ἔνσπονδος

Ancient Greek

From ἐν- (en-) +‎ σπονδή (spondḗ).

ἔνσπονδος • (énspondos) m or f (neuter ἔνσπονδον); second declension

Second declension of ἔνσπονδος; ἔνσπονδον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἔνσπονδος énspondos	ἔνσπονδον énspondon	ἐνσπόνδω enspóndō	ἐνσπόνδω enspóndō	ἔνσπονδοι énspondoi	ἔνσπονδᾰ énspondă
Genitive	ἐνσπόνδου enspóndou	ἐνσπόνδου enspóndou	ἐνσπόνδοιν enspóndoin	ἐνσπόνδοιν enspóndoin	ἐνσπόνδων enspóndōn	ἐνσπόνδων enspóndōn
Dative	ἐνσπόνδῳ enspóndōi	ἐνσπόνδῳ enspóndōi	ἐνσπόνδοιν enspóndoin	ἐνσπόνδοιν enspóndoin	ἐνσπόνδοις enspóndois	ἐνσπόνδοις enspóndois
Accusative	ἔνσπονδον énspondon	ἔνσπονδον énspondon	ἐνσπόνδω enspóndō	ἐνσπόνδω enspóndō	ἐνσπόνδους enspóndous	ἔνσπονδᾰ énspondă
Vocative	ἔνσπονδε énsponde	ἔνσπονδον énspondon	ἐνσπόνδω enspóndō	ἐνσπόνδω enspóndō	ἔνσπονδοι énspondoi	ἔνσπονδᾰ énspondă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἐνσπόνδως enspóndōs		ἐνσπονδότερος enspondóteros		ἐνσπονδότᾰτος enspondótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ἔνσπονδος • (énspondos) m (genitive ἐνσπόνδου); second declension

Second declension of ὁ ἔνσπονδος; τοῦ ἐνσπόνδου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἔνσπονδος ho énspondos	τὼ ἐνσπόνδω tṑ enspóndō	οἱ ἔνσπονδοι hoi énspondoi
Genitive	τοῦ ἐνσπόνδου toû enspóndou	τοῖν ἐνσπόνδοιν toîn enspóndoin	τῶν ἐνσπόνδων tôn enspóndōn
Dative	τῷ ἐνσπόνδῳ tōî enspóndōi	τοῖν ἐνσπόνδοιν toîn enspóndoin	τοῖς ἐνσπόνδοις toîs enspóndois
Accusative	τὸν ἔνσπονδον tòn énspondon	τὼ ἐνσπόνδω tṑ enspóndō	τοὺς ἐνσπόνδους toùs enspóndous
Vocative	ἔνσπονδε énsponde	ἐνσπόνδω enspóndō	ἔνσπονδοι énspondoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.