ἑξόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hek.só.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ekˈso.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ekˈso.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ekˈso.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ekˈso.me.nos/

Participle

ἑξόμενος • (hexómenos) m (feminine ἑξομένη, neuter ἑξόμενον); first/second declension

future middle participle of ἔχω (ékhō)

Declension

First and second declension of ἑξόμενος; ἑξομένη; ἑξόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἑξόμενος hexómenos	ἑξομένη hexoménē	ἑξόμενον hexómenon	ἑξομένω hexoménō	ἑξομένᾱ hexoménā	ἑξομένω hexoménō	ἑξόμενοι hexómenoi	ἑξόμεναι hexómenai	ἑξόμενᾰ hexómenă
Genitive	ἑξομένου hexoménou	ἑξομένης hexoménēs	ἑξομένου hexoménou	ἑξομένοιν hexoménoin	ἑξομέναιν hexoménain	ἑξομένοιν hexoménoin	ἑξομένων hexoménōn	ἑξομένων hexoménōn	ἑξομένων hexoménōn
Dative	ἑξομένῳ hexoménōi	ἑξομένῃ hexoménēi	ἑξομένῳ hexoménōi	ἑξομένοιν hexoménoin	ἑξομέναιν hexoménain	ἑξομένοιν hexoménoin	ἑξομένοις hexoménois	ἑξομέναις hexoménais	ἑξομένοις hexoménois
Accusative	ἑξόμενον hexómenon	ἑξομένην hexoménēn	ἑξόμενον hexómenon	ἑξομένω hexoménō	ἑξομένᾱ hexoménā	ἑξομένω hexoménō	ἑξομένους hexoménous	ἑξομένᾱς hexoménās	ἑξόμενᾰ hexómenă
Vocative	ἑξόμενε hexómene	ἑξομένη hexoménē	ἑξόμενον hexómenon	ἑξομένω hexoménō	ἑξομένᾱ hexoménā	ἑξομένω hexoménō	ἑξόμενοι hexómenoi	ἑξόμεναι hexómenai	ἑξόμενᾰ hexómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἑξομένως hexoménōs			ἑξομενώτερος hexomenṓteros			ἑξομενώτᾰτος hexomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.