ἐχόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.kʰó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈkʰo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈxo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈxo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈxo.me.nos/

Participle

ἐχόμενος • (ekhómenos) m (feminine ἐχομένη, neuter ἐχόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of ἔχω (ékhō)
next, following

Declension

First and second declension of ἐχόμενος; ἐχομένη; ἐχόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐχόμενος ekhómenos	ἐχομένη ekhoménē	ἐχόμενον ekhómenon	ἐχομένω ekhoménō	ἐχομένᾱ ekhoménā	ἐχομένω ekhoménō	ἐχόμενοι ekhómenoi	ἐχόμεναι ekhómenai	ἐχόμενᾰ ekhómenă
Genitive	ἐχομένου ekhoménou	ἐχομένης ekhoménēs	ἐχομένου ekhoménou	ἐχομένοιν ekhoménoin	ἐχομέναιν ekhoménain	ἐχομένοιν ekhoménoin	ἐχομένων ekhoménōn	ἐχομένων ekhoménōn	ἐχομένων ekhoménōn
Dative	ἐχομένῳ ekhoménōi	ἐχομένῃ ekhoménēi	ἐχομένῳ ekhoménōi	ἐχομένοιν ekhoménoin	ἐχομέναιν ekhoménain	ἐχομένοιν ekhoménoin	ἐχομένοις ekhoménois	ἐχομέναις ekhoménais	ἐχομένοις ekhoménois
Accusative	ἐχόμενον ekhómenon	ἐχομένην ekhoménēn	ἐχόμενον ekhómenon	ἐχομένω ekhoménō	ἐχομένᾱ ekhoménā	ἐχομένω ekhoménō	ἐχομένους ekhoménous	ἐχομένᾱς ekhoménās	ἐχόμενᾰ ekhómenă
Vocative	ἐχόμενε ekhómene	ἐχομένη ekhoménē	ἐχόμενον ekhómenon	ἐχομένω ekhoménō	ἐχομένᾱ ekhoménā	ἐχομένω ekhoménō	ἐχόμενοι ekhómenoi	ἐχόμεναι ekhómenai	ἐχόμενᾰ ekhómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐχομένως ekhoménōs			ἐχομενώτερος ekhomenṓteros			ἐχομενώτᾰτος ekhomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.