ἑζόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hez.dó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)eˈzo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈzo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈzo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈzo.me.nos/

Participle

ἑζόμενος • (hezómenos) m (feminine ἑζομένη, neuter ἑζόμενον); first/second declension

present middle participle of ἕζομαι (hézomai)

Declension

First and second declension of ἑζόμενος; ἑζομένη; ἑζόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἑζόμενος hezómenos	ἑζομένη hezoménē	ἑζόμενον hezómenon	ἑζομένω hezoménō	ἑζομένᾱ hezoménā	ἑζομένω hezoménō	ἑζόμενοι hezómenoi	ἑζόμεναι hezómenai	ἑζόμενᾰ hezómenă
Genitive	ἑζομένου hezoménou	ἑζομένης hezoménēs	ἑζομένου hezoménou	ἑζομένοιν hezoménoin	ἑζομέναιν hezoménain	ἑζομένοιν hezoménoin	ἑζομένων hezoménōn	ἑζομένων hezoménōn	ἑζομένων hezoménōn
Dative	ἑζομένῳ hezoménōi	ἑζομένῃ hezoménēi	ἑζομένῳ hezoménōi	ἑζομένοιν hezoménoin	ἑζομέναιν hezoménain	ἑζομένοιν hezoménoin	ἑζομένοις hezoménois	ἑζομέναις hezoménais	ἑζομένοις hezoménois
Accusative	ἑζόμενον hezómenon	ἑζομένην hezoménēn	ἑζόμενον hezómenon	ἑζομένω hezoménō	ἑζομένᾱ hezoménā	ἑζομένω hezoménō	ἑζομένους hezoménous	ἑζομένᾱς hezoménās	ἑζόμενᾰ hezómenă
Vocative	ἑζόμενε hezómene	ἑζομένη hezoménē	ἑζόμενον hezómenon	ἑζομένω hezoménō	ἑζομένᾱ hezoménā	ἑζομένω hezoménō	ἑζόμενοι hezómenoi	ἑζόμεναι hezómenai	ἑζόμενᾰ hezómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἑζομένως hezoménōs			ἑζομενώτερος hezomenṓteros			ἑζομενώτᾰτος hezomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.