ἐπιτελέω

Ancient Greek

Etymology

From ἐπι- (epi-) +‎ τελέω (teléō).

Pronunciation

 

Verb

ἐπῐτελέω • (epĭteléō)

  1. to complete, finish, make perfect
  2. to perform, accomplish (a service)
  3. to pay in full
  4. to be subject to

Inflection

   Present: ἐπῐτελέω, ἐπῐτελέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐτελέω ἐπῐτελέεις ἐπῐτελέει ἐπῐτελέετον ἐπῐτελέετον ἐπῐτελέομεν ἐπῐτελέετε ἐπῐτελέουσῐ(ν)
subjunctive ἐπῐτελέω ἐπῐτελέῃς ἐπῐτελέῃ ἐπῐτελέητον ἐπῐτελέητον ἐπῐτελέωμεν ἐπῐτελέητε ἐπῐτελέωσῐ(ν)
optative ἐπῐτελέοιμῐ ἐπῐτελέοις ἐπῐτελέοι ἐπῐτελέοιτον ἐπῐτελεοίτην ἐπῐτελέοιμεν ἐπῐτελέοιτε ἐπῐτελέοιεν
imperative   ἐπῐτέλεε ἐπῐτελεέτω ἐπῐτελέετον ἐπῐτελεέτων   ἐπῐτελέετε ἐπῐτελεόντων
middle/
passive 		indicative ἐπῐτελέομαι ἐπῐτελέῃ / ἐπῐτελέει ἐπῐτελέεται ἐπῐτελέεσθον ἐπῐτελέεσθον ἐπῐτελεόμεθᾰ ἐπῐτελέεσθε ἐπῐτελέονται
subjunctive ἐπῐτελέωμαι ἐπῐτελέῃ ἐπῐτελέηται ἐπῐτελέησθον ἐπῐτελέησθον ἐπῐτελεώμεθᾰ ἐπῐτελέησθε ἐπῐτελέωνται
optative ἐπῐτελεοίμην ἐπῐτελέοιο ἐπῐτελέοιτο ἐπῐτελέοισθον ἐπῐτελεοίσθην ἐπῐτελεοίμεθᾰ ἐπῐτελέοισθε ἐπῐτελέοιντο
imperative   ἐπῐτελέου ἐπῐτελεέσθω ἐπῐτελέεσθον ἐπῐτελεέσθων   ἐπῐτελέεσθε ἐπῐτελεέσθων
active middle/passive
infinitive ἐπῐτελέειν ἐπῐτελέεσθαι
participle m ἐπῐτελέων ἐπῐτελεόμενος
f ἐπῐτελέουσᾰ ἐπῐτελεομένη
n ἐπῐτελέον ἐπῐτελεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἐπῐτελῶ, ἐπῐτελοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐτελῶ ἐπῐτελεῖς ἐπῐτελεῖ ἐπῐτελεῖτον ἐπῐτελεῖτον ἐπῐτελοῦμεν ἐπῐτελεῖτε ἐπῐτελοῦσῐ(ν)
subjunctive ἐπῐτελῶ ἐπῐτελῇς ἐπῐτελῇ ἐπῐτελῆτον ἐπῐτελῆτον ἐπῐτελῶμεν ἐπῐτελῆτε ἐπῐτελῶσῐ(ν)
optative ἐπῐτελοίην / ἐπῐτελοῖμῐ ἐπῐτελοίης / ἐπῐτελοῖς ἐπῐτελοίη / ἐπῐτελοῖ ἐπῐτελοῖτον / ἐπῐτελοίητον ἐπῐτελοίτην / ἐπῐτελοιήτην ἐπῐτελοῖμεν / ἐπῐτελοίημεν ἐπῐτελοῖτε / ἐπῐτελοίητε ἐπῐτελοῖεν / ἐπῐτελοίησᾰν
imperative   ἐπῐτέλει ἐπῐτελείτω ἐπῐτελεῖτον ἐπῐτελείτων   ἐπῐτελεῖτε ἐπῐτελούντων
middle/
passive 		indicative ἐπῐτελοῦμαι ἐπῐτελεῖ,
ἐπῐτελῇ 		ἐπῐτελεῖται ἐπῐτελεῖσθον ἐπῐτελεῖσθον ἐπῐτελούμεθᾰ ἐπῐτελεῖσθε ἐπῐτελοῦνται
subjunctive ἐπῐτελῶμαι ἐπῐτελῇ ἐπῐτελῆται ἐπῐτελῆσθον ἐπῐτελῆσθον ἐπῐτελώμεθᾰ ἐπῐτελῆσθε ἐπῐτελῶνται
optative ἐπῐτελοίμην ἐπῐτελοῖο ἐπῐτελοῖτο ἐπῐτελοῖσθον ἐπῐτελοίσθην ἐπῐτελοίμεθᾰ ἐπῐτελοῖσθε ἐπῐτελοῖντο
