			ἐπῐνοησόμενος		ἐπῐνοηθησόμενος
	f	ἐπῐνοήσουσᾰ			ἐπῐνοησομένη		ἐπῐνοηθησομένη
	n	ἐπῐνοῆσον			ἐπῐνοησόμενον		ἐπῐνοηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπενόησᾰ, ἐπενοησᾰ́μην, ἐπενοήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπενόησᾰ	ἐπενόησᾰς	ἐπενόησε(ν)	ἐπενοήσᾰτον	ἐπενοησᾰ́την	ἐπενοήσᾰμεν	ἐπενοήσᾰτε	ἐπενόησᾰν
	subjunctive	ἐπῐνοήσω	ἐπῐνοήσῃς	ἐπῐνοήσῃ	ἐπῐνοήσητον	ἐπῐνοήσητον	ἐπῐνοήσωμεν	ἐπῐνοήσητε	ἐπῐνοήσωσῐ(ν)
	optative	ἐπῐνοήσαιμῐ	ἐπῐνοήσειᾰς / ἐπῐνοήσαις	ἐπῐνοήσειε(ν) / ἐπῐνοήσαι	ἐπῐνοήσαιτον	ἐπῐνοησαίτην	ἐπῐνοήσαιμεν	ἐπῐνοήσαιτε	ἐπῐνοήσειᾰν / ἐπῐνοήσαιεν
	imperative		ἐπῐνόησον	ἐπῐνοησᾰ́τω	ἐπῐνοήσᾰτον	ἐπῐνοησᾰ́των		ἐπῐνοήσᾰτε	ἐπῐνοησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπενοησᾰ́μην	ἐπενοήσω	ἐπενοήσᾰτο	ἐπενοήσᾰσθον	ἐπενοησᾰ́σθην	ἐπενοησᾰ́μεθᾰ	ἐπενοήσᾰσθε	ἐπενοήσᾰντο
	subjunctive	ἐπῐνοήσωμαι	ἐπῐνοήσῃ	ἐπῐνοήσηται	ἐπῐνοήσησθον	ἐπῐνοήσησθον	ἐπῐνοησώμεθᾰ	ἐπῐνοήσησθε	ἐπῐνοήσωνται
	optative	ἐπῐνοησαίμην	ἐπῐνοήσαιο	ἐπῐνοήσαιτο	ἐπῐνοήσαισθον	ἐπῐνοησαίσθην	ἐπῐνοησαίμεθᾰ	ἐπῐνοήσαισθε	ἐπῐνοήσαιντο
	imperative		ἐπῐνόησαι	ἐπῐνοησᾰ́σθω	ἐπῐνοήσᾰσθον	ἐπῐνοησᾰ́σθων		ἐπῐνοήσᾰσθε	ἐπῐνοησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπενοήθην	ἐπενοήθης	ἐπενοήθη	ἐπενοήθητον	ἐπενοηθήτην	ἐπενοήθημεν	ἐπενοήθητε	ἐπενοήθησᾰν
	subjunctive	ἐπῐνοηθῶ	ἐπῐνοηθῇς	ἐπῐνοηθῇ	ἐπῐνοηθῆτον	ἐπῐνοηθῆτον	ἐπῐνοηθῶμεν	ἐπῐνοηθῆτε	ἐπῐνοηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐπῐνοηθείην	ἐπῐνοηθείης	ἐπῐνοηθείη	ἐπῐνοηθεῖτον / ἐπῐνοηθείητον	ἐπῐνοηθείτην / ἐπῐνοηθειήτην	ἐπῐνοηθεῖμεν / ἐπῐνοηθείημεν	ἐπῐνοηθεῖτε / ἐπῐνοηθείητε	ἐπῐνοηθεῖεν / ἐπῐνοηθείησᾰν
	imperative		ἐπῐνοήθητῐ	ἐπῐνοηθήτω	ἐπῐνοήθητον	ἐπῐνοηθήτων		ἐπῐνοήθητε	ἐπῐνοηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐπῐνοῆσαι			ἐπῐνοήσᾰσθαι		ἐπῐνοηθῆναι
participle	m	ἐπῐνοήσᾱς			ἐπῐνοησᾰ́μενος		ἐπῐνοηθείς
	f	ἐπῐνοήσᾱσᾰ			ἐπῐνοησᾰμένη		ἐπῐνοηθεῖσᾰ
