ἐσόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.só.me.non/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈso.me.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈso.me.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈso.me.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈso.me.non/

Participle

ἐσόμενον • (esómenon)

masculine nominative singular of ἐσόμενος (esómenos)