ἐφιέμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pʰiː.é.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pʰiˈe.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.ɸiˈe.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.fiˈe.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.fiˈe.me.nos/

Participle

ἐφῑέμενος • (ephīémenos) m (feminine ἐφῑεμένη, neuter ἐφῑέμενον); first/second declension

present mediopassive participle of ἐφίημι (ephíēmi)

Declension

First and second declension of ἐφῑέμενος; ἐφῑεμένη; ἐφῑέμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐφῑέμενος ephīémenos	ἐφῑεμένη ephīeménē	ἐφῑέμενον ephīémenon	ἐφῑεμένω ephīeménō	ἐφῑεμένᾱ ephīeménā	ἐφῑεμένω ephīeménō	ἐφῑέμενοι ephīémenoi	ἐφῑέμεναι ephīémenai	ἐφῑέμενᾰ ephīémenă
Genitive	ἐφῑεμένου ephīeménou	ἐφῑεμένης ephīeménēs	ἐφῑεμένου ephīeménou	ἐφῑεμένοιν ephīeménoin	ἐφῑεμέναιν ephīeménain	ἐφῑεμένοιν ephīeménoin	ἐφῑεμένων ephīeménōn	ἐφῑεμένων ephīeménōn	ἐφῑεμένων ephīeménōn
Dative	ἐφῑεμένῳ ephīeménōi	ἐφῑεμένῃ ephīeménēi	ἐφῑεμένῳ ephīeménōi	ἐφῑεμένοιν ephīeménoin	ἐφῑεμέναιν ephīeménain	ἐφῑεμένοιν ephīeménoin	ἐφῑεμένοις ephīeménois	ἐφῑεμέναις ephīeménais	ἐφῑεμένοις ephīeménois
Accusative	ἐφῑέμενον ephīémenon	ἐφῑεμένην ephīeménēn	ἐφῑέμενον ephīémenon	ἐφῑεμένω ephīeménō	ἐφῑεμένᾱ ephīeménā	ἐφῑεμένω ephīeménō	ἐφῑεμένους ephīeménous	ἐφῑεμένᾱς ephīeménās	ἐφῑέμενᾰ ephīémenă
Vocative	ἐφῑέμενε ephīémene	ἐφῑεμένη ephīeménē	ἐφῑέμενον ephīémenon	ἐφῑεμένω ephīeménō	ἐφῑεμένᾱ ephīeménā	ἐφῑεμένω ephīeménō	ἐφῑέμενοι ephīémenoi	ἐφῑέμεναι ephīémenai	ἐφῑέμενᾰ ephīémenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐφῑεμένως ephīeménōs			ἐφῑεμενώτερος ephīemenṓteros			ἐφῑεμενώτᾰτος ephīemenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.