ἑτοιμοτέρα

See also: ἑτοιμοτέρᾳ and ἑτοιμότερα

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /he.toi̯.mo.té.raː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e.ty.moˈte.ra/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.ty.moˈte.ra/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.ty.moˈte.ra/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.ti.moˈte.ra/

Adjective

ἑτοιμοτέρᾱ • (hetoimotérā)

inflection of ἑτοιμότερος (hetoimóteros):
1. feminine nominative/vocative singular
2. feminine nominative/accusative/vocative dual