ἰχθύκεντρον

Ancient Greek

From ἰχθύς (ikhthús, “fish”) + κέντρον (kéntron, “any sharp point”).

ἰχθύκεντρον • (ikhthúkentron) n (genitive ἰχθῠκέντρου); second declension

Second declension of τὸ ἰχθύκεντρον; τοῦ ἰχθυκέντρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ἰχθύκεντρον tò ikhthúkentron	τὼ ἰχθυκέντρω tṑ ikhthukéntrō	τᾰ̀ ἰχθύκεντρᾰ tằ ikhthúkentră
Genitive	τοῦ ἰχθυκέντρου toû ikhthukéntrou	τοῖν ἰχθυκέντροιν toîn ikhthukéntroin	τῶν ἰχθυκέντρων tôn ikhthukéntrōn
Dative	τῷ ἰχθυκέντρῳ tōî ikhthukéntrōi	τοῖν ἰχθυκέντροιν toîn ikhthukéntroin	τοῖς ἰχθυκέντροις toîs ikhthukéntrois
Accusative	τὸ ἰχθύκεντρον tò ikhthúkentron	τὼ ἰχθυκέντρω tṑ ikhthukéntrō	τᾰ̀ ἰχθύκεντρᾰ tằ ikhthúkentră
Vocative	ἰχθύκεντρον ikhthúkentron	ἰχθυκέντρω ikhthukéntrō	ἰχθύκεντρᾰ ikhthúkentră
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“ἰχθύκεντρον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press