ἡδόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.dó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝ˈdo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈðo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈðo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈðo.me.nos/

Participle

ἡδόμενος • (hēdómenos)

masculine present mediopassive participle of ἥδομαι (hḗdomai)

Inflection

First and second declension of ἡδόμενος; ἡδομένη; ἡδόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἡδόμενος hēdómenos	ἡδομένη hēdoménē	ἡδόμενον hēdómenon	ἡδομένω hēdoménō	ἡδομένᾱ hēdoménā	ἡδομένω hēdoménō	ἡδόμενοι hēdómenoi	ἡδόμεναι hēdómenai	ἡδόμενᾰ hēdómenă
Genitive	ἡδομένου hēdoménou	ἡδομένης hēdoménēs	ἡδομένου hēdoménou	ἡδομένοιν hēdoménoin	ἡδομέναιν hēdoménain	ἡδομένοιν hēdoménoin	ἡδομένων hēdoménōn	ἡδομένων hēdoménōn	ἡδομένων hēdoménōn
Dative	ἡδομένῳ hēdoménōi	ἡδομένῃ hēdoménēi	ἡδομένῳ hēdoménōi	ἡδομένοιν hēdoménoin	ἡδομέναιν hēdoménain	ἡδομένοιν hēdoménoin	ἡδομένοις hēdoménois	ἡδομέναις hēdoménais	ἡδομένοις hēdoménois
Accusative	ἡδόμενον hēdómenon	ἡδομένην hēdoménēn	ἡδόμενον hēdómenon	ἡδομένω hēdoménō	ἡδομένᾱ hēdoménā	ἡδομένω hēdoménō	ἡδομένους hēdoménous	ἡδομένᾱς hēdoménās	ἡδόμενᾰ hēdómenă
Vocative	ἡδόμενε hēdómene	ἡδομένη hēdoménē	ἡδόμενον hēdómenon	ἡδομένω hēdoménō	ἡδομένᾱ hēdoménā	ἡδομένω hēdoménō	ἡδόμενοι hēdómenoi	ἡδόμεναι hēdómenai	ἡδόμενᾰ hēdómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἡδομένως hēdoménōs			ἡδομενώτερος hēdomenṓteros			ἡδομενώτᾰτος hēdomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.