ἠγγελκώς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːŋ.ɡel.kɔ̌ːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ŋ.ɡelˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈkos/

Verb

ἠγγελκώς • (ēngelkṓs)

perfect active participle of ἀγγέλλω (angéllō)

Inflection

First and third declension of ἠγγελκώς; ἠγγελκυῖᾰ; ἠγγελκός (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἠγγελκώς ēngelkṓs	ἠγγελκυῖᾰ ēngelkuîă	ἠγγελκός ēngelkós	ἠγγελκότε ēngelkóte	ἠγγελκυίᾱ ēngelkuíā	ἠγγελκότε ēngelkóte	ἠγγελκότες ēngelkótes	ἠγγελκυῖαι ēngelkuîai	ἠγγελκότᾰ ēngelkótă
Genitive	ἠγγελκότος ēngelkótos	ἠγγελκυίᾱς ēngelkuíās	ἠγγελκότος ēngelkótos	ἠγγελκότοιν ēngelkótoin	ἠγγελκυίαιν ēngelkuíain	ἠγγελκότοιν ēngelkótoin	ἠγγελκότων ēngelkótōn	ἠγγελκυιῶν ēngelkuiôn	ἠγγελκότων ēngelkótōn
Dative	ἠγγελκότῐ ēngelkótĭ	ἠγγελκυίᾳ ēngelkuíāi	ἠγγελκότῐ ēngelkótĭ	ἠγγελκότοιν ēngelkótoin	ἠγγελκυίαιν ēngelkuíain	ἠγγελκότοιν ēngelkótoin	ἠγγελκόσῐ / ἠγγελκόσῐν ēngelkósĭ(n)	ἠγγελκυίαις ēngelkuíais	ἠγγελκόσῐ / ἠγγελκόσῐν ēngelkósĭ(n)
Accusative	ἠγγελκότᾰ ēngelkótă	ἠγγελκυῖᾰν ēngelkuîăn	ἠγγελκός ēngelkós	ἠγγελκότε ēngelkóte	ἠγγελκυίᾱ ēngelkuíā	ἠγγελκότε ēngelkóte	ἠγγελκότᾰς ēngelkótăs	ἠγγελκυίᾱς ēngelkuíās	ἠγγελκότᾰ ēngelkótă
Vocative	ἠγγελκώς ēngelkṓs	ἠγγελκυῖᾰ ēngelkuîă	ἠγγελκός ēngelkós	ἠγγελκότε ēngelkóte	ἠγγελκυίᾱ ēngelkuíā	ἠγγελκότε ēngelkóte	ἠγγελκότες ēngelkótes	ἠγγελκυῖαι ēngelkuîai	ἠγγελκότᾰ ēngelkótă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἠγγελκότως ēngelkótōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster -ts. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster -ts.