ἑτοιμοτέροιν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /he.toi̯.mo.té.roi̯n/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e.ty.moˈte.ryn/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.ty.moˈte.ryn/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.ty.moˈte.ryn/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.ti.moˈte.rin/

Adjective

ἑτοιμοτέροιν • (hetoimotéroin)

masculine/neuter genitive/dative dual of ἑτοιμότερος (hetoimóteros)