ἐποτρύνω

Ancient Greek

Etymology

ἐπι- (epi-) +‎ ὀτρῡ́νω (otrū́nō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.po.try̌ː.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.poˈtry.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.poˈtry.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.poˈtry.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.poˈtri.no/

Verb

ἐποτρῡ́νω • (epotrū́nō)

to urge on, move, prompt, impel

Conjugation

Present: ἐποτρῡ́νω, ἐποτρῡ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐποτρῡ́νω	ἐποτρῡ́νεις	ἐποτρῡ́νει	ἐποτρῡ́νετον	ἐποτρῡ́νετον	ἐποτρῡ́νομεν	ἐποτρῡ́νετε	ἐποτρῡ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐποτρῡ́νω	ἐποτρῡ́νῃς	ἐποτρῡ́νῃ	ἐποτρῡ́νητον	ἐποτρῡ́νητον	ἐποτρῡ́νωμεν	ἐποτρῡ́νητε	ἐποτρῡ́νωσῐ(ν)
	optative	ἐποτρῡ́νοιμῐ	ἐποτρῡ́νοις	ἐποτρῡ́νοι	ἐποτρῡ́νοιτον	ἐποτρῡνοίτην	ἐποτρῡ́νοιμεν	ἐποτρῡ́νοιτε	ἐποτρῡ́νοιεν
	imperative		ἐπότρῡνε	ἐποτρῡνέτω	ἐποτρῡ́νετον	ἐποτρῡνέτων		ἐποτρῡ́νετε	ἐποτρῡνόντων
middle/ passive	indicative	ἐποτρῡ́νομαι	ἐποτρῡ́νῃ / ἐποτρῡ́νει	ἐποτρῡ́νεται	ἐποτρῡ́νεσθον	ἐποτρῡ́νεσθον	ἐποτρῡνόμεθᾰ	ἐποτρῡ́νεσθε	ἐποτρῡ́νονται
	subjunctive	ἐποτρῡ́νωμαι	ἐποτρῡ́νῃ	ἐποτρῡ́νηται	ἐποτρῡ́νησθον	ἐποτρῡ́νησθον	ἐποτρῡνώμεθᾰ	ἐποτρῡ́νησθε	ἐποτρῡ́νωνται
	optative	ἐποτρῡνοίμην	ἐποτρῡ́νοιο	ἐποτρῡ́νοιτο	ἐποτρῡ́νοισθον	ἐποτρῡνοίσθην	ἐποτρῡνοίμεθᾰ	ἐποτρῡ́νοισθε	ἐποτρῡ́νοιντο
	imperative		ἐποτρῡ́νου	ἐποτρῡνέσθω	ἐποτρῡ́νεσθον	ἐποτρῡνέσθων		ἐποτρῡ́νεσθε	ἐποτρῡνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐποτρῡ́νειν				ἐποτρῡ́νεσθαι
participle	m	ἐποτρῡ́νων				ἐποτρῡνόμενος
	f	ἐποτρῡ́νουσᾰ				ἐποτρῡνομένη
	n	ἐποτρῦνον				ἐποτρῡνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπώτρῡνον, ἐπωτρῡνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπώτρῡνον	ἐπώτρῡνες	ἐπώτρῡνε(ν)	ἐπωτρῡ́νετον	ἐπωτρῡνέτην	ἐπωτρῡ́νομεν	ἐπωτρῡ́νετε	ἐπώτρῡνον
middle/ passive	indicative	ἐπωτρῡνόμην	ἐπωτρῡ́νου	ἐπωτρῡ́νετο	ἐπωτρῡ́νεσθον	ἐπωτρῡνέσθην	ἐπωτρῡνόμεθᾰ	ἐπωτρῡ́νεσθε	ἐπωτρῡ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐποτρῠνέω, ἐποτρῠνέομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐποτρῠνέω	ἐποτρῠνέεις	ἐποτρῠνέει	ἐποτρῠνέετον	ἐποτρῠνέετον	ἐποτρῠνέομεν	ἐποτρῠνέετε	ἐποτρῠνέουσῐ(ν)
active	optative	ἐποτρῠνέοιμῐ	ἐποτρῠνέοισ(θᾰ)	ἐποτρῠνέοι	ἐποτρῠνέοιτον	ἐποτρῠνεοίτην	ἐποτρῠνέοιμεν	ἐποτρῠνέοιτε	ἐποτρῠνέοιεν
middle	indicative	ἐποτρῠνέομαι	ἐποτρῠνέεαι	ἐποτρῠνέεται	ἐποτρῠνέεσθον	ἐποτρῠνέεσθον	ἐποτρῠνεόμε(σ)θᾰ	ἐποτρῠνέεσθε	ἐποτρῠνέονται
middle	optative	ἐποτρῠνεοίμην	ἐποτρῠνέοιο	ἐποτρῠνέοιτο	ἐποτρῠνέοισθον	ἐποτρῠνεοίσθην	ἐποτρῠνεοίμε(σ)θᾰ	ἐποτρῠνέοισθε	ἐποτρῠνεοίᾰτο
		active			middle
infinitive		ἐποτρῠνέειν / ἐποτρῠνεέμεν(αι) / ἐποτρῠνέμεν(αι)			ἐποτρῠνέεσθαι
participle	m	ἐποτρῠνέων			ἐποτρῠνεόμενος
	f	ἐποτρῠνέουσᾰ			ἐποτρῠνεομένη
	n	ἐποτρῠνέον			ἐποτρῠνεόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπότρῡνᾰ, ἐποτρῡνᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπότρῡνᾰ	ἐπότρῡνᾰς	ἐπότρῡνε(ν)	ἐποτρῡ́νᾰτον	ἐποτρῡνᾰ́την	ἐποτρῡ́νᾰμεν	ἐποτρῡ́νᾰτε	ἐπότρῡνᾰν
	subjunctive	ἐποτρῡ́νω, ἐποτρῡ́νωμῐ	ἐποτρῡ́νῃς, ἐποτρῡ́νῃσθᾰ	ἐποτρῡ́νῃ, ἐποτρῡ́νῃσῐ	ἐποτρῡ́νητον	ἐποτρῡ́νητον	ἐποτρῡ́νωμεν	ἐποτρῡ́νητε	ἐποτρῡ́νωσῐ(ν)
	optative	ἐποτρῡ́ναιμῐ	ἐποτρῡ́ναις, ἐποτρῡ́ναισθᾰ, ἐποτρῡ́νειᾰς	ἐποτρῡ́νειε(ν) / ἐποτρῡ́ναι	ἐποτρῡνεῖτον	ἐποτρῡνείτην	ἐποτρῡνεῖμεν	ἐποτρῡνεῖτε	ἐποτρῡνεῖεν
	imperative		ἐπότρῡνον	ἐποτρῡνᾰ́τω	ἐποτρῡ́νᾰτον	ἐποτρῡνᾰ́των		ἐποτρῡ́νᾰτε	ἐποτρῡνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐποτρῡνᾰ́μην	ἐποτρῡ́νᾰο	ἐποτρῡ́νᾰτο	ἐποτρῡ́νᾰσθον	ἐποτρῡνᾰ́σθην	ἐποτρῡνᾰ́με(σ)θᾰ	ἐποτρῡ́νᾰσθε	ἐποτρῡ́νᾰντο
	subjunctive	ἐποτρῡ́νωμαι	ἐποτρῡ́νηαι	ἐποτρῡ́νηται	ἐποτρῡ́νησθον	ἐποτρῡ́νησθον	ἐποτρῡνώμε(σ)θᾰ	ἐποτρῡ́νησθε	ἐποτρῡ́νωνται
	optative	ἐποτρῡναίμην	ἐποτρῡ́ναιο	ἐποτρῡ́ναιτο	ἐποτρῡ́ναισθον	ἐποτρῡναίσθην	ἐποτρῡναίμε(σ)θᾰ	ἐποτρῡ́ναισθε	ἐποτρῡναίᾰτο
	imperative		ἐπότρῡναι	ἐποτρῡνᾰ́σθω	ἐποτρῡ́νᾰσθον	ἐποτρῡνᾰ́σθων		ἐποτρῡ́νᾰσθε	ἐποτρῡνᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἐποτρῦναι / ἐποτρῡνᾰ́μεν / ἐποτρῡνᾰμέναι			ἐποτρῡ́νᾰσθαι
participle	m	ἐποτρῡ́νᾱς			ἐποτρῡνᾰ́μενος
	f	ἐποτρῡ́νᾱσᾰ			ἐποτρῡνᾰμένη
	n	ἐποτρῦνᾰν			ἐποτρῡνᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Further reading