Ἑρμιονεύς
Ancient Greek
Etymology
From Ἑρμιόνη (Hermiónē, “Hermione”) + -εύς (-eús, demonymic suffix).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /her.mi.o.něu̯s/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /(h)er.mi.oˈneʍs/
- (4th CE Koine) IPA(key): /er.mi.oˈneɸs/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /er.mi.oˈnefs/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /er.mi.oˈnefs/
Noun
Ἑρμῐονεύς • (Hermĭoneús) m (genitive Ἑρμῐονέως); third declension
- an inhabitant of Hermione
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Ἑρμῐονεύς ho Hermĭoneús |
τὼ Ἑρμῐονῆ tṑ Hermĭonê |
οἱ Ἑρμῐονῆς / Ἑρμῐονεῖς hoi Hermĭonês / Hermĭoneîs | ||||||||||
| Genitive | τοῦ Ἑρμῐονέως toû Hermĭonéōs |
τοῖν Ἑρμῐονέοιν toîn Hermĭonéoin |
τῶν Ἑρμῐονέων tôn Hermĭonéōn | ||||||||||
| Dative | τῷ Ἑρμῐονεῖ tōî Hermĭoneî |
τοῖν Ἑρμῐονέοιν toîn Hermĭonéoin |
τοῖς Ἑρμῐονεῦσῐ / Ἑρμῐονεῦσῐν toîs Hermĭoneûsĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν Ἑρμῐονέᾱ tòn Hermĭonéā |
τὼ Ἑρμῐονῆ tṑ Hermĭonê |
τοὺς Ἑρμῐονέᾱς toùs Hermĭonéās | ||||||||||
| Vocative | Ἑρμῐονεῦ Hermĭoneû |
Ἑρμῐονῆ Hermĭonê |
Ἑρμῐονῆς / Ἑρμῐονεῖς Hermĭonês / Hermĭoneîs | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- Greek: Ερμιονεύς (Ermionéfs); Ερμιονέας (Ermionéas)