ἐπιτηρέω

Ancient Greek

Etymology

From ἐπι- (epi-) +‎ τηρέω (tēréō).

Pronunciation

 

Verb

ἐπῐτηρέω • (epĭtēréō)

  1. to look out for

Conjugation

   Present: ἐπῐτηρέω, ἐπῐτηρέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐτηρέω ἐπῐτηρέεις ἐπῐτηρέει ἐπῐτηρέετον ἐπῐτηρέετον ἐπῐτηρέομεν ἐπῐτηρέετε ἐπῐτηρέουσῐ(ν)
subjunctive ἐπῐτηρέω ἐπῐτηρέῃς ἐπῐτηρέῃ ἐπῐτηρέητον ἐπῐτηρέητον ἐπῐτηρέωμεν ἐπῐτηρέητε ἐπῐτηρέωσῐ(ν)
optative ἐπῐτηρέοιμῐ ἐπῐτηρέοις ἐπῐτηρέοι ἐπῐτηρέοιτον ἐπῐτηρεοίτην ἐπῐτηρέοιμεν ἐπῐτηρέοιτε ἐπῐτηρέοιεν
imperative   ἐπῐτήρεε ἐπῐτηρεέτω ἐπῐτηρέετον ἐπῐτηρεέτων   ἐπῐτηρέετε ἐπῐτηρεόντων
middle/
passive 		indicative ἐπῐτηρέομαι ἐπῐτηρέῃ,
ἐπῐτηρέει 		ἐπῐτηρέεται ἐπῐτηρέεσθον ἐπῐτηρέεσθον ἐπῐτηρεόμεθᾰ ἐπῐτηρέεσθε ἐπῐτηρέονται
subjunctive ἐπῐτηρέωμαι ἐπῐτηρέῃ ἐπῐτηρέηται ἐπῐτηρέησθον ἐπῐτηρέησθον ἐπῐτηρεώμεθᾰ ἐπῐτηρέησθε ἐπῐτηρέωνται
optative ἐπῐτηρεοίμην ἐπῐτηρέοιο ἐπῐτηρέοιτο ἐπῐτηρέοισθον ἐπῐτηρεοίσθην ἐπῐτηρεοίμεθᾰ ἐπῐτηρέοισθε ἐπῐτηρέοιντο
imperative   ἐπῐτηρέου ἐπῐτηρεέσθω ἐπῐτηρέεσθον ἐπῐτηρεέσθων   ἐπῐτηρέεσθε ἐπῐτηρεέσθων
active middle/passive
infinitive ἐπῐτηρέειν ἐπῐτηρέεσθαι
participle m ἐπῐτηρέων ἐπῐτηρεόμενος
f ἐπῐτηρέουσᾰ ἐπῐτηρεομένη
n ἐπῐτηρέον ἐπῐτηρεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἐπῐτηρῶ, ἐπῐτηροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐτηρῶ ἐπῐτηρεῖς ἐπῐτηρεῖ ἐπῐτηρεῖτον ἐπῐτηρεῖτον ἐπῐτηροῦμεν ἐπῐτηρεῖτε ἐπῐτηροῦσῐ(ν)
subjunctive ἐπῐτηρῶ ἐπῐτηρῇς ἐπῐτηρῇ ἐπῐτηρῆτον ἐπῐτηρῆτον ἐπῐτηρῶμεν ἐπῐτηρῆτε ἐπῐτηρῶσῐ(ν)
optative ἐπῐτηροίην,
ἐπῐτηροῖμῐ 		ἐπῐτηροίης,
ἐπῐτηροῖς 		ἐπῐτηροίη,
ἐπῐτηροῖ 		ἐπῐτηροῖτον,
ἐπῐτηροίητον 		ἐπῐτηροίτην,
ἐπῐτηροιήτην 		ἐπῐτηροῖμεν,
ἐπῐτηροίημεν 		ἐπῐτηροῖτε,
ἐπῐτηροίητε 		ἐπῐτηροῖεν,
ἐπῐτηροίησᾰν
imperative   ἐπῐτήρει ἐπῐτηρείτω ἐπῐτηρεῖτον ἐπῐτηρείτων   ἐπῐτηρεῖτε ἐπῐτηρούντων
middle/
passive 		indicative ἐπῐτηροῦμαι ἐπῐτηρεῖ,
ἐπῐτηρῇ 		ἐπῐτηρεῖται ἐπῐτηρεῖσθον ἐπῐτηρεῖσθον ἐπῐτηρούμεθᾰ ἐπῐτηρεῖσθε ἐπῐτηροῦνται
subjunctive ἐπῐτηρῶμαι ἐπῐτηρῇ ἐπῐτηρῆται ἐπῐτηρῆσθον ἐπῐτηρῆσθον ἐπῐτηρώμεθᾰ ἐπῐτηρῆσθε ἐπῐτηρῶνται
optative ἐπῐτηροίμην ἐπῐτηροῖο ἐπῐτηροῖτο ἐπῐτηροῖσθον ἐπῐτηροίσθην ἐπῐτηροίμεθᾰ ἐπῐτηροῖσθε ἐπῐτηροῖντο
imperative   ἐπῐτηροῦ ἐπῐτηρείσθω ἐπῐτηρεῖσθον ἐπῐτηρείσθων   ἐπῐτηρεῖσθε ἐπῐτηρείσθων
active middle/passive
infinitive ἐπῐτηρεῖν ἐπῐτηρεῖσθαι
participle m ἐπῐτηρῶν ἐπῐτηρούμενος
f ἐπῐτηροῦσᾰ ἐπῐτηρουμένη
n ἐπῐτηροῦν ἐπῐτηρούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπετήρεον, ἐπετηρεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπετήρεον ἐπετήρεες ἐπετήρεε(ν) ἐπετηρέετον ἐπετηρεέτην ἐπετηρέομεν ἐπετηρέετε ἐπετήρεον
middle/
passive 		indicative ἐπετηρεόμην ἐπετηρέου ἐπετηρέετο ἐπετηρέεσθον ἐπετηρεέσθην ἐπετηρεόμεθᾰ ἐπετηρέεσθε ἐπετηρέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπετήρουν, ἐπετηρούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπετήρουν ἐπετήρεις ἐπετήρει ἐπετηρεῖτον ἐπετηρείτην ἐπετηροῦμεν ἐπετηρεῖτε ἐπετήρουν
middle/
passive 		indicative ἐπετηρούμην ἐπετηροῦ ἐπετηρεῖτο ἐπετηρεῖσθον ἐπετηρείσθην ἐπετηρούμεθᾰ ἐπετηρεῖσθε ἐπετηροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐπῐτηρήσω, ἐπῐτηρήσομαι, ἐπῐτηρηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐτηρήσω ἐπῐτηρήσεις ἐπῐτηρήσει ἐπῐτηρήσετον ἐπῐτηρήσετον ἐπῐτηρήσομεν ἐπῐτηρήσετε ἐπῐτηρήσουσῐ(ν)
optative ἐπῐτηρήσοιμῐ ἐπῐτηρήσοις ἐπῐτηρήσοι ἐπῐτηρήσοιτον ἐπῐτηρησοίτην ἐπῐτηρήσοιμεν ἐπῐτηρήσοιτε ἐπῐτηρήσοιεν
middle indicative ἐπῐτηρήσομαι ἐπῐτηρήσῃ,
ἐπῐτηρήσει 		ἐπῐτηρήσεται ἐπῐτηρήσεσθον ἐπῐτηρήσεσθον ἐπῐτηρησόμεθᾰ ἐπῐτηρήσεσθε ἐπῐτηρήσονται
optative ἐπῐτηρησοίμην ἐπῐτηρήσοιο ἐπῐτηρήσοιτο ἐπῐτηρήσοισθον ἐπῐτηρησοίσθην ἐπῐτηρησοίμεθᾰ ἐπῐτηρήσοισθε ἐπῐτηρήσοιντο
passive indicative ἐπῐτηρηθήσομαι ἐπῐτηρηθήσῃ ἐπῐτηρηθήσεται ἐπῐτηρηθήσεσθον ἐπῐτηρηθήσεσθον ἐπῐτηρηθησόμεθᾰ ἐπῐτηρηθήσεσθε ἐπῐτηρηθήσονται
optative ἐπῐτηρηθησοίμην ἐπῐτηρηθήσοιο ἐπῐτηρηθήσοιτο ἐπῐτηρηθήσοισθον ἐπῐτηρηθησοίσθην ἐπῐτηρηθησοίμεθᾰ ἐπῐτηρηθήσοισθε ἐπῐτηρηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐπῐτηρήσειν ἐπῐτηρήσεσθαι ἐπῐτηρηθήσεσθαι
participle m ἐπῐτηρήσων ἐπῐτηρησόμενος ἐπῐτηρηθησόμενος
f ἐπῐτηρήσουσᾰ ἐπῐτηρησομένη ἐπῐτηρηθησομένη
n ἐπῐτηρῆσον ἐπῐτηρησόμενον ἐπῐτηρηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπετήρησᾰ, ἐπετηρησᾰ́μην, ἐπετηρήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπετήρησᾰ ἐπετήρησᾰς ἐπετήρησε(ν) ἐπετηρήσᾰτον ἐπετηρησᾰ́την ἐπετηρήσᾰμεν ἐπετηρήσᾰτε ἐπετήρησᾰν
subjunctive ἐπῐτηρήσω ἐπῐτηρήσῃς ἐπῐτηρήσῃ ἐπῐτηρήσητον ἐπῐτηρήσητον ἐπῐτηρήσωμεν ἐπῐτηρήσητε ἐπῐτηρήσωσῐ(ν)
optative ἐπῐτηρήσαιμῐ ἐπῐτηρήσειᾰς,
ἐπῐτηρήσαις 		ἐπῐτηρήσειε(ν),
ἐπῐτηρήσαι 		ἐπῐτηρήσαιτον ἐπῐτηρησαίτην ἐπῐτηρήσαιμεν ἐπῐτηρήσαιτε ἐπῐτηρήσειᾰν,
ἐπῐτηρήσαιεν
imperative   ἐπῐτήρησον ἐπῐτηρησᾰ́τω ἐπῐτηρήσᾰτον ἐπῐτηρησᾰ́των   ἐπῐτηρήσᾰτε ἐπῐτηρησᾰ́ντων
middle indicative ἐπετηρησᾰ́μην ἐπετηρήσω ἐπετηρήσᾰτο ἐπετηρήσᾰσθον ἐπετηρησᾰ́σθην ἐπετηρησᾰ́μεθᾰ ἐπετηρήσᾰσθε ἐπετηρήσᾰντο
subjunctive ἐπῐτηρήσωμαι ἐπῐτηρήσῃ ἐπῐτηρήσηται ἐπῐτηρήσησθον ἐπῐτηρήσησθον ἐπῐτηρησώμεθᾰ ἐπῐτηρήσησθε ἐπῐτηρήσωνται
optative ἐπῐτηρησαίμην ἐπῐτηρήσαιο ἐπῐτηρήσαιτο ἐπῐτηρήσαισθον ἐπῐτηρησαίσθην ἐπῐτηρησαίμεθᾰ ἐπῐτηρήσαισθε ἐπῐτηρήσαιντο
imperative   ἐπῐτήρησαι ἐπῐτηρησᾰ́σθω ἐπῐτηρήσᾰσθον ἐπῐτηρησᾰ́σθων   ἐπῐτηρήσᾰσθε ἐπῐτηρησᾰ́σθων
passive indicative ἐπετηρήθην ἐπετηρήθης ἐπετηρήθη ἐπετηρήθητον ἐπετηρηθήτην ἐπετηρήθημεν ἐπετηρήθητε ἐπετηρήθησᾰν
subjunctive ἐπῐτηρηθῶ ἐπῐτηρηθῇς ἐπῐτηρηθῇ ἐπῐτηρηθῆτον ἐπῐτηρηθῆτον ἐπῐτηρηθῶμεν ἐπῐτηρηθῆτε ἐπῐτηρηθῶσῐ(ν)
optative ἐπῐτηρηθείην ἐπῐτηρηθείης ἐπῐτηρηθείη ἐπῐτηρηθεῖτον,
ἐπῐτηρηθείητον 		ἐπῐτηρηθείτην,
ἐπῐτηρηθειήτην 		ἐπῐτηρηθεῖμεν,
ἐπῐτηρηθείημεν 		ἐπῐτηρηθεῖτε,
ἐπῐτηρηθείητε 		ἐπῐτηρηθεῖεν,
ἐπῐτηρηθείησᾰν
imperative   ἐπῐτηρήθητῐ ἐπῐτηρηθήτω ἐπῐτηρήθητον ἐπῐτηρηθήτων   ἐπῐτηρήθητε ἐπῐτηρηθέντων
active middle passive
infinitive ἐπῐτηρῆσαι ἐπῐτηρήσᾰσθαι ἐπῐτηρηθῆναι
participle m ἐπῐτηρήσᾱς ἐπῐτηρησᾰ́μενος ἐπῐτηρηθείς
f ἐπῐτηρήσᾱσᾰ ἐπῐτηρησᾰμένη ἐπῐτηρηθεῖσᾰ
n ἐπῐτηρῆσᾰν ἐπῐτηρησᾰ́μενον ἐπῐτηρηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.