ἐχεπάμων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.kʰe.pǎː.mɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.kʰeˈpa.mon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.çeˈpa.mon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.çeˈpa.mon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.çeˈpa.mon/

Adjective

ἐχεπάμων • (ekhepámōn) m or f (neuter ἐχεπᾱ́μον); third declension (Locrian)

holding property, holding the right of inheritance
- Inscriptiones Graecae IX.1².334.10-30:
  Εὐρυκρῶν Χάρμωνος
  Ἀριστίων Ἀριστομάχου
  Ταυρικὸς Τιμασικράτευς̣
  Δαμοσθένης Τιμάρχου
  Χρυσόστρατος Ἀναξιπόλιος
  Ἀκέστωρ Ἀριστίωνος
  Ἐπ̣ά̣[ρμο]στος Πολυαράτου
  Πα[γ]κράτης Τιμαγένευς
  Τεισίμαχος Ἱππάρχου
  Ἁγήτωρ Δαμοκλεῦς
  Ἀρχίνομ[ο]ς Θευφάνευς
  Χάρμων Κλείτου
  Κλευμένης Εὐφράνορος
  Αἰνήσιος Χρυσοστ[ρά]τ[ου]
  Ἐχεπάμων Ἱέρωνο[ς]
  Ἀρατίδας Ἀρισ̣τ̣[ο]μάχο̣[υ]
  Δαμο<σ>θένης Λ̣[ε]ο̣ν̣τέως̣
  Σωσίβιος Ἐρασικ̣[λεί]δα̣
  Πεισίστρατος Ἀριστομάχο̣[υ]
  Λεοντεὺς Στασαγόρα
  Τιμόκριτος Ἀντιγόνο[υ]
  Eurukrôn Khármōnos
  Aristíōn Aristomákhou
  Taurikòs Timasikráteuṣ
  Damosthénēs Timárkhou
  Khrusóstratos Anaxipólios
  Akéstōr Aristíōnos
  Ep̣ạ́[rmo]stos Poluarátou
  Pa[n]krátēs Timagéneus
  Teisímakhos Hippárkhou
  Hagḗtōr Damokleûs
  Arkhínom[o]s Theupháneus
  Khármōn Kleítou
  Kleuménēs Euphránoros
  Ainḗsios Khrusost[rá]t[ou]
  Ekhepámōn Hiérōno[s]
  Aratídas Ariṣṭ[o]mákhọ[u]
  Damo<σ>thénēs Ḷ[e]ọṇtéōṣ
  Sōsíbios Erasiḳ[leí]dạ
  Peisístratos Aristomákhọ[u]
  Leonteùs Stasagóra
  Timókritos Antigóno[u]
  (please add an English translation of this quotation)

Declension

Third declension of ἐχεπᾱ́μων; ἐχεπᾶμον (Locrian)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἐχεπᾱ́μων ekhepā́mōn	ἐχεπᾶμον ekhepâmon	ἐχεπᾱ́μονε ekhepā́mone	ἐχεπᾱ́μονε ekhepā́mone	ἐχεπᾱ́μονες ekhepā́mones	ἐχεπᾱ́μονᾰ ekhepā́monă
Genitive	ἐχεπᾱ́μονος ekhepā́monos	ἐχεπᾱ́μονος ekhepā́monos	ἐχεπᾱμόνοιν ekhepāmónoin	ἐχεπᾱμόνοιν ekhepāmónoin	ἐχεπᾱμόνων ekhepāmónōn	ἐχεπᾱμόνων ekhepāmónōn
Dative	ἐχεπᾱ́μονῐ ekhepā́monĭ	ἐχεπᾱ́μονῐ ekhepā́monĭ	ἐχεπᾱμόνοιν ekhepāmónoin	ἐχεπᾱμόνοιν ekhepāmónoin	ἐχεπᾱ́μοσῐ / ἐχεπᾱ́μοσῐν ekhepā́mosĭ(n)	ἐχεπᾱ́μοσῐ / ἐχεπᾱ́μοσῐν ekhepā́mosĭ(n)
Accusative	ἐχεπᾱ́μονᾰ ekhepā́monă	ἐχεπᾶμον ekhepâmon	ἐχεπᾱ́μονε ekhepā́mone	ἐχεπᾱ́μονε ekhepā́mone	ἐχεπᾱ́μονᾰς ekhepā́monăs	ἐχεπᾱ́μονᾰ ekhepā́monă
Vocative	ἐχεπᾶμον ekhepâmon	ἐχεπᾶμον ekhepâmon	ἐχεπᾱ́μονε ekhepā́mone	ἐχεπᾱ́μονε ekhepā́mone	ἐχεπᾱ́μονες ekhepā́mones	ἐχεπᾱ́μονᾰ ekhepā́monă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἐχεπᾱμόνως ekhepāmónōs		ἐχεπᾱμονέστερος ekhepāmonésteros		ἐχεπᾱμονέστᾰτος ekhepāmonéstătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Related terms

παμουχέω (pamoukhéō)
παμοῦχος (pamoûkhos)
παμωχέω (pamōkhéō)
παμωχιάω (pamōkhiáō)
παμῶχος (pamôkhos)

References

“ἐχεπάμων”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἐχεπάμων, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
Helen Seares (1890) Studies in Classical Philology‎^[1] (in Ancient Greek), University of Chicago, page 46