	n	ἐπῐνοῆσᾰν			ἐπῐνοησᾰ́μενον		ἐπῐνοηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐπῐνενόηκᾰ, ἐπῐνενόημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐνενόηκᾰ	ἐπῐνενόηκᾰς	ἐπῐνενόηκε(ν)	ἐπῐνενοήκᾰτον	ἐπῐνενοήκᾰτον	ἐπῐνενοήκᾰμεν	ἐπῐνενοήκᾰτε	ἐπῐνενοήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπῐνενοήκω	ἐπῐνενοήκῃς	ἐπῐνενοήκῃ	ἐπῐνενοήκητον	ἐπῐνενοήκητον	ἐπῐνενοήκωμεν	ἐπῐνενοήκητε	ἐπῐνενοήκωσῐ(ν)
	optative	ἐπῐνενοήκοιμῐ / ἐπῐνενοηκοίην	ἐπῐνενοήκοις / ἐπῐνενοηκοίης	ἐπῐνενοήκοι / ἐπῐνενοηκοίη	ἐπῐνενοήκοιτον	ἐπῐνενοηκοίτην	ἐπῐνενοήκοιμεν	ἐπῐνενοήκοιτε	ἐπῐνενοήκοιεν
	imperative		ἐπῐνενόηκε	ἐπῐνενοηκέτω	ἐπῐνενοήκετον	ἐπῐνενοηκέτων		ἐπῐνενοήκετε	ἐπῐνενοηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐπῐνενόημαι	ἐπῐνενόησαι	ἐπῐνενόηται	ἐπῐνενόησθον	ἐπῐνενόησθον	ἐπῐνενοήμεθᾰ	ἐπῐνενόησθε	ἐπῐνενόηνται
	subjunctive	ἐπῐνενοημένος ὦ	ἐπῐνενοημένος ᾖς	ἐπῐνενοημένος ᾖ	ἐπῐνενοημένω ἦτον	ἐπῐνενοημένω ἦτον	ἐπῐνενοημένοι ὦμεν	ἐπῐνενοημένοι ἦτε	ἐπῐνενοημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐπῐνενοημένος εἴην	ἐπῐνενοημένος εἴης	ἐπῐνενοημένος εἴη	ἐπῐνενοημένω εἴητον / εἶτον	ἐπῐνενοημένω εἰήτην / εἴτην	ἐπῐνενοημένοι εἴημεν / εἶμεν	ἐπῐνενοημένοι εἴητε / εἶτε	ἐπῐνενοημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἐπῐνενόησο	ἐπῐνενοήσθω	ἐπῐνενόησθον	ἐπῐνενοήσθων		ἐπῐνενόησθε	ἐπῐνενοήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπῐνενοηκέναι				ἐπῐνενοῆσθαι
participle	m	ἐπῐνενοηκώς				ἐπῐνενοημένος
	f	ἐπῐνενοηκυῖᾰ				ἐπῐνενοημένη
	n	ἐπῐνενοηκός				ἐπῐνενοημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπενενοήκειν / ἐπενενοήκη, ἐπενενοήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπενενοήκειν / ἐπενενοήκη	ἐπενενοήκεις / ἐπενενοήκης	ἐπενενοήκει(ν)	ἐπενενοήκετον	ἐπενενοηκέτην	ἐπενενοήκεμεν	ἐπενενοήκετε	ἐπενενοήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπενενοήμην	ἐπενενόησο	ἐπενενόητο	ἐπενενόησθον	ἐπενενοήσθην	ἐπενενοήμεθᾰ	ἐπενενόησθε	ἐπενενόηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Greek: επινοώ (epinoó)