ἡσσημένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛːs.sɛː.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝s.se̝ˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /is.siˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /is.siˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.siˈme.nos/

Participle

ἡσσημένος • (hēssēménos) m (feminine ἡσσημένη, neuter ἡσσημένον); first/second declension

perfect mediopassive participle of ἡσσάομαι (hēssáomai)

Declension

First and second declension of ἡσσημένος; ἡσσημένη; ἡσσημένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἡσσημένος hēssēménos	ἡσσημένη hēssēménē	ἡσσημένον hēssēménon	ἡσσημένω hēssēménō	ἡσσημένᾱ hēssēménā	ἡσσημένω hēssēménō	ἡσσημένοι hēssēménoi	ἡσσημέναι hēssēménai	ἡσσημένᾰ hēssēménă
Genitive	ἡσσημένου hēssēménou	ἡσσημένης hēssēménēs	ἡσσημένου hēssēménou	ἡσσημένοιν hēssēménoin	ἡσσημέναιν hēssēménain	ἡσσημένοιν hēssēménoin	ἡσσημένων hēssēménōn	ἡσσημένων hēssēménōn	ἡσσημένων hēssēménōn
Dative	ἡσσημένῳ hēssēménōi	ἡσσημένῃ hēssēménēi	ἡσσημένῳ hēssēménōi	ἡσσημένοιν hēssēménoin	ἡσσημέναιν hēssēménain	ἡσσημένοιν hēssēménoin	ἡσσημένοις hēssēménois	ἡσσημέναις hēssēménais	ἡσσημένοις hēssēménois
Accusative	ἡσσημένον hēssēménon	ἡσσημένην hēssēménēn	ἡσσημένον hēssēménon	ἡσσημένω hēssēménō	ἡσσημένᾱ hēssēménā	ἡσσημένω hēssēménō	ἡσσημένους hēssēménous	ἡσσημένᾱς hēssēménās	ἡσσημένᾰ hēssēménă
Vocative	ἡσσημένε hēssēméne	ἡσσημένη hēssēménē	ἡσσημένον hēssēménon	ἡσσημένω hēssēménō	ἡσσημένᾱ hēssēménā	ἡσσημένω hēssēménō	ἡσσημένοι hēssēménoi	ἡσσημέναι hēssēménai	ἡσσημένᾰ hēssēménă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἡσσημένως hēssēménōs			ἡσσημενώτερος hēssēmenṓteros			ἡσσημενώτᾰτος hēssēmenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.