ἰσομέτρητος

Ancient Greek

Etymology

ῐ̓́σος (ĭ́sos, “equal”) +‎ μέτρον (métron, “measure”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /i.so.mé.trɛː.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /i.soˈme.tre̝.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.soˈme.tri.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.soˈme.tri.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.soˈme.tri.tos/

Adjective

ῐ̓σομέτρητος • (ĭsométrētos) m or f (neuter ῐ̓σομέτρητον); second declension

of equal measure; isometric

Inflection

Second declension of ῐ̓σομέτρητος; ῐ̓σομέτρητον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ῐ̓σομέτρητος ĭsométrētos	ῐ̓σομέτρητον ĭsométrēton	ῐ̓σομετρήτω ĭsometrḗtō	ῐ̓σομετρήτω ĭsometrḗtō	ῐ̓σομέτρητοι ĭsométrētoi	ῐ̓σομέτρητᾰ ĭsométrētă
Genitive	ῐ̓σομετρήτου ĭsometrḗtou	ῐ̓σομετρήτου ĭsometrḗtou	ῐ̓σομετρήτοιν ĭsometrḗtoin	ῐ̓σομετρήτοιν ĭsometrḗtoin	ῐ̓σομετρήτων ĭsometrḗtōn	ῐ̓σομετρήτων ĭsometrḗtōn
Dative	ῐ̓σομετρήτῳ ĭsometrḗtōi	ῐ̓σομετρήτῳ ĭsometrḗtōi	ῐ̓σομετρήτοιν ĭsometrḗtoin	ῐ̓σομετρήτοιν ĭsometrḗtoin	ῐ̓σομετρήτοις ĭsometrḗtois	ῐ̓σομετρήτοις ĭsometrḗtois
Accusative	ῐ̓σομέτρητον ĭsométrēton	ῐ̓σομέτρητον ĭsométrēton	ῐ̓σομετρήτω ĭsometrḗtō	ῐ̓σομετρήτω ĭsometrḗtō	ῐ̓σομετρήτους ĭsometrḗtous	ῐ̓σομέτρητᾰ ĭsométrētă
Vocative	ῐ̓σομέτρητε ĭsométrēte	ῐ̓σομέτρητον ĭsométrēton	ῐ̓σομετρήτω ĭsometrḗtō	ῐ̓σομετρήτω ĭsometrḗtō	ῐ̓σομέτρητοι ĭsométrētoi	ῐ̓σομέτρητᾰ ĭsométrētă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ῐ̓σομετρήτως ĭsometrḗtōs		ῐ̓σομετρητότερος ĭsometrētóteros		ῐ̓σομετρητότᾰτος ĭsometrētótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

English: isometric

References

“ἰσομέτρητος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press