imperative   ἐπῐτελοῦ ἐπῐτελείσθω ἐπῐτελεῖσθον ἐπῐτελείσθων   ἐπῐτελεῖσθε ἐπῐτελείσθων
active middle/passive
infinitive ἐπῐτελεῖν ἐπῐτελεῖσθαι
participle m ἐπῐτελῶν ἐπῐτελούμενος
f ἐπῐτελοῦσᾰ ἐπῐτελουμένη
n ἐπῐτελοῦν ἐπῐτελούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπετέλεον, ἐπετελεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπετέλεον ἐπετέλεες ἐπετέλεε(ν) ἐπετελέετον ἐπετελεέτην ἐπετελέομεν ἐπετελέετε ἐπετέλεον
middle/
passive 		indicative ἐπετελεόμην ἐπετελέου ἐπετελέετο ἐπετελέεσθον ἐπετελεέσθην ἐπετελεόμεθᾰ ἐπετελέεσθε ἐπετελέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπετέλουν, ἐπετελούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπετέλουν ἐπετέλεις ἐπετέλει ἐπετελεῖτον ἐπετελείτην ἐπετελοῦμεν ἐπετελεῖτε ἐπετέλουν
middle/
passive 		indicative ἐπετελούμην ἐπετελοῦ ἐπετελεῖτο ἐπετελεῖσθον ἐπετελείσθην ἐπετελούμεθᾰ ἐπετελεῖσθε ἐπετελοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐπῐτελέω, ἐπῐτελέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐτελέω ἐπῐτελέεις ἐπῐτελέει ἐπῐτελέετον ἐπῐτελέετον ἐπῐτελέομεν ἐπῐτελέετε ἐπῐτελέουσῐ(ν)
optative ἐπῐτελέοιμῐ ἐπῐτελέοις ἐπῐτελέοι ἐπῐτελέοιτον ἐπῐτελεοίτην ἐπῐτελέοιμεν ἐπῐτελέοιτε ἐπῐτελέοιεν
middle indicative ἐπῐτελέομαι ἐπῐτελέῃ / ἐπῐτελέει ἐπῐτελέεται ἐπῐτελέεσθον ἐπῐτελέεσθον ἐπῐτελεόμεθᾰ ἐπῐτελέεσθε ἐπῐτελέονται
optative ἐπῐτελεοίμην ἐπῐτελέοιο ἐπῐτελέοιτο ἐπῐτελέοισθον ἐπῐτελεοίσθην ἐπῐτελεοίμεθᾰ ἐπῐτελέοισθε ἐπῐτελέοιντο
active middle
infinitive ἐπῐτελέειν ἐπῐτελέεσθαι
participle m ἐπῐτελέων ἐπῐτελεόμενος
f ἐπῐτελέουσᾰ ἐπῐτελεομένη
n ἐπῐτελέον ἐπῐτελεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐπῐτελῶ, ἐπῐτελοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐτελῶ ἐπῐτελεῖς ἐπῐτελεῖ ἐπῐτελεῖτον ἐπῐτελεῖτον ἐπῐτελοῦμεν ἐπῐτελεῖτε ἐπῐτελοῦσῐ(ν)
optative ἐπῐτελοίην / ἐπῐτελοῖμῐ ἐπῐτελοίης / ἐπῐτελοῖς ἐπῐτελοίη / ἐπῐτελοῖ ἐπῐτελοῖτον / ἐπῐτελοίητον ἐπῐτελοίτην / ἐπῐτελοιήτην ἐπῐτελοῖμεν / ἐπῐτελοίημεν ἐπῐτελοῖτε / ἐπῐτελοίητε ἐπῐτελοῖεν / ἐπῐτελοίησᾰν
middle indicative ἐπῐτελοῦμαι ἐπῐτελῇ ἐπῐτελεῖται ἐπῐτελεῖσθον ἐπῐτελεῖσθον ἐπῐτελούμεθᾰ ἐπῐτελεῖσθε ἐπῐτελοῦνται
optative ἐπῐτελοίμην ἐπῐτελοῖο ἐπῐτελοῖτο ἐπῐτελοῖσθον ἐπῐτελοίσθην ἐπῐτελοίμεθᾰ ἐπῐτελοῖσθε ἐπῐτελοῖντο
active middle
infinitive ἐπῐτελεῖν ἐπῐτελεῖσθαι
participle m ἐπῐτελῶν ἐπῐτελούμενος
f ἐπῐτελοῦσᾰ ἐπῐτελουμένη
n ἐπῐτελοῦν ἐπῐτελούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐπῐτελέσω, ἐπῐτελέσομαι, ἐπῐτελεσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐτελέσω ἐπῐτελέσεις ἐπῐτελέσει ἐπῐτελέσετον ἐπῐτελέσετον ἐπῐτελέσομεν ἐπῐτελέσετε ἐπῐτελέσουσῐ(ν)
optative ἐπῐτελέσοιμῐ ἐπῐτελέσοις ἐπῐτελέσοι ἐπῐτελέσοιτον ἐπῐτελεσοίτην ἐπῐτελέσοιμεν ἐπῐτελέσοιτε ἐπῐτελέσοιεν
middle indicative ἐπῐτελέσομαι ἐπῐτελέσῃ / ἐπῐτελέσει ἐπῐτελέσεται ἐπῐτελέσεσθον ἐπῐτελέσεσθον ἐπῐτελεσόμεθᾰ ἐπῐτελέσεσθε ἐπῐτελέσονται
optative ἐπῐτελεσοίμην ἐπῐτελέσοιο ἐπῐτελέσοιτο ἐπῐτελέσοισθον ἐπῐτελεσοίσθην ἐπῐτελεσοίμεθᾰ ἐπῐτελέσοισθε ἐπῐτελέσοιντο
passive indicative ἐπῐτελεσθήσομαι ἐπῐτελεσθήσῃ ἐπῐτελεσθήσεται ἐπῐτελεσθήσεσθον ἐπῐτελεσθήσεσθον ἐπῐτελεσθησόμεθᾰ ἐπῐτελεσθήσεσθε ἐπῐτελεσθήσονται
optative ἐπῐτελεσθησοίμην ἐπῐτελεσθήσοιο ἐπῐτελεσθήσοιτο ἐπῐτελεσθήσοισθον ἐπῐτελεσθησοίσθην ἐπῐτελεσθησοίμεθᾰ ἐπῐτελεσθήσοισθε ἐπῐτελεσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐπῐτελέσειν ἐπῐτελέσεσθαι ἐπῐτελεσθήσεσθαι
participle m ἐπῐτελέσων ἐπῐτελεσόμενος ἐπῐτελεσθησόμενος
f ἐπῐτελέσουσᾰ ἐπῐτελεσομένη ἐπῐτελεσθησομένη
n ἐπῐτελέσον ἐπῐτελεσόμενον ἐπῐτελεσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπετέλεσᾰ, ἐπετελεσᾰ́μην, ἐπετελέσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπετέλεσᾰ ἐπετέλεσᾰς ἐπετέλεσε(ν) ἐπετελέσᾰτον ἐπετελεσᾰ́την ἐπετελέσᾰμεν ἐπετελέσᾰτε ἐπετέλεσᾰν
subjunctive ἐπῐτελέσω ἐπῐτελέσῃς ἐπῐτελέσῃ ἐπῐτελέσητον ἐπῐτελέσητον ἐπῐτελέσωμεν ἐπῐτελέσητε ἐπῐτελέσωσῐ(ν)
optative ἐπῐτελέσαιμῐ ἐπῐτελέσειᾰς / ἐπῐτελέσαις ἐπῐτελέσειε(ν) / ἐπῐτελέσαι ἐπῐτελέσαιτον ἐπῐτελεσαίτην ἐπῐτελέσαιμεν ἐπῐτελέσαιτε ἐπῐτελέσειᾰν / ἐπῐτελέσαιεν
imperative   ἐπῐτέλεσον ἐπῐτελεσᾰ́τω ἐπῐτελέσᾰτον ἐπῐτελεσᾰ́των   ἐπῐτελέσᾰτε ἐπῐτελεσᾰ́ντων
middle indicative ἐπετελεσᾰ́μην ἐπετελέσω ἐπετελέσᾰτο ἐπετελέσᾰσθον ἐπετελεσᾰ́σθην ἐπετελεσᾰ́μεθᾰ ἐπετελέσᾰσθε ἐπετελέσᾰντο
subjunctive ἐπῐτελέσωμαι ἐπῐτελέσῃ ἐπῐτελέσηται ἐπῐτελέσησθον ἐπῐτελέσησθον ἐπῐτελεσώμεθᾰ ἐπῐτελέσησθε ἐπῐτελέσωνται
optative ἐπῐτελεσαίμην ἐπῐτελέσαιο ἐπῐτελέσαιτο ἐπῐτελέσαισθον ἐπῐτελεσαίσθην ἐπῐτελεσαίμεθᾰ ἐπῐτελέσαισθε ἐπῐτελέσαιντο
imperative   ἐπῐτέλεσαι ἐπῐτελεσᾰ́σθω ἐπῐτελέσᾰσθον ἐπῐτελεσᾰ́σθων   ἐπῐτελέσᾰσθε ἐπῐτελεσᾰ́σθων
passive indicative ἐπετελέσθην ἐπετελέσθης ἐπετελέσθη ἐπετελέσθητον ἐπετελεσθήτην ἐπετελέσθημεν ἐπετελέσθητε ἐπετελέσθησᾰν
subjunctive ἐπῐτελεσθῶ ἐπῐτελεσθῇς ἐπῐτελεσθῇ ἐπῐτελεσθῆτον ἐπῐτελεσθῆτον ἐπῐτελεσθῶμεν ἐπῐτελεσθῆτε ἐπῐτελεσθῶσῐ(ν)
optative ἐπῐτελεσθείην ἐπῐτελεσθείης ἐπῐτελεσθείη ἐπῐτελεσθεῖτον / ἐπῐτελεσθείητον ἐπῐτελεσθείτην / ἐπῐτελεσθειήτην ἐπῐτελεσθεῖμεν / ἐπῐτελεσθείημεν ἐπῐτελεσθεῖτε / ἐπῐτελεσθείητε ἐπῐτελεσθεῖεν / ἐπῐτελεσθείησᾰν
imperative   ἐπῐτελέσθητῐ ἐπῐτελεσθήτω ἐπῐτελέσθητον ἐπῐτελεσθήτων   ἐπῐτελέσθητε ἐπῐτελεσθέντων
active middle passive
infinitive ἐπῐτελέσαι ἐπῐτελέσᾰσθαι ἐπῐτελεσθῆναι
participle m ἐπῐτελέσᾱς ἐπῐτελεσᾰ́μενος ἐπῐτελεσθείς
f ἐπῐτελέσᾱσᾰ ἐπῐτελεσᾰμένη ἐπῐτελεσθεῖσᾰ
n ἐπῐτελέσᾰν ἐπῐτελεσᾰ́μενον ἐπῐτελεσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐπῐτετέλεκᾰ, ἐπῐτετέλεσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐτετέλεκᾰ ἐπῐτετέλεκᾰς ἐπῐτετέλεκε(ν) ἐπῐτετελέκᾰτον ἐπῐτετελέκᾰτον ἐπῐτετελέκᾰμεν ἐπῐτετελέκᾰτε ἐπῐτετελέκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐπῐτετελέκω ἐπῐτετελέκῃς ἐπῐτετελέκῃ ἐπῐτετελέκητον ἐπῐτετελέκητον ἐπῐτετελέκωμεν ἐπῐτετελέκητε ἐπῐτετελέκωσῐ(ν)
optative ἐπῐτετελέκοιμῐ / ἐπῐτετελεκοίην ἐπῐτετελέκοις / ἐπῐτετελεκοίης ἐπῐτετελέκοι / ἐπῐτετελεκοίη ἐπῐτετελέκοιτον ἐπῐτετελεκοίτην ἐπῐτετελέκοιμεν ἐπῐτετελέκοιτε ἐπῐτετελέκοιεν
imperative   ἐπῐτετέλεκε ἐπῐτετελεκέτω ἐπῐτετελέκετον ἐπῐτετελεκέτων   ἐπῐτετελέκετε ἐπῐτετελεκόντων
middle/
passive 		indicative ἐπῐτετέλεσμαι ἐπῐτετέλεσαι ἐπῐτετέλεσται ἐπῐτετέλεσθον ἐπῐτετέλεσθον ἐπῐτετελέσμεθᾰ ἐπῐτετέλεσθε ἐπῐτετελέσᾰται
subjunctive ἐπῐτετελεσμένος ὦ ἐπῐτετελεσμένος ᾖς ἐπῐτετελεσμένος ᾖ ἐπῐτετελεσμένω ἦτον ἐπῐτετελεσμένω ἦτον ἐπῐτετελεσμένοι ὦμεν ἐπῐτετελεσμένοι ἦτε ἐπῐτετελεσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐπῐτετελεσμένος εἴην ἐπῐτετελεσμένος εἴης ἐπῐτετελεσμένος εἴη ἐπῐτετελεσμένω εἴητον / εἶτον ἐπῐτετελεσμένω εἰήτην / εἴτην ἐπῐτετελεσμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐπῐτετελεσμένοι εἴητε / εἶτε ἐπῐτετελεσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐπῐτετέλεσο ἐπῐτετελέσθω ἐπῐτετέλεσθον ἐπῐτετελέσθων   ἐπῐτετέλεσθε ἐπῐτετελέσθων
active middle/passive
infinitive ἐπῐτετελεκέναι ἐπῐτετελέσθαι
participle m ἐπῐτετελεκώς ἐπῐτετελεσμένος
f ἐπῐτετελεκυῖᾰ ἐπῐτετελεσμένη
n ἐπῐτετελεκός ἐπῐτετελεσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

  • New Testament, Epistle to the Galatians 3:3:
    οὕτως ἀνόητοί ἐστε; ἐναρξάμενοι Πνεύματι, νῦν σαρκὶ ἐπιτελεῖσθε;
    hoútōs anóētoí este? enarxámenoi Pneúmati, nûn sarkì epiteleîsthe?
    • Translation by KJV
      Are ye so foolish? having begun in the Spirit, are ye now made perfect by the flesh?
  • New Testament, Epistle to the Philippians 1:6:
    πεποιθὼς αὐτὸ τοῦτο, ὅτι ὁ ἐναρξάμενος ἐν ὑμῖν ἔργον ἀγαθὸν ἐπιτελέσει ἄχρις ἡμέρας Ἰησοῦ Χριστοῦ·
    pepoithṑs autò toûto, hóti ho enarxámenos en humîn érgon agathòn epitelései ákhris hēméras Iēsoû Khristoû;
    • Translation by KJV
      Being confident of this very thing, that he which hath begun a good work in you will perform it until the day of Jesus Christ:
  • New Testament, Epistle to the Hebrews 9:6:
    τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων, εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς, τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες·
    toútōn dè hoútō kateskeuasménōn, eis mèn tḕn prṓtēn skēnḕn dià pantòs eisíasin hoi hiereîs, tàs latreías epiteloûntes;
    • Translation by KJV
      Now when these things were thus ordained, the priests went always into the first tabernacle, accomplishing the service of God.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.