ἕλκων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hél.kɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈ(h)el.kon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈel.kon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈel.kon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈel.kon/

Participle

ἕλκων • (hélkōn) m (feminine ἕλκουσᾰ, neuter ἕλκον); first/third declension

present active participle of ἕλκω (hélkō)

Declension

First and third declension of ἕλκων; ἕλκουσᾰ; ἕλκον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἕλκων hélkōn	ἕλκουσᾰ hélkousă	ἕλκον hélkon	ἕλκοντε hélkonte	ἑλκούσᾱ helkoúsā	ἕλκοντε hélkonte	ἕλκοντες hélkontes	ἕλκουσαι hélkousai	ἕλκοντᾰ hélkontă
Genitive	ἕλκοντος hélkontos	ἑλκούσης helkoúsēs	ἕλκοντος hélkontos	ἑλκόντοιν helkóntoin	ἑλκούσαιν helkoúsain	ἑλκόντοιν helkóntoin	ἑλκόντων helkóntōn	ἑλκουσῶν helkousôn	ἑλκόντων helkóntōn
Dative	ἕλκοντῐ hélkontĭ	ἑλκούσῃ helkoúsēi	ἕλκοντῐ hélkontĭ	ἑλκόντοιν helkóntoin	ἑλκούσαιν helkoúsain	ἑλκόντοιν helkóntoin	ἕλκουσῐ / ἕλκουσῐν hélkousĭ(n)	ἑλκούσαις helkoúsais	ἕλκουσῐ / ἕλκουσῐν hélkousĭ(n)
Accusative	ἕλκοντᾰ hélkontă	ἕλκουσᾰν hélkousăn	ἕλκον hélkon	ἕλκοντε hélkonte	ἑλκούσᾱ helkoúsā	ἕλκοντε hélkonte	ἕλκοντᾰς hélkontăs	ἑλκούσᾱς helkoúsās	ἕλκοντᾰ hélkontă
Vocative	ἕλκων hélkōn	ἕλκουσᾰ hélkousă	ἕλκον hélkon	ἕλκοντε hélkonte	ἑλκούσᾱ helkoúsā	ἕλκοντε hélkonte	ἕλκοντες hélkontes	ἕλκουσαι hélkousai	ἕλκοντᾰ hélkontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἑλκόντως helkóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.