ἐσχημένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /es.kʰɛː.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /es.kʰe̝ˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /es.çiˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /es.çiˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /es.çiˈme.nos/

Participle

ἐσχημένος • (eskhēménos) m (feminine ἐσχημένη, neuter ἐσχημένον); first/second declension

perfect middle participle of ἔχω (ékhō)

Declension

First and second declension of ἐσχημένος; ἐσχημένη; ἐσχημένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐσχημένος eskhēménos	ἐσχημένη eskhēménē	ἐσχημένον eskhēménon	ἐσχημένω eskhēménō	ἐσχημένᾱ eskhēménā	ἐσχημένω eskhēménō	ἐσχημένοι eskhēménoi	ἐσχημέναι eskhēménai	ἐσχημένᾰ eskhēménă
Genitive	ἐσχημένου eskhēménou	ἐσχημένης eskhēménēs	ἐσχημένου eskhēménou	ἐσχημένοιν eskhēménoin	ἐσχημέναιν eskhēménain	ἐσχημένοιν eskhēménoin	ἐσχημένων eskhēménōn	ἐσχημένων eskhēménōn	ἐσχημένων eskhēménōn
Dative	ἐσχημένῳ eskhēménōi	ἐσχημένῃ eskhēménēi	ἐσχημένῳ eskhēménōi	ἐσχημένοιν eskhēménoin	ἐσχημέναιν eskhēménain	ἐσχημένοιν eskhēménoin	ἐσχημένοις eskhēménois	ἐσχημέναις eskhēménais	ἐσχημένοις eskhēménois
Accusative	ἐσχημένον eskhēménon	ἐσχημένην eskhēménēn	ἐσχημένον eskhēménon	ἐσχημένω eskhēménō	ἐσχημένᾱ eskhēménā	ἐσχημένω eskhēménō	ἐσχημένους eskhēménous	ἐσχημένᾱς eskhēménās	ἐσχημένᾰ eskhēménă
Vocative	ἐσχημένε eskhēméne	ἐσχημένη eskhēménē	ἐσχημένον eskhēménon	ἐσχημένω eskhēménō	ἐσχημένᾱ eskhēménā	ἐσχημένω eskhēménō	ἐσχημένοι eskhēménoi	ἐσχημέναι eskhēménai	ἐσχημένᾰ eskhēménă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐσχημένως eskhēménōs			ἐσχημενώτερος eskhēmenṓteros			ἐσχημενώτᾰτος eskhēmenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.