ἱδρύω

See also: ιδρύω

Ancient Greek

Etymology

Per Schwyzer and Frisk, probably from an unattested noun *ἱδρυ- (*hidru-), a derivative in -ρ- (-r-) (comparing ἕδρα (hédra, “seat”)) of Proto-Indo-European *sed- (“to sit; settle”), also seen in ἕζομαι (hézomai, “to sit”) and ἵζω (hízō, “to sit, seat, place”), with initial ἱ (hi) from analogy with ἵζω (hízō).[1]

Pronunciation

 

Verb

ἱδρῡ́ω • (hidrū́ō)

  1. (active voice) to seat, make to sit down
  2. (passive voice) to be seated, sit still
  3. to settle persons in a place
  4. to establish, found, set up

Inflection

   Present: ἱδρῡ́ω, ἱδρῡ́ομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἱδρῡ́ω ἱδρῡ́εις ἱδρῡ́ει ἱδρῡ́ετον ἱδρῡ́ετον ἱδρῡ́ομεν ἱδρῡ́ετε ἱδρῡ́ουσῐ(ν)
subjunctive ἱδρῡ́ω ἱδρῡ́ῃς ἱδρῡ́ῃ ἱδρῡ́ητον ἱδρῡ́ητον ἱδρῡ́ωμεν ἱδρῡ́ητε ἱδρῡ́ωσῐ(ν)
optative ἱδρῡ́οιμῐ ἱδρῡ́οις ἱδρῡ́οι ἱδρῡ́οιτον ἱδρῡοίτην ἱδρῡ́οιμεν ἱδρῡ́οιτε ἱδρῡ́οιεν
imperative   ἵδρῡε ἱδρῡέτω ἱδρῡ́ετον ἱδρῡέτων   ἱδρῡ́ετε ἱδρῡόντων
middle/
passive 		indicative ἱδρῡ́ομαι ἱδρῡ́ῃ / ἱδρῡ́ει ἱδρῡ́εται ἱδρῡ́εσθον ἱδρῡ́εσθον ἱδρῡόμεθᾰ ἱδρῡ́εσθε ἱδρῡ́ονται
subjunctive ἱδρῡ́ωμαι ἱδρῡ́ῃ ἱδρῡ́ηται ἱδρῡ́ησθον ἱδρῡ́ησθον ἱδρῡώμεθᾰ ἱδρῡ́ησθε ἱδρῡ́ωνται
optative ἱδρῡοίμην ἱδρῡ́οιο ἱδρῡ́οιτο ἱδρῡ́οισθον ἱδρῡοίσθην ἱδρῡοίμεθᾰ ἱδρῡ́οισθε ἱδρῡ́οιντο
imperative   ἱδρῡ́ου ἱδρῡέσθω ἱδρῡ́εσθον ἱδρῡέσθων   ἱδρῡ́εσθε ἱδρῡέσθων
active middle/passive
infinitive ἱδρῡ́ειν ἱδρῡ́εσθαι
participle m ἱδρῡ́ων ἱδρῡόμενος
f ἱδρῡ́ουσᾰ ἱδρῡομένη
n ἱδρῦον ἱδρῡόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἵδρῡον, ἱδρῡόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἵδρῡον ἵδρῡες ἵδρῡε(ν) ἱδρῡ́ετον ἱδρῡέτην ἱδρῡ́ομεν ἱδρῡ́ετε ἵδρῡον
middle/
passive 		indicative ἱδρῡόμην ἱδρῡ́ου ἱδρῡ́ετο ἱδρῡ́εσθον ἱδρῡέσθην ἱδρῡόμεθᾰ ἱδρῡ́εσθε ἱδρῡ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἱδρῡ́σω, ἱδρῡ́σομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἱδρῡ́σω ἱδρῡ́σεις ἱδρῡ́σει ἱδρῡ́σετον ἱδρῡ́σετον ἱδρῡ́σομεν ἱδρῡ́σετε ἱδρῡ́σουσῐ(ν)
optative ἱδρῡ́σοιμῐ ἱδρῡ́σοις ἱδρῡ́σοι ἱδρῡ́σοιτον ἱδρῡσοίτην ἱδρῡ́σοιμεν ἱδρῡ́σοιτε ἱδρῡ́σοιεν
middle indicative ἱδρῡ́σομαι ἱδρῡ́σῃ / ἱδρῡ́σει ἱδρῡ́σεται ἱδρῡ́σεσθον ἱδρῡ́σεσθον ἱδρῡσόμεθᾰ ἱδρῡ́σεσθε ἱδρῡ́σονται
optative ἱδρῡσοίμην ἱδρῡ́σοιο ἱδρῡ́σοιτο ἱδρῡ́σοισθον ἱδρῡσοίσθην ἱδρῡσοίμεθᾰ ἱδρῡ́σοισθε ἱδρῡ́σοιντο
active middle
infinitive ἱδρῡ́σειν ἱδρῡ́σεσθαι
participle m ἱδρῡ́σων ἱδρῡσόμενος
f ἱδρῡ́σουσᾰ ἱδρῡσομένη
n ἱδρῦσον ἱδρῡσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἵδρῡσᾰ, ἱδρῡσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἵδρῡσᾰ ἵδρῡσᾰς ἵδρῡσε(ν) ἱδρῡ́σᾰτον ἱδρῡσᾰ́την ἱδρῡ́σᾰμεν ἱδρῡ́σᾰτε ἵδρῡσᾰν
subjunctive ἱδρῡ́σω ἱδρῡ́σῃς ἱδρῡ́σῃ ἱδρῡ́σητον ἱδρῡ́σητον ἱδρῡ́σωμεν ἱδρῡ́σητε ἱδρῡ́σωσῐ(ν)
optative ἱδρῡ́σαιμῐ ἱδρῡ́σειᾰς / ἱδρῡ́σαις ἱδρῡ́σειε(ν) / ἱδρῡ́σαι ἱδρῡ́σαιτον ἱδρῡσαίτην ἱδρῡ́σαιμεν ἱδρῡ́σαιτε ἱδρῡ́σειᾰν / ἱδρῡ́σαιεν
imperative   ἵδρῡσον ἱδρῡσᾰ́τω ἱδρῡ́σᾰτον ἱδρῡσᾰ́των   ἱδρῡ́σᾰτε ἱδρῡσᾰ́ντων
middle indicative ἱδρῡσᾰ́μην ἱδρῡ́σω ἱδρῡ́σᾰτο ἱδρῡ́σᾰσθον ἱδρῡσᾰ́σθην ἱδρῡσᾰ́μεθᾰ ἱδρῡ́σᾰσθε ἱδρῡ́σᾰντο
subjunctive ἱδρῡ́σωμαι ἱδρῡ́σῃ ἱδρῡ́σηται ἱδρῡ́σησθον ἱδρῡ́σησθον ἱδρῡσώμεθᾰ ἱδρῡ́σησθε ἱδρῡ́σωνται
optative ἱδρῡσαίμην ἱδρῡ́σαιο ἱδρῡ́σαιτο ἱδρῡ́σαισθον ἱδρῡσαίσθην ἱδρῡσαίμεθᾰ ἱδρῡ́σαισθε ἱδρῡ́σαιντο
imperative   ἵδρῡσαι ἱδρῡσᾰ́σθω ἱδρῡ́σᾰσθον ἱδρῡσᾰ́σθων   ἱδρῡ́σᾰσθε ἱδρῡσᾰ́σθων
active middle
infinitive ἱδρῦσαι ἱδρῡ́σᾰσθαι
participle m ἱδρῡ́σᾱς ἱδρῡσᾰ́μενος
f ἱδρῡ́σᾱσᾰ ἱδρῡσᾰμένη
n ἱδρῦσᾰν ἱδρῡσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἵδρῡκᾰ, ἵδρῡμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἵδρῡκᾰ ἵδρῡκᾰς ἵδρῡκε(ν) ἱδρῡ́κᾰτον ἱδρῡ́κᾰτον ἱδρῡ́κᾰμεν ἱδρῡ́κᾰτε ἱδρῡ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἱδρῡ́κω ἱδρῡ́κῃς ἱδρῡ́κῃ ἱδρῡ́κητον ἱδρῡ́κητον ἱδρῡ́κωμεν ἱδρῡ́κητε ἱδρῡ́κωσῐ(ν)
optative ἱδρῡ́κοιμῐ / ἱδρῡκοίην ἱδρῡ́κοις / ἱδρῡκοίης ἱδρῡ́κοι / ἱδρῡκοίη ἱδρῡ́κοιτον ἱδρῡκοίτην ἱδρῡ́κοιμεν ἱδρῡ́κοιτε ἱδρῡ́κοιεν
imperative   ἵδρῡκε ἱδρῡκέτω ἱδρῡ́κετον ἱδρῡκέτων   ἱδρῡ́κετε ἱδρῡκόντων
middle/
passive 		indicative ἵδρῡμαι ἵδρῡσαι ἵδρῡται ἵδρῡσθον ἵδρῡσθον ἱδρῡ́μεθᾰ ἵδρῡσθε ἵδρῡνται
subjunctive ἱδρῡμένος ὦ ἱδρῡμένος ᾖς ἱδρῡμένος ᾖ ἱδρῡμένω ἦτον ἱδρῡμένω ἦτον ἱδρῡμένοι ὦμεν ἱδρῡμένοι ἦτε ἱδρῡμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἱδρῡμένος εἴην ἱδρῡμένος εἴης ἱδρῡμένος εἴη ἱδρῡμένω εἴητον / εἶτον ἱδρῡμένω εἰήτην / εἴτην ἱδρῡμένοι εἴημεν / εἶμεν ἱδρῡμένοι εἴητε / εἶτε ἱδρῡμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἵδρῡσο ἱδρῡ́σθω ἵδρῡσθον ἱδρῡ́σθων   ἵδρῡσθε ἱδρῡ́σθων
active middle/passive
infinitive ἱδρῡκέναι ἱδρῦσθαι
participle m ἱδρῡκώς ἱδρῡμένος
f ἱδρῡκυῖᾰ ἱδρῡμένη
n ἱδρῡκός ἱδρῡμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: ιδρύω (idrýo)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ἱδρύω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 578

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.