ἠνεμόεις

Ancient Greek

Alternative forms

ᾱ̓νεμόεις (ānemóeis) — Doric

Etymology

From ἄνεμος (ánemos) (with lengthening of the initial vowel) + -εις (-eis).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.ne.mó.eːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝.neˈmo.is/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.neˈmo.is/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.neˈmo.is/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.neˈmo.is/

Adjective

ἠνεμόεις • (ēnemóeis) m (feminine ἠνεμόεσσᾰ, neuter ἠνεμόεν); first/third declension

windy

Declension

First and third declension of ἠνεμόεις; ἠνεμόεσσᾰ; ἠνεμόεν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἠνεμόεις ēnemóeis	ἠνεμόεσσᾰ ēnemóessă	ἠνεμόεν ēnemóen	ἠνεμόεντε ēnemóente	ἠνεμοέσσᾱ ēnemoéssā	ἠνεμόεντε ēnemóente	ἠνεμόεντες ēnemóentes	ἠνεμόεσσαι ēnemóessai	ἠνεμόεντᾰ ēnemóentă
Genitive	ἠνεμόεντος ēnemóentos	ἠνεμοέσσης ēnemoéssēs	ἠνεμόεντος ēnemóentos	ἠνεμοέντοιν ēnemoéntoin	ἠνεμοέσσαιν ēnemoéssain	ἠνεμοέντοιν ēnemoéntoin	ἠνεμοέντων ēnemoéntōn	ἠνεμοεσσῶν ēnemoessôn	ἠνεμοέντων ēnemoéntōn
Dative	ἠνεμόεντῐ ēnemóentĭ	ἠνεμοέσσῃ ēnemoéssēi	ἠνεμόεντῐ ēnemóentĭ	ἠνεμοέντοιν ēnemoéntoin	ἠνεμοέσσαιν ēnemoéssain	ἠνεμοέντοιν ēnemoéntoin	ἠνεμόεισῐ / ἠνεμόεισῐν ēnemóeisĭ(n)	ἠνεμοέσσαις ēnemoéssais	ἠνεμόεισῐ / ἠνεμόεισῐν ēnemóeisĭ(n)
Accusative	ἠνεμόεντᾰ ēnemóentă	ἠνεμόεσσᾰν ēnemóessăn	ἠνεμόεν ēnemóen	ἠνεμόεντε ēnemóente	ἠνεμοέσσᾱ ēnemoéssā	ἠνεμόεντε ēnemóente	ἠνεμόεντᾰς ēnemóentăs	ἠνεμοέσσᾱς ēnemoéssās	ἠνεμόεντᾰ ēnemóentă
Vocative	ἠνεμόεν ēnemóen	ἠνεμόεσσᾰ ēnemóessă	ἠνεμόεν ēnemóen	ἠνεμόεντε ēnemóente	ἠνεμοέσσᾱ ēnemoéssā	ἠνεμόεντε ēnemóente	ἠνεμόεντες ēnemóentes	ἠνεμόεσσαι ēnemóessai	ἠνεμόεντᾰ ēnemóentă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἠνεμοέντως ēnemoéntōs			ἠνεμοέστερος ēnemoésteros			ἠνεμοέστᾰτος ēnemoéstătